Wikipedia

Gene Mako

tenisista amerykański

Constantine Gene Mako (ur. 24 stycznia 1916 w Budapeszcie, zm. 14 czerwca 2013 w Los Angeles) – amerykański tenisista, zwycięzca 4 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i 1 w grze mieszanej, zdobywca Pucharu Davisa.

Gene Mako
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1916
Budapeszt

Data i miejsce śmierci

14 czerwca 2013
Los Angeles

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Gra pojedyncza
Australian Open

QF (1938)

Roland Garros

3R (1938)

Wimbledon

4R (1935, 1937, 1938)

US Open

F (1938)

Gra podwójna
Australian Open

SF (1938)

Roland Garros

F (1938)

Wimbledon

W (1937, 1938)

US Open

W (1936, 1938)

Mako urodził się w Budapeszcie, wkrótce po narodzinach przeniósł się z rodziną do Buenos Aires, a w 1923 roku do Los Angeles.

Uprawiał również przez pewien czas koszykówkę, a po zakończeniu kariery tenisowej z powodzeniem zajął się handlem dziełami sztuki.

W czasie II wojny światowej służył w marynarce wojennej.

Kariera tenisowa

edytuj

Studiował na University of Southern California i w barwach tej drużyny zdobył międzyuczelniane mistrzostwo USA w 1934 roku w singlu i deblu (w parze z Philipem Castlenem).

Początkowo Mako znany był z potężnego serwisu, ale w 1936 roku wskutek przetrenowania doznał poważnej kontuzji prawego ramienia, która o mało nie zakończyła jego kariery. Uchodził za gracza obdarzonego instynktem deblowym, potrafiącego zawsze znaleźć na korcie właściwe miejsce dla piłki.

Sukcesy odnosił głównie w rozgrywkach deblowych. Tworzył skuteczną parę z Donem Budge'm – w latach 1935–1938 byli 4 razy z rzędu w finałach mistrzostw USA (obecnie US Open), wygrywając w 1936 i 1938 roku. W 1935 i 1936 roku ich przeciwnikami byli Wilmer Allison i John Van Ryn, w 1937 Niemcy Gottfried von Cramm i Henner Henkel, w 1938 Australijczycy Adrian Quist i John Bromwich. Mako i Budge wygrali także Wimbledon w latach 1937 i 1938, w pierwszym finale pokonując obrońców tytułu Pata Hughesa i Charlesa Tuckeya, a rok później Hennera Henkela i Georga von Metaxę. W 1938 roku debel amerykański uległ w finale mistrzostw Francji (obecnie French Open) reprezentantom gospodarzy Yvonowi Petrze i Bernardowi Destremau.

Mako i Budge spotykali się jako rywale w grze mieszanej. W finale mistrzostw USA w 1936 roku zwycięzcą w rywalizacji był Mako – w parze z Alice Marble pokonał Budge'a i Sarah Palfrey. Z kolei na Wimbledonie w 1937 roku Mako był partnerem Jadwigi Jędrzejowskiej. W półfinale Budge pokonał Mako i Jędrzejowską w parze z Marble (para ta wygrała następnie mikstowy turniej wimbledoński).

W 1937 i 1938 roku Gene Mako klasyfikowany był w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego (w 1938 jako 3. tenisista, za Donem Budge'm i Bobbym Riggsem), a w 1938 znalazł się na 9. miejscu rankingu światowego The Daily Telegraph. W tymże sezonie osiągnął swój największy sukces w grze pojedynczej. Jako zawodnik nierozstawiony doszedł do finału mistrzostw USA. W finale turnieju zmierzył się z Donem Budge'm, będąc dla niego ostatnią przeszkodą w drodze do historycznego sukcesu. Mako przegrał 3:6, 8:6, 2:6, 1:6 i nie przeszkodził swojemu partnerowi deblowemu w osiągnięciu pierwszego w dziejach Wielkiego Szlema.

W latach 1935–1938 występował w reprezentacji USA w Pucharze Davisa, w 1937 i 1938 roku zdobywając trofeum. Bilans jego występów wyniósł 6 zwycięstw i 3 porażki, z czego tylko jeden mecz (przegrany kreczem) Mako rozegrał jako singlista. W 1937 roku przyczynił się do sukcesu, w parze z Budge'm pokonując w finale międzystrefowym Niemców von Cramma i Henkela, a następnie we właściwym finale (z broniącymi Pucharu Brytyjczykami) Charlesa Tuckeya i Franka Wilde’a. Rok później debel Mako–Budge przegrał w finale z Australijczykami Bromwichem i Quistem, ale dwa punkty singlowe Budge'a i jeden Riggsa wystarczyły do końcowego zwycięstwa Amerykanów.

Mako 3 razy wywalczył deblowe mistrzostwo USA na kortach ziemnych – w 1931 roku z Jackiem Tidballem, w 1934 roku z Budge'm, w 1939 roku z Frankiem Parkerem.

W 1943 roku sięgnął po mistrzostwo USA zawodowców w parze z Bruce’em Barnesem.

W 1973 roku został przyjęty do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

edytuj

Gra pojedyncza (0–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1938 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Don Budge 3:6, 8:6, 2:6, 1:6

Gra podwójna (4–3)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1935 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Don Budge   Wilmer Allison
  John Van Ryn 		2:6, 3:6, 6:2, 6:3, 1:6
Zwycięzca 1. 1936 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Don Budge   Wilmer Allison
  John Van Ryn 		6:4, 6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 1937 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Don Budge   Pat Hughes
  Raymond Tuckey 		6:0, 6:4, 6:8, 6:1
Finalista 2. 1937 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Don Budge   Gottfried von Cramm
  Henner Henkel 		4:6, 5:7, 4:6
Finalista 3. 1938 French Championships, Paryż Ceglana   Don Budge   Bernard Destremau
  Yvon Petra 		6:3, 3:6, 7:9, 1:6
Zwycięzca 3. 1938 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Don Budge   Henner Henkel
  Georg von Metaxa 		6:4, 3:6, 6:3, 8:6
Zwycięzca 4. 1938 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Don Budge   John Bromwich
  Adrian Quist 		6:3, 6:2, 6:1

Gra mieszana (1–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1936 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Alice Marble   Sarah Palfrey Cooke
  Don Budge 		6:3, 6:2

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gene_Mako&oldid=71828620”