Hiroko Nakamura (jap. 中村 紘子 Nakamura Hiroko; ur. 25 lipca 1944 w Yamanashi[1], zm. 26 lipca 2016 w Tokio[2])japońska pianistka; laureatka IV nagrody na VII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1965)[3].

Hiroko Nakamura
中村 紘子
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1944
Yamanashi

Data i miejsce śmierci

26 lipca 2016
Tokio

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianistka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Wykształcenie edytuj

Na fortepianie grała od najmłodszych lat[4]. Początkowo uczyła się w szkole muzycznej Toho Gakuen School of Music. W 1960 roku rozpoczęła studia w Konserwatorium Muzycznym w Tokio. W 1963 roku została pierwszą japońską studentką, która otrzymała stypendium na Juilliard School. Swe umiejętności doskonaliła m.in. u Zbigniewa Drzewieckiego i Nikity Magaloffa[5].

Kariera pianistyczna edytuj

W 1960 roku zadebiutowała z orkiestrą i została solistką podczas światowego tournée Orkiestry Symfonicznej NHK. W 1961 roku wystąpiła w Festival Tokyo Metropolitan. Ponadto brała udział w kilku konkursach pianistycznych[6]:

Jej grę podczas Konkursu Chopinowskiego wysoko ocenił m.in. Tadeusz Kaczyński[7]. Sukces w Warszawie sprawił, że w 1966 wzięła udział w tournée Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej pod batutą Witolda Rowickiego. Występowała z wieloma słynnymi orkiestrami w wielu krajach Europy, Ameryki Północnej i Azji. W sezonie artystycznym 1999/2000 odbyła tournée po Europie i Stanach Zjednoczonych[8]. W 2000 roku grała podczas ceremonii pogrzebowej japońskiego premiera Keizō Obuchiego[9]. W całej karierze dała ponad 3 700 koncertów[4].

Była jurorem wielu konkursów pianistycznych, m.in. czterech Konkursów Chopinowskich (XII, XIII, XIV i XV), Konkursów Van Cliburna, Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Piotra Czajkowskiego, Międzynarodowego Mistrzowskiego Konkursu Pianistycznego im. Artura Rubinsteina, a także konkursów w Lizbonie i Santanderze[8][10]. Autorka kilku książek z dziedziny muzykologii[4].

Laureatka licznych nagród i odznaczeń. W 1993 roku została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[8]. Otrzymała też złoty medal od Arthur Rubinstein International Music Society[10].

Repertuar i dyskografia edytuj

W jej repertuarze znajdowały się dzieła Fryderyka Chopina, Roberta Schumanna, Claude’a Debussy’ego, Georga Friedricha Händla, Siergieja Prokofiewa, Ferenca Liszta, Ludwiga van Beethovena, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Piotra Czajkowskiego i Siergieja Rachmaninowa[8].

W trakcie swojej kariery nagrała ponad 50 płyt[4].

Przypisy edytuj

  1. Hiroko Nakamura. discogs.com. [dostęp 2016-08-26]. (ang.).
  2. Noted Japanese pianist Hiroko Nakamura dies. annx.asianews.network. [dostęp 2017-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-24)]. (ang.).
  3. Wysocki 1987 ↓, s. 88.
  4. a b c d Hiroko Nakamura: Biography. japanarts.co.jp. [dostęp 2016-05-07]. (ang.).
  5. Dybowski 2005 ↓, s. 260–262.
  6. Dybowski 2005 ↓, s. 260.
  7. Dybowski 2005 ↓, s. 260–261.
  8. a b c d Dybowski 2005 ↓, s. 262.
  9. Legendary Japanese Pianist Conducts Master Class At Yamaha Piano Salon. usa.yamaha.com. [dostęp 2017-10-21]. (ang.).
  10. a b Hiroko Nakamura – Biography. arims.org.il. [dostęp 2017-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-21)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 260–262. ISBN 83-910515-1-X.
  • Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.

Linki zewnętrzne edytuj