Henryk Buszko
Henryk Bronisław Buszko (ur. 3 września 1924 we Lwowie, zm. 31 lipca 2015 w Katowicach[1]) – polski architekt, przedstawiciel modernizmu, urbanista, nauczyciel akademicki, od 1949 członek Stowarzyszenia Architektów Polskich; jeden z najwybitniejszych architektów doby modernizmu w Polsce, laureat Honorowej Nagrody SARP (1975) i Nagrody im. Karola Miarki (2012)[2].
| ||
 Benefis Henryka Buszki w ramach projektu „Twórcy Śląskiej Architektury” prowadzonego przez Bibliotekę Śląską w Katowicach, 2014 r. | ||
| Data i miejsce urodzenia | 3 września 1924 Lwów | |
| Data i miejsce śmierci | 31 lipca 2015 Katowice | |
| Narodowość | polska | |
| Dziedzina sztuki | architektura | |
| Epoka | modernizm | |
| Ważne dzieła | ||
| ||
Spis treści
ŻyciorysEdytuj
Urodzony we Lwowie, po śmierci ojca przeniósł się z matką do Hrubieszowa (1931), następnie (od 1936) mieszkał w Nowym Targu. W czasie II wojny światowej walczył w kompanii obrony Podhala[3]. Po kampanii wrześniowej wrócił do Nowego Targu. Absolwent Technikum Wodno-Melioracyjnego w Nowym Targu (1941-1944), naukę kontynuował na Wydziale Architektury przy Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1945-1949)[3].
W latach 1949–1958 pracował w biurze architektonicznym Miastoprojekt Katowice, we współpracy z Aleksandrem Frantą i Jerzym Gottfriedem. Od 1958 prowadził z Aleksandrem Frantą państwową Pracownię Projektów Budownictwa Ogólnego (PPBO) w Katowicach. W latach 1970–1978 uczył na Politechnice Śląskiej. W latach 1957–1959 – prezes Zarządu Okręgowego SARP Katowice. W latach 1965–1969 i 1972-1975 – prezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia Architektów Polskich. Przyczynił się m.in. do ustanowienia Honorowej Nagrody SARP (1966), adaptacji zamku w Tucznie na Dom Architekta (ukończona w 1976) oraz budowy pawilonu wystawowego przy Pałacu Zamoyskich – siedzibie SARP w Warszawie.
Główne dziełaEdytuj
(przy współpracy Aleksandra Franty i Jerzego Gottfrieda)
- gmach Okręgowej Rady Związków Zawodowych w Katowicach, 1950-1954
- Teatr Ziemi Rybnickiej (obecnie Rybnickie Centrum Kultury) w Rybniku, 1958-1964
- dom wczasowy transportowców w Bielsku-Białej Mikuszowicach, 1955-1958
(przy współpracy Aleksandra Franty)
- osiedle Tysiąclecia w Katowicach, 1958-1979 (z Marianem Dziewońskim i Tadeuszem Szewczykiem)
- Dzielnica Leczniczo-Rehabilitacyjna na Zawodziu w Ustroniu, 1967-1978 (z Tadeuszem Szewczykiem)
- osiedle Gwiazdy w Katowicach, 1967-1979 (z Tadeuszem Szewczykiem)
- pawilon pracowni PPBO w Katowicach, 1960
- dom wczasowy Związku Nauczycielstwa Polskiego w Ustroniu, 1960-1963
- Urząd Stanu Cywilnego – Pawilon Ślubów w Chorzowie, 1963
- Sanatorium Górnik w Szczawnicy, 1959
- ośrodek wypoczynkowy górnictwa miedzi (obecnie Hotel Malachit) w Świeradowie-Zdroju, 1977-1989
- kościół pw. Podwyższenia Krzyża św. i Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Katowicach, 1977- w realizacji (z Lidią Baron)
- Katedra Matki Bożej Królowej Apostołów w Częstochowie[4]
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Nie żyje wybitny architekt Henryk Buszko (pol.). onet.p. [dostęp 2015-08-03].
- ↑ Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego, Wyróżnieni Nagrodą im. Karola Miarki [dostęp 2016-11-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-03].
- ↑ a b Tadeusz Barucki: Zielone Konie. Henryk Buszko, Aleksander Franta, Jerzy Gottfried. Warszawa: Wydawnictwo Salix Alba, 2015, s. 10–12. ISBN 978-83-930937-8-6.
- ↑ Filip Springer: Ta druga katedra częstochowska. Niewykończona, przysłonięta billboardami, zapomniana... (pol.). [dostęp 2015-09-26].