Chodyniccy herbu Lubicz
Chodyniccy herbu Lubicz – polski ród szlachecki wywodzący się z Małopolski, osiadły w Galicji i na Polesiu.
Historia edytuj
Seweryn Uruski wywodzi Chodynickich w Małopolski. Wskazuje, że Milota (1402) i Spytko (1452) są cytowani w aktach krakowskich. Z kolei Mikołaj pełnił urząd podstarosty krakowskiego w 1453 roku[1]. W późniejszych wiekach głównymi posiadłościami rodu stały się jednak Chodynicze oraz Nestorowe Łozy (nieistniejący dziś folwark leżący między miejscowościami Kotasze i Chidry) położone w ziemi kobryńskiej.
Jak podaje Adam Boniecki, w 1782 roku Jan, Feliks i Mikołaj Chodyniccy z Chodynicz i Nestorowych Łóz dowiedli swego szlachectwa w Galicji, przed sądem grodzkim w Trembowli. W tym samym roku Jan uzyskał potwierdzenie szlachectwa również w sądzie grodzkim halickim[2][3]. Zgodnie z dokumentami wywodowymi wszyscy trzej mieli być synami Dominika i Elżbiety z Puchalskich oraz wnukami Jana i Anny ze Sterpińskich[4]. Z kolei Cyprian, syn Hieronima, jego synowie (Paweł i Konstanty) oraz bracia (Albin, Józef i Ignacy) wylegitymowali się w roku 1830 w guberni grodzieńskiej[1].
Przedstawiciele edytuj
- Kazimierz Chodynicki (1890–1942) – mediewista i historyk Kościoła, profesor Uniwersytetu Wileńskiego i Poznańskiego;
- Paweł Chodynicki (1843–1908) – adwokat, uczestnik powstania styczniowego, dwukrotnie zesłany na Sybir[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. T. 2, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1905, s. 219 (pol.).
- ↑ Adam Boniecki, Artur Reiski, Herbarz polski, Warszawa 1900, s. 36 (pol.).
- ↑ Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Drukarnia Instytutu Stauropigiańskiego, 1857, s. 35 (pol.).
- ↑ Adam Biliński, Genealogia rodu Chodynicki herbu Lubicz [online], www.antoniego26.pl [dostęp 2023-08-27] (pol.).
- ↑ Tymczasowy spis haseł do I Tomu Słownika Biograficznego Adwokatów Polskich, „Palestra”, 19 (1), 1975, s. 122.