Franciszek Wójcik (polityk)

polski rolnik, polityk, minister

Franciszek Wójcik (ur. 17 października 1863 w Wyciążach, zm. 3 stycznia 1941 tamże) – polski rolnik, polityk, minister.

Franciszek Wójcik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 października 1863
Wyciąże, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1941
Wyciąże, Polska pod okupacją III Rzeszy

Minister bez teki
Okres

od 29 grudnia 1918
do 16 stycznia 1919

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe – Lewica

Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres

od 10 lutego 1919
do 27 listopada 1922

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe – Lewica

Grób Franciszka Wójcika na cmentarzu parafialnym w Ruszczy

Życiorys

edytuj

W rodzinnej wsi uczęszczał do szkoły ludowej, a następnie dalszą wiedzę zdobywał jako samouk.

Od 1895 był działaczem Polskiego Stronnictwa Ludowego. W latach 1895–1900 i 1907–1911 poseł na Sejm Krajowy Galicji, w latach 1907–1911 poseł do Reichratu Przedlitawii (parlament austriacki) w Wiedniu. Publikował na łamach pism: „Przyjaciel Ludu”, „Niedziela” i „Piast”, ceniony mówca. Wieloletni wójt rodzinnej wsi. Członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1896[1].

Współpracownik Jana Stapińskiego, po rozłamie w PSL (1913) opowiedział się po jego stronie, współtworząc PSL-Lewica. Popierał ruch strzelecki związany z Komisją Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych.

W 1914 jako przedstawiciel PSL-Lewica był członkiem sekcji zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego[2].

W okresie od 29 grudnia 1918 do 16 stycznia 1919 był ministrem bez teki w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego.

W latach 1919–1922 był posłem na Sejm Ustawodawczy. W czasie przewrotu majowego w 1926 opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego, później przeszedł do opozycji, wstępując do PSL „Piast”. Od 1931 był działaczem Stronnictwa Ludowego, wchodząc do 1939 w skład Rady Naczelnej tej partii.

Zmarł 3 stycznia 1941. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Ruszczy, od 1951 będącej częścią Krakowa (kwatera 2, rząd 1, miejsce 15).

Przypisy

edytuj
  1. Sprawozdanie z Zarządu Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu. 1909 R.40, s. 12.
  2. Konstanty Srokowski, N.K.N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kraków 1923, s. 146.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj