Fossilcalcar
Fossilcalcar – wymarły rodzaj pająków z podrzędu Mesothelae, jedyny z monotypowej rodziny Fossilcalcaridae. Obejmuje tylko jeden opisany gatunek, Fossilcalcar praeteritus. Żył w kredzie na terenie współczesnej Mjanmy.
| Fossilcalcar | |
| Wunderlich, 2015 | |
| Okres istnienia: kreda | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina |
Fossilcalcaridae |
| Rodzaj |
Fossilcalcar |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Fossilcalcar praeteritus Wunderlich, 2015 | |
Taksonomia edytuj
Rodzaj i gatunek typowy opisane został w 2015 roku przez Jörga Wunderlicha na łamach „Beiträge zur Araneologie”. Opisu dokonano na podstawie datowanej na cenoman inkluzji w bursztynie birmańskim[1]. Wunderlich umieścił rodzaj w monotypowej rodzinie Fossilcalcaridae w obrębie infrarzędu ptaszników[1][2]. W skład Avicularioidea Fossilcalcaridae zaliczone zostały w publikacji Ivana L.F. Magalhãesa i współpracowników z 2020 roku[3].
Morfologia edytuj
Jedynym znanym okazem jest samiec o ciele długości 6,7 mm przy prosomie długości 3,4 mm i szerokości 3,2 mm oraz opistosomie (odwłoku) długości około 3,6 mm i szerokości 2,2 mm. Ubarwienie miał ciemnobrązowe z nieobrączkowanymi odnóżami i ciemnoszarą opistosomą. Niewiele dłuższy niż szeroki karapaks miał krótkie owłosienie, niewniesioną część głowową oraz jamkę w postaci okrągłego wcisku. Nadustek był niski. Szczękoczułki miały niewielkich rozmiarów człony nasadowe i pozbawione były rastellum. Dość szczupłe odnóża miały liczne, cienkie szczecinki i pozbawione nibyczłonowania stopy. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Pierwsza para miała w przednio-wierzchołkowych częściach goleni dwuczęściowe struktury chwytne. Dwie pierwsze pary miały gęste skopule na nadstopiach i stopach. Wszystkie stopy miały grzbietowo-wierzchołkowe pędzelki włosków, słabo rozwinięte przypazurkowe kępki włosków, smukłe pazurki parzyste z długimi ząbkami w pojedynczym szeregu, a przypuszczalnie także pazurek nieparzysty. Nie stwierdzono obecności grzebieni przędnych ani trichobotrii maczugowatych. Owalna, krótko owłosiona opistosoma nie miała skutum. Kądziołki przędne przypuszczalnie występowały w liczbie dwóch par. Nogogłaszczki samca miały smukłe udo, szczupłą rzepkę, długą goleń z mocną, zakrzywioną, zębowatą, spiczasto zakończoną ostrogą tylno-boczną, mały bulbus oraz niewielkie, pozbawione szczecinek cymbium. Konduktor przypuszczalnie nie występował[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Jörg Wunderlich. On the evolution and the classification of spiders, the Mesozoic spider faunas, and descriptions of new Cretaceous taxa mainly in amber from Myanmar (Burma) (Arachnida: Araneae). Mesozoic Spiders (Araneae): Ancient Spider Faunas and Spider Evolution. „Beiträge zur Araneologie”. 9, s. 21-408, 2015.
- ↑ Jason A. Dunlop, David Penney, Denise Jekel, z dodatkowym wkładem: Lyall I. Anderson, Simon J. Braddy, James C. Lamsdell, Paul A. Selden, O. Erik Tetlie: A summary list of fossil spiders and their relatives. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern, 2020. [dostęp 2023-10-09].
- ↑ I.L.F. Magalhaes, G.H.F. Azevedo, P. Michalik, M.J. Ramírez. The fossil record of spiders revisited: implications for calibrating trees and evidence for a major faunal turnover since the Mesozoic. „Biological Reviews”. 95, s. 184-217, 2020.