Christoph Schönborn

	Sukcesja apostolska
	Sukcesja apostolska
Data konsekracji	29 września 1991
Konsekrator	Hans Hermann Groër
Współkonsekratorzy	Franz König; Vojtěch Cikrle
Konsekrowani biskupi
Alois Schwarz	22 lutego 1997
Ludwig Schwarz	25 listopada 2001
Georges Cottier	20 października 2003
Franz Scharl	9 lutego 2006
Stephan Turnovszky	6 marca 2008
Ägidius Zsifkovics	25 września 2010
Współkonsekrowani biskupi
Anton Leichtfried	25 lutego 2007
Benno Elbs	30 czerwca 2013
Werner Freistetter	11 czerwca 2015

	Christoph Schönborn
	Christoph Schönborn
	kardynał prezbiter
	Vos autem dixi amicos; Nazwałem Was przyjaciółmi
Kraj działania	Austria
Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1945 ; Skalka (Czechy)
	arcybiskup Wiednia
Okres sprawowania	od 1995
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	dominikanie
Prezbiterat	27 grudnia 1970
Nominacja biskupia	11 lipca 1991
Sakra biskupia	29 września 1991
Kreacja kardynalska	21 lutego 1998; Jan Paweł II
Kościół tytularny	Gesù Divin Lavoratore
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Christoph Schönborn OP, właśc. Maria Michael Hugo Damian Peter Adalbert Graf von Schönborn (ur. 22 stycznia 1945 w Skalce, Czechy) – austriacki duchowny katolicki, arcybiskup Wiednia, kardynał Kościoła rzymskokatolickiego.

Spis treści

ŻyciorysEdytuj

Urodzony na terenie Czechosłowacji u schyłku II wojny światowej, wraz z rodziną osiadł w Austrii we wrześniu 1945. Pochodził z austriackiej rodziny szlacheckiej, która osiedliła się na terenie Czech. Rodzina ta była również w posiadaniu tytułu hrabiowskiego. W 1963 wstąpił do zakonu dominikanów (OP). Studiował w zakonnych domach studiów w Walberbergu i Bonn, święcenia kapłańskie otrzymał 27 grudnia 1970 (z rąk kardynała Franza Königa). Kontynuował naukę na uczelniach we Francji; w Le Saulchoir w Paryżu obronił doktorat z teologii, ponadto kształcił się na Sorbonie i w paryskim Instytucie Katolickim. W latach 1973–1975 był kapelanem studentów w Grazu. Wykładał na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu oraz w Szkole Filozoficznej Opactwa Cystersów w Heiligenkreuz koło Wiednia. Od 1980 był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej, a od 1987 sekretarzem komisji ds. publikacji nowego katechizmu Kościoła katolickiego przy watykańskiej Kongregacji Doktryny Wiary. Tematyce katechizmu poświęcił liczne publikacje naukowe, w tym książki.

11 lipca 1991 został mianowany biskupem pomocniczym Wiednia, z biskupią stolicą tytularną Sutri; sakry biskupiej udzielił mu 29 września 1991 arcybiskup Wiednia kardynał Hans Hermann Groër. W kwietniu 1995 Schönborn został promowany na arcybiskupa-koadiutora Wiednia, a po ustąpieniu Groera (w atmosferze skandalu) został nowym zwierzchnikiem archidiecezji wiedeńskiej we wrześniu 1995. 21 lutego 1998 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera Gesu Divin Lavoratore.

Od 1998 kardynał Schönborn jest przewodniczącym Konferencji Episkopatu Austrii; pełni także od 1995 funkcję ordynariusza dla wiernych obrządku bizantyjskiego zamieszkałych w Austrii. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a w 2003 udzielił sakry biskupiej kardynałowi szwajcarskiemu Cottierowi. Był wymieniany w gronie papabile, faworytów do następstwa po zmarłym w kwietniu 2005 papieżu Janie Pawle II.

W marcu 2008 stwierdził, że po ukazaniu się encykliki "Humanae vitae" w 1968 biskupi austriaccy i niemieccy nie mieli odwagi jej bronić z obawy przed niezrozumieniem przez naszych wiernych, w odróżnieniu od Kościoła w Krakowie, który pod przewodnictwem kard. Karola Wojtyły stanął w obronie życia. Stwierdził również, że rodziny Drogi Neokatechumenalnej dają nam w Europie świadectwo, że Paweł VI miał rację, że życie jest wielkim darem Boga i że „tak” dla życia jest warunkiem rzeczywistego życia, jest niezbędnym warunkiem dla żywej Europy^[1].