INS Romachizraelski kuter rakietowy z końca XX wieku, jedna z dziesięciu jednostek typu Saar 4,5. Okręt został zwodowany 30 października 1981 roku w stoczni Israel Shipyards w Hajfie, a do służby w Marynarce Wojennej Izraela wszedł w październiku 1981 roku. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty (stan na 2018 rok).

INS Romach
Ilustracja
„Romach” w sierpniu 1982 r.
Klasa

kuter rakietowy

Typ

Saar 4,5

Historia
Stocznia

Israel Shipyards
Port Hajfa

Wodowanie

30 października 1981

 Izraelski Korpus Morski
Nazwa

„Romach”

Wejście do służby

październik 1981

Los okrętu

w służbie (2018)

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pełna: 488 t

Długość

61,7 metra

Szerokość

7,6 m

Zanurzenie

2,5 m

Napęd
4 silniki wysokoprężne MTU o łącznej mocy 16 600 KM
4 śruby
Prędkość

31 węzłów

Zasięg

3000 Mm przy prędkości 17 węzłów

Sensory
radary Thomson-CSF TH-D 1040 Neptune, Elta EL/M-222 1 GM STGR
Uzbrojenie
początkowo:
8 wyrzutni pocisków rakietowych Harpoon (2 x IV)
8 wyrzutni pocisków rakietowych Gabriel (8 x I)
1 armata OTO Melara kal. 76 mm
działka plot. Oerlikon kal. 20 mm (2 x I)
2 lub 4 wkm kal. 12,7 mm
CIWS Phalanx kal. 20 mm
Załoga

53

Projekt i budowa edytuj

Kutry rakietowe typu Saar 4,5 stanowiły powiększoną wersję jednostek typu Saar 4[1]. Nowe okręty były dłuższe w celu zabrania powiększonego zestawu uzbrojenia[1].

INS[a] „Romach” został zbudowany w stoczni Israel Shipyards w Hajfie[1][2]. Okręt został zwodowany 30 października 1981 roku i ukończony do końca miesiąca[1][2].

Dane taktyczno-techniczne edytuj

 
Wyrzutnie rakiet Harpoon na pokładzie bliźniaczego kutra „Tarshish” w 2009 r.

Okręt jest kutrem rakietowym o długości całkowitej 61,7 metra, szerokości 7,6 metra i zanurzeniu 2,5 metra[1][3]. Jednostka ma gładkopokładowy kadłub, krótką nadbudówkę usytuowaną przed śródokręciem i wysoką wolną burtę[3]. Wyporność pełna wynosi 488 ton[4][5]. Siłownię okrętu stanowią cztery silniki wysokoprężne MTU 16V538 TB93 o łącznej mocy 16 600 KM, napędzające poprzez wały napędowe cztery śruby[4][5][b]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 31 węzłów[1][3]. Zasięg wynosi 3000 Mm przy prędkości 17 węzłów lub 1500 Mm przy 30 węzłach[1][2].

Główne uzbrojenie okrętu stanowią dwie czteroprowadnicowe wyrzutnie amerykańskich przeciwokrętowych pocisków rakietowych Harpoon, umieszczone bezpośrednio za nadbudówką[1][3]. Pocisk rozwija prędkość 0,9 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 227 kg, zaś maksymalny zasięg sięga 130 km[2][4]. Za wyrzutniami rakiet Harpoon umieszczono osiem pojedynczych wyrzutni izraelskich przeciwokrętowych pocisków rakietowych Gabriel Mark II[1][3]. Pocisk rozwija prędkość 0,7 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 75 kg, zaś maksymalny zasięg sięga 36 km[2][4].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z umieszczonej na rufie w wieży pojedynczej armaty uniwersalnej OTO Melara kalibru 76 mm L/62[1][2]. Maksymalny kąt podniesienia lufy wynosi 85°, masa naboju 6 kg, donośność 16 000 metrów, a szybkostrzelność 85 strz./min[2][4]. Broń małokalibrową stanowią dwa pojedyncze działka plot. Oerlikon kal. 20 mm (o szybkostrzelności 900 strz./min i zasięgu 2000 m) i jedno podwójne lub poczwórne stanowisko wkm kal. 12,7 mm[2][4]. W części dziobowej umieszczono 6-lufowy system artyleryjski obrony bezpośredniej Phalanx Mark 15 kal. 20 mm[1][3]. Szybkostrzelność zestawu sięga 3000 strz./min, a zasięg 1500 m[2][4].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje m.in. radar nawigacyjny Thomson-CSF TH-D 1040 Neptune, radar kontroli ognia Elta EL/M-222 1 GM STGR i system rozpoznawczy Elisra NS 9003/5[4][5]. Na pokładzie umieszczono też wyrzutnie pocisków zakłóceń pasywnych Elbit Deseaver[3].

Załoga okrętu składa się z 53 oficerów, podoficerów i marynarzy[4][5][c].

Służba edytuj

INS „Romach” został wcielony do służby w Marynarce Wojennej Izraela w październiku 1981 roku[1][2]. W toku służby na okręcie zamontowano pionowe wyrzutnie rakiet plot. Barak 1 (ośmioprowadnicowe kontenery na 16 lub 32 pociski) o zasięgu 10 km, prędkości 2 Ma i masie głowicy bojowej 22 kg, a jednostkę poddano modernizacji do standardu wyposażenia, które otrzymał zbudowany na początku lat 90. XX wieku bliźniaczy „Hetz[4][5].

Okręt nadal służy w izraelskiej flocie (stan na 2018 rok)[6].

Uwagi edytuj

  1. INS – Israeli Naval Ship – Okręt Marynarki Izraela.
  2. Sharpe 1989 ↓, s. 289 podaje, że moc siłowni wynosi 14 000 KM.
  3. Według Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 193 i Sharpe 1989 ↓, s. 289 załoga okrętu liczy 45 osób.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 193.
  2. a b c d e f g h i j Sharpe 1989 ↓, s. 289.
  3. a b c d e f g Faulkner 2004 ↓, s. 330.
  4. a b c d e f g h i j Saunders 2004 ↓, s. 355.
  5. a b c d e Saunders 2009 ↓, s. 385.
  6. worldwarships.com 2018 ↓.

Bibliografia edytuj

  • Keith Faulkner: Jane’s Okręty Wojenne Przewodnik Encyklopedyczny. Poznań: Zysk i S-ka, 2004. ISBN 83-7298-588-X.
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Romat. www.worldwarships.com. [dostęp 2018-05-21]. (ang.).
  • Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
  • Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
  • Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1989-90. London: Jane’s Defence Data, 1989. ISBN 0-7106-0886-1. (ang.).