Otwórz menu główne
Wikipedia

Irène Joliot-Curie

magik

Irène Joliot-Curie (ur. 12 września 1897 w Paryżu, zm. 17 marca 1956 tamże) – francuska fizykochemiczka polskiego pochodzenia, laureatka Nagrody Nobla, członek Prezydium Honorowego PKWN we Francji w 1944 roku[1].

Irène Joliot-Curie
Ilustracja
Irène Joliot-Curie
Data i miejsce urodzenia 12 września 1897
Paryż
Data i miejsce śmierci 17 marca 1956
Paryż
Przyczyna śmierci białaczka
Zawód, zajęcie fizykochemiczka
Tytuł naukowy Dr honoris causa
Alma Mater Uniwersytet Paryski
Rodzice Maria Skłodowska
Pierre Curie
Małżeństwo Frédéric Joliot
Dzieci Hélène Langevin
Pierre Joliot
Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Spis treści

ŻyciorysEdytuj

Córka Polki Marii Skłodowskiej-Curie i Francuza Pierre'a Curie. W 1934 wraz z mężem, Frédérikiem Joliot-Curie, wykonała zdjęcie komory mgłowej, na którym uwieczniła zjawisko tworzenia się par elektron-pozyton (pozytonium) z fotonów[2].

W 1935 r. otrzymała wraz z mężem Nagrodę Nobla z chemii w uznaniu za odkrycie sztucznej promieniotwórczości – syntezy nowych nuklidów promieniotwórczych[3].

W 1936 wraz z dziennikarzem Charlesem Faroux założyła w Paryżu klub sportu Jujutsu pod nazwą „Jiu-jitsu Club de France”[4].

UMCS (w 1950 r.)[5] i Uniwersytet Jagielloński (w 1951 r.) przyznały jej oraz jej mężowi tytuły doktora honoris causa.

Została odznaczona francuskim Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej oraz polskim Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)[6] i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1947)[7].

Była socjalistką, wraz z mężem wstąpiła w 1934 roku do Partii Socjalistycznej. Jako jedna z trzech kobiet uczestniczyła w utworzonym w roku 1936 koalicyjnym rządzie Frontu Ludowego, w którym była sekretarzem stanu ds. badań naukowych[8]. Zmarła na białaczkę. Sygnatariuszka apelu sztokholmskiego w 1950 roku[9].

Życie prywatneEdytuj

Irène i Frédéric Joliot-Curie mieli dwoje dzieci, Hélène i Pierre’a.

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Sprawozdanie z pierwszego Walnego Zjazdu Wychodźstwa Polskiego we Francji 17–18 grudnia 1944. Paryż: PKWN we Francji, 1945, s. 122.
  2. ↑ Andrzej Kajetan Wróblewski: Historia fizyki. Od czasów najdawniejszych do współczesności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 499.
  3. ↑ Fundacja Nobla: Nagrody Nobla z chemii w 1935 r.
  4. ↑ Joliot Curie zakłada klub sportowy we Francji. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 270 z 22 listopada 1936. 
  5. ↑ Doktorzy honoris causa UMCS. umcs.lublin.pl. [dostęp 23 lutego 2011].
  6. ↑ 11 lipca 1946 „za zasługi położone na polu opieki, pomoc okazaną Polakom we Francji i życzliwość do spraw polskich” M.P. z 1947 r. nr 17, poz. 38
  7. ↑ M.P. z 1947 r. nr 58, poz. 405
  8. ↑ Britannica’s guide to the Nobel Prizes.
  9. ↑ Dziennik Polski, rok VI, nr 91 (1861), Kraków 1 kwietnia 1950 roku, s. 2.

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Irène_Joliot-Curie&oldid=55805001”