Irène Joliot-Curie
Irène Joliot-Curie (ur. 12 września 1897 w Paryżu, zm. 17 marca 1956 tamże) – francuska fizykochemiczka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie chemii, członkini Prezydium Honorowego PKWN we Francji w 1944 r.[1]
| ||
![]() Irène Joliot-Curie | ||
Data i miejsce urodzenia | 12 września 1897 Paryż | |
Data i miejsce śmierci | 17 marca 1956 Paryż | |
Przyczyna śmierci | białaczka | |
Zawód, zajęcie | fizykochemiczka | |
Tytuł naukowy | Dr honoris causa | |
Alma Mater | Uniwersytet Paryski | |
Rodzice | Maria Skłodowska Pierre Curie | |
Małżeństwo | Frédéric Joliot | |
Dzieci | Hélène Langevin Pierre Joliot | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() | ||
Strona internetowa |
ŻyciorysEdytuj
Córka Polki Marii Skłodowskiej-Curie i Francuza Pierre’a Curie. W 1934 r. wraz z mężem, Frédérikiem Joliot-Curie, wykonała zdjęcie komory mgłowej, na którym uwieczniła zjawisko tworzenia się par elektron-pozyton (pozytonium) z fotonów[2].
W 1935 r. otrzymała wraz z mężem Nagrodę Nobla z chemii w uznaniu za odkrycie sztucznej promieniotwórczości – syntezy nowych nuklidów promieniotwórczych[3].
W 1936 r. wraz z dziennikarzem Charlesem Faroux założyła w Paryżu klub sportu ju-jitsu pod nazwą „Jiu-jitsu Club de France”[4].
UMCS (w 1950 r.)[5] i Uniwersytet Jagielloński (w 1951 r.) przyznały jej oraz jej mężowi tytuły doktora honoris causa.
Była socjalistką, wraz z mężem wstąpiła w 1934 r. do Partii Socjalistycznej. Jako jedna z trzech kobiet uczestniczyła w utworzonym w roku 1936 koalicyjnym rządzie Frontu Ludowego, w którym była sekretarzem stanu ds. badań naukowych[6]. Zmarła na białaczkę. Sygnatariuszka apelu sztokholmskiego w 1950 r.[7]
Życie prywatneEdytuj
Irène i Frédéric Joliot-Curie mieli dwoje dzieci, Hélène i Pierre’a.
OdznaczeniaEdytuj
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (23 stycznia 1947)[8],
- Order Krzyża Grunwaldu III kl. (11 lipca 1946)[9],
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Sprawozdanie z pierwszego Walnego Zjazdu Wychodźstwa Polskiego we Francji 17–18 grudnia 1944, Paryż: PKWN we Francji, 1945, s. 122 .
- ↑ Andrzej Kajetan Wróblewski, Historia fizyki. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 499 .
- ↑ Nagrody Nobla z chemii w 1935 r., Fundacja Nobla .
- ↑ Joliot Curie zakłada klub sportowy we Francji, „Gazeta Lwowska”, nr 270, 22 listopada 1936, s. 2 .
- ↑ Doktorzy honoris causa UMCS, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie [dostęp 2011-02-23] .
- ↑ Britannica’s guide to the Nobel Prizes (ang.).
- ↑ Dziennik Polski, rok VI, nr 91 (1861), Kraków 1 kwietnia 1950 roku, s. 2.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 58, poz. 405 „za wybitne zasługi na polu nauki dla dobra całej ludzkości oraz w dziele utrwalenia więzów przyjaźni polsko-francuskiej”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 17, poz. 38 „za zasługi położone na polu opieki, pomoc okazaną Polakom we Francji i życzliwość do spraw polskich”.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Informacje na internetowej stronie Nagrody Nobla
- Tomasz Pospieszny , Irena Joliot-Curie i jej wyścig do Nagrody Nobla, Piękniejsza Strona Nauki .
- ISNI: 0000 0001 1876 0751
- VIAF: 51749209
- LCCN: n87134762
- GND: 119054450
- NDL: 00437029
- LIBRIS: pm134bd70mp54db
- BnF: 12275132b
- SUDOC: 031559484
- NLA: 49783099
- NKC: jn20000603240
- BNE: XX1128504
- NTA: 067791700
- BIBSYS: 90528062
- CiNii: DA03311448
- Open Library: OL3329021A, OL117089A
- PLWABN: 9810543757205606
- NUKAT: n00079021
- NLI: 000072006
- CANTIC: a11202828
- LNB: 000235537
- WorldCat: lccn-n87134762