Arttu Pohjola

fiński kombinator norweski i skoczek narciarski

Arttu Pohjola (ur. 7 czerwca 2001 w Lahti) – fiński kombinator norweski, a następnie skoczek narciarski. Uczestnik mistrzostw świata (2021), mistrzostw świata juniorów (2020 i 2021) oraz zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2017). Medalista mistrzostw Finlandii w skokach narciarskich.

Arttu Pohjola
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 2001
Lahti[1]

Klub

Lahden Hiihtoseura

Wzrost

163 cm[2]

Reprezentacja

 Finlandia

Debiut w PŚ

22 grudnia 2019 w Engelbergu (53. miejsce)

Rekord życiowy

160 m na Letalnicy w Planicy (10 grudnia 2020)

Przebieg kariery edytuj

Pierwszy skok w życiu oddał w wieku 5 lat. Początkowo uprawiał kombinację norweską[3]. W dyscyplinie tej w latach 2014–2016 wziął udział w 6 konkursach cyklu FIS Youth Cup, trzykrotnie zajmując lokaty w czołowej „ósemce” (najwyżej, na 6. lokacie, uplasował się 9 lutego 2016 w Trondheim (Gundersen HS60/5 km))[4]. Po sezonie 2016/2017, za namową ówczesnego trenera reprezentacji Finlandii w skokach narciarskich Andreasa Mittera, zdecydował skupić się na trenowaniu wyłącznie skoków narciarskich[3].

W oficjalnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich rozgrywanych pod egidą FIS po raz pierwszy wystąpił w lutym 2017 w Erzurum, gdy wystartował w Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2017 – w konkursie indywidualnym był 19., a w rywalizacji drużynowej 4. W sierpniu 2018 w Kuopio zadebiutował w cyklu FIS Cup w skokach narciarskich, zdobywając pierwszy punkt w zawodach tej rangi. W Pucharze Kontynentalnym zadebiutował w lutym 2018, plasując się w Brotterode na przełomie piątej i szóstej dziesiątki, a pierwsze punkty tego cyklu zdobył 15 grudnia 2018 w Ruce, gdzie był 21. W lipcu 2019 zadebiutował w rywalizacji najwyższej rangi – w zawodach Letniego Grand Prix w Wiśle odpadł w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego, a w zmaganiach drużynowych zajął ostatnią, 10. lokatę (w obu przypadkach uzyskał najniższą notę spośród startujących)[5].

W listopadzie 2019 po raz pierwszy przystąpił do kwalifikacji do zawodów Pucharu Świata, odpadając w tej części rywalizacji w zmaganiach w Ruce. 22 grudnia 2019, w rozgrywanych bez przeprowadzania kwalifikacji zawodach w Engelbergu, zadebiutował w konkursie głównym tego cyklu, zajmując w nim 53. miejsce. W sezonie 2019/2020 jeszcze dwukrotnie wystąpił w głównej części zmagań indywidualnych w Pucharze Świata, w obu przypadkach zajmując lokatę poza czołową pięćdziesiątką (kwalifikacje zostały wówczas odwołane). Ponadto 29 lutego 2020 w Lahti zadebiutował w konkursie drużynowym Pucharu Świata, zajmując z reprezentacją Finlandii 8. pozycję. W lutym 2020 w Bad Mitterndorf po raz pierwszy wystąpił na skoczni mamuciej[5], ustanawiając swój rekord życiowy (157,5 metra uzyskane w kwalifikacjach do 2. konkursu, które miały miejsce 16 lutego 2020)[6]. W marcu 2020 w Oberwiesenthal wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 13., a pozycję tę zajął także w rywalizacji drużynowej[5].

W grudniu 2020 został powołany na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2020 w Planicy, jednak po seriach treningowych nie został wybrany do składu reprezentacji Finlandii na główną część rywalizacji[7]. W lutym 2021 w Lahti wystąpił na mistrzostwach świata juniorów, zajmując 20. pozycję w konkursie indywidualnym i 9. w drużynowym. W marcu 2021 w Oberstdorfie wziął udział w mistrzostwach świata seniorów – odpadł w kwalifikacjach do rywalizacji indywidualnej na skoczni dużej, a w konkursie drużynowym z fińskim zespołem zajął 9. lokatę[5].

W Letnim Grand Prix 2021 czterokrotnie brał udział w głównej części zmagań indywidualnych, za każdym razem plasując się w piątej dziesiątce. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata trzykrotnie wystąpił w indywidualnym konkursie głównym (we wszystkich przypadkach nie rozegrano kwalifikacji), najlepszy wynik (35. lokata) notując w pierwszych zawodach w Willingen. W tej samej miejscowości zajął też 9. miejsce w zmaganiach mikstów[5].

Pohjola jest medalistą mistrzostw Finlandii w skokach narciarskich – indywidualnie w październiku 2021 zdobył brązowy medal w konkursie na skoczni dużej[8], a w styczniu 2022 zdobył tytuł mistrza kraju na obiekcie średnim[9]. Z kolei w rywalizacji drużynowej w letnim czempionacie w 2017, z pierwszym zespołem klubu Lahden Hiihtoseura, został mistrzem kraju na skoczni normalnej[10], dwa lata później w tej samej rywalizacji sięgnął po srebrny medal[11], w 2020 ponownie zdobył złoty medal[12], a w 2022 zdobył brązowy krążek w zmaganiach duetów mieszanych[13].

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2021   Oberstdorf nie zakwalifikował się (K-120)

Drużynowo edytuj

2021   Oberstdorf 9. miejsce (K-120)[a]

Starty A. Pohjoli na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
NQ 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 93,5 m 69,5 pkt Nie zakwalifikował się.
9. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[a] 104,0 m 344,6 pkt (64,3 pkt) 702,0 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2020   Oberwiesenthal 13. miejsce
2021   Lahti 20. miejsce

Drużynowo edytuj

2020   Oberwiesenthal 13. miejsce[b]
2021   Lahti 9. miejsce[c]

Starty A. Pohjoli na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 5 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 indywid. 102,5 m 91,0 m 197,6 pkt 40,7 pkt Peter Resinger
13. 7 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż.[b] 100,5 m 244,8 pkt (110,7 pkt) 655,5 pkt Słowenia
20. 11 lutego 2021   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 86,5 m 86,5 m 220,7 pkt 43,2 pkt Niklas Bachlinger
9. 12 lutego 2021   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[c] 87,5 m 388,1 pkt (103,6 pkt) 598,1 pkt Austria

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy edytuj

Indywidualnie edytuj

2017   Erzurum 19. miejsce

Drużynowo edytuj

2017   Erzurum 4. miejsce[d]

Starty A. Pohjoli na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
19. 14 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 84,0 m 81,0 m 160,0 pkt 101,3 pkt Timi Zajc
4. 16 lutego 2017   Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[d] 85,5 m 83,0 m 718,1 pkt (159,1 pkt) 218,1 pkt Słowenia

Puchar Świata edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2019/2020
                                                      punkty
- q - - - q 53 - - - - - - - - - - - q 53 q - - q 51 - - 0
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
- q q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
- - q - - - - - - - - - - - - - - 35 47 64 q - - - - - - - 0
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
- - q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q - - 0
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q q - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon
2019/2020
         
- - - 8 -
Sezon
2021/2022
             
- - - 9 - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Willingen Six edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2020 51.[14]

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2019
                punkty
q 44 - - - - q - 0
2021
                punkty
45 43 47 - - - q 47 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2021

2019      
10 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[15]
2018/2019 102.
2019/2020 84.
2020/2021 61.
2021/2022 86.
2022/2023 71.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 50 51 - - - - - - - 0
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - 21 45 dq 48 56 56 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 10
Sezon 2019/2020
                                          punkty
- - 20 26 62 54 44 49 - - - 28 - - - - - - - - - 19
Sezon 2020/2021
                                      punkty
23 22 33 40 36 41 48 - - - - - - 16 22 - - - - 41
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - - - 54 14 40 30 - - 42 33 - - - 49 48 - - - - - - 38 45 51 19
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
38 50 52 - - - 57 64 - - - - - - - - - - - - - - - 8 44 32
Sezon 2023/2024
                                                      punkty
43 41 33 40 - - - - - - - - - - - 39 39 - - - - - - 49 - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2018
                          punkty
- - - - - - - - - 58 57 - - 0
2021
                        punkty
- - - - - - 36 33 - - - - 0
2022
                  punkty
- - - - 58 59 - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[16]
2017/2018 196.
2018/2019 164.
2020/2021 107.
2023/2024 143.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - 39 30 - - - - - - 47 41 - - - - - - - - 39 1
Sezon 2018/2019
                                    punkty
60 62 - - - - - - - - 30 51 - - - - - - 1
Sezon 2020/2021
                            punkty
- - - - - - - - 43 16 - - - - 15
Sezon 2021/2022
                                              punkty
- - - - - - - - 45 65 - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2023/2024
                                        punkty
- - - - - - - - - - - - 40 27 - - - - - - 4
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Antti Aalto, Arttu Pohjola, Eetu Nousiainen
  2. a b Skład zespołu: Jonne Veteläinen, Vilho Palosaari, Mico Ahonen, Arttu Pohjola
  3. a b Skład zespołu: Arttu Pohjola, Kasperi Valto, Tuomas Kinnunen i Mico Ahonen.
  4. a b Skład zespołu: Arttu Pohjola, Jonne Veteläinen, Mico Ahonen, Markus Virrantalo

Przypisy edytuj

  1. Arttu Pohjola (Finlandia). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2020-12-26].
  2. Extended Start List Qualification. berkutschi.com, 2020-11-29. [dostęp 2021-01-02]. (ang.).
  3. a b ARTTU POHJOLA. finnjumping-fans-germany.jimdo.com. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).
  4. Arttu POHJOLA. fis-ski.com. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).
  5. a b c d e Arttu POHJOLA. fis-ski.com. [dostęp 2019-07-21]. (ang.).
  6. Andrzej Mysiak: Niedziela na Kulm: Siedem rekordów życiowych, Kobayashi z najlepszą odległością weekendu. skokinarciarskie.pl, 2020-02-16. [dostęp 2020-04-28].
  7. Adam Bucholz: MŚwL w Planicy: Stefan Kraft z odnowioną kontuzją pleców (lista startowa kwalifikacji). skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2020-12-13].
  8. Bartosz Leja: Eetu Nousiainen i Jenny Rautionaho najlepsi w fińskim Lahti, Antti Aalto po bolesnym zabiegu. skokipolska.pl, 2021-10-16. [dostęp 2022-10-08].
  9. Jyväskylä Laajavuori: Matti Nykäsen muistokilpailut, SM K64 – M. kilipa.com. [dostęp 2022-10-08]. (fiń.).
  10. Ville Larinto takes the title in Lahti. fis-ski.com, 2017-10-08. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).
  11. Joukkue-SM Miehet Yleinen 21.9.2019. puijonhiihtoseura.fi, 2019-09-21. [dostęp 2020-04-28]. (fiń.).
  12. Dominik Formela: Kytosaho letnim mistrzem Finlandii, weteran sensacyjnym medalistą. skijumping.pl, 2020-10-04. [dostęp 2021-02-13].
  13. Dominik Formela: Rovaniemi górą w Lahti, Nakamura rywalizował z Norwegami. skijumping.pl, 2022-09-09. [dostęp 2022-10-08].
  14. Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  15. POHJOLA Arttu - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).
  16. POHJOLA Arttu - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).

Bibliografia edytuj