Proces boloński
Proces boloński – program zapoczątkowany podpisaniem 19 czerwca 1999 deklaracji bolońskiej[1] przez 29 ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe. Proces miał na celu przyjęcie systemu porównywalnych stopni i tytułów akademickich oraz podniesienie prestiżu uczelni europejskich w porównaniu z amerykańskimi[potrzebny przypis].
Deklaracja bolońska edytuj
Deklaracja bolońska stała się podstawą procesu bolońskiego. Dokument podpisali ministrowie odpowiedzialni za szkolnictwo wyższe w Austrii, Belgii, Czechach, Bułgarii, Estonii, Danii, Francji, Finlandii, Grecji, Hiszpanii, Irlandii, Islandii, na Łotwie, w Luksemburgu, na Litwie, w Holandii, na Malcie, w Niemczech, Norwegii, Polsce, Portugalii, Rosji, Rumunii, Słowenii, na Słowacji, w Szwajcarii, Szwecji, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech i we Włoszech[1]. Celem zawartego porozumienia było utworzenie europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego (European Higher Education Area).
Ustalenia edytuj
Konsolidacja europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego następuje przez:
- przyjęcie systemu czytelnych i porównywalnych tytułów zawodowych, w tym poprzez wdrożenie suplementu do dyplomu
- wprowadzenie punktowego systemu rozliczania osiągnięć studentów (ECTS);
- podział studiów na trzy stopnie kształcenia[2][3]:
- studia pierwszego stopnia (licencjackie lub inżynierskie) wymagają uzyskania 180-240 (w Polsce co najmniej 180[4]) punktów ECTS i trwają przeciętnie 3 lata (6 semestrów); w Polsce kończą się uzyskaniem tytułu zawodowego licencjata lub inżyniera;
- studia drugiego stopnia (magisterskie) wymagają uzyskania 60-120 punktów ECTS (w Polsce co najmniej 90[4]) i prowadzą do uzyskania stopnia magistra; w Polsce kończą się uzyskaniem tytułu zawodowego magistra lub magistra inżyniera albo tytułu równorzędnego[a];
- studia trzeciego stopnia (doktoranckie) kończą się uzyskaniem stopnia naukowego doktora (w Polsce trwają od 6 do 8 semestrów[5]);
- współpracę europejską w zakresie zapewniania jakości kształcenia oraz opracowania kryteriów i metod oceny jakości (systemy akredytacji, certyfikacji itp.)[6];
- promocję programów mobilności studentów i wykładowców;
- promocję kształcenia przez całe życie.
Spotkania ministrów edytuj
Proces boloński jest rozwijany na odbywających się co dwa lata spotkaniach ministrów właściwych do spraw szkolnictwa wyższego. Do tej pory odbyły się spotkania w Pradze (2001), Berlinie (2003), Bergen (2005), Londynie (2007), Leuven (2009), Budapeszcie i Wiedniu (2010)[6], Bukareszcie (2012), Erywaniu (2015), Paryżu (2018) i Rzymie (2020)[7].
Uwagi edytuj
- ↑ Niektóre kierunki prowadzone są obowiązkowo lub fakultatywnie jako jednolite studia magisterskie, które kończą się uzyskaniem tytułu magistra bez ukończenia studiów I stopnia.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Pełny tekst deklaracji bolońskiej w języku polskim [online], Sekretariat Procesu Bolońskiego [dostęp 2024-04-28] (pol.).
- ↑ The framework of qualifications for the European Higher Education Area [online], Sekretariat Procesu Bolońskiego [dostęp 2024-04-28] (ang.).
- ↑ Three-Cycle System [online], Sekretariat Procesu Bolońskiego [dostęp 2024-04-28] (ang.).
- ↑ a b Art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, (Dz.U. z 2024 r. poz. 227).
- ↑ Art. 201 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, (Dz.U. z 2024 r. poz. 227).
- ↑ a b Stachowiak-Kudła M., Autonomia szkół wyższych a instytucjonalne mechanizmy zapewnienia jakości w Polsce i wybranych państwach europejskich, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2012
- ↑ Proces Boloński [online], Biuro Innowacji Dydaktycznych Uniwersytetu Warszawskiego [dostęp 2024-04-28] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Buchner-Jeziorska A., Zapewnienie jakości w szkolnictwie wyższym w kontekście procesu bolońskiego, [w:] Student jako ważne ogniwo jakości kształcenia, red. Jankowski K., Sitarska B., Tkaczuk C., Siedlce 2004.
- Eurydice, Sieć informacji o edukacji w Europie, Struktury systemów szkolnictwa wyższego w Europie 2006/07, Proces Boloński: kierunki rozwoju w poszczególnych krajach, Bruksela 2007.
- Kraśniewski A., Proces Boloński: dokąd zmierza europejskie szkolnictwo wyższe?, Warszawa 2006.
- Pawlikowski J. M., Perspektywy europejskiego szkolnictwa wyższego w świetle Procesu Bolońskiego, [w:] Poszukiwanie modelu szkoły wyższej w procesie integracji z Unią europejską, red. Mączyński J., Demecki W., Legnica 2007.
- Stachowiak-Kudła M., Autonomia szkół wyższych a instytucjonalne mechanizmy zapewnienia jakości w Polsce i wybranych państwach europejskich, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2012.