Irène Joliot-Curie

francuska fizyk i chemik

Irène Joliot-Curie (ur. 12 września 1897 w Paryżu, zm. 17 marca 1956 tamże) – francuska fizykochemik, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie chemii, członkini Prezydium Honorowego PKWN we Francji w 1944 r.[1]

Irène Joliot-Curie
Ilustracja
Irène Joliot-Curie
Data i miejsce urodzenia 12 września 1897
Paryż
Data i miejsce śmierci 17 marca 1956
Paryż
Przyczyna śmierci białaczka
Zawód, zajęcie fizykochemiczka
Tytuł naukowy Dr honoris causa
Alma Mater Uniwersytet Paryski
Rodzice Maria Skłodowska
Pierre Curie
Małżeństwo Frédéric Joliot
Dzieci Hélène Langevin
Pierre Joliot
Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

ŻyciorysEdytuj

Córka Polki Marii Skłodowskiej-Curie i Francuza Pierre’a Curie. W 1934 r. wraz z mężem, Frédérikiem Joliot-Curie, wykonała zdjęcie komory mgłowej, na którym uwieczniła zjawisko tworzenia się par elektron-pozyton (pozytonium) z fotonów[2].

W 1935 r. otrzymała wraz z mężem Nagrodę Nobla z chemii w uznaniu za odkrycie sztucznej promieniotwórczości – syntezy nowych nuklidów promieniotwórczych[3].

W 1936 r. wraz z dziennikarzem Charlesem Faroux założyła w Paryżu klub sportu ju-jitsu pod nazwą „Jiu-jitsu Club de France”[4].

UMCS (w 1950 r.)[5] i Uniwersytet Jagielloński (w 1951 r.) przyznały jej oraz jej mężowi tytuły doktora honoris causa. W 1954 r. została członkiem zagranicznym PAN[6].

Była socjalistką, wraz z mężem wstąpiła w 1934 r. do Partii Socjalistycznej. Jako jedna z trzech kobiet uczestniczyła w utworzonym w roku 1936 koalicyjnym rządzie Frontu Ludowego, w którym była sekretarzem stanu ds. badań naukowych[7]. Sygnatariuszka apelu sztokholmskiego w 1950 r.[8] Zmarła na białaczkę.

Życie prywatneEdytuj

Irène i Frédéric Joliot-Curie mieli dwoje dzieci, Hélène i Pierre’a.

OdznaczeniaEdytuj

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Sprawozdanie z pierwszego Walnego Zjazdu Wychodźstwa Polskiego we Francji 17–18 grudnia 1944, Paryż: PKWN we Francji, 1945, s. 122.
  2. ↑ Andrzej Kajetan Wróblewski, Historia fizyki. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 499.
  3. ↑ Nagrody Nobla z chemii w 1935 r., Fundacja Nobla.
  4. ↑ Joliot Curie zakłada klub sportowy we Francji, „Gazeta Lwowska”, nr 270, 22 listopada 1936, s. 2.
  5. ↑ Doktorzy honoris causa UMCS, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie [dostęp 2011-02-23].
  6. ↑ Joliot-Curie, Irena, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-09-10].
  7. ↑ Britannica’s guide to the Nobel Prizes (ang.).
  8. ↑ Dziennik Polski, rok VI, nr 91 (1861), Kraków 1 kwietnia 1950 roku, s. 2.
  9. ↑ M.P. z 1947 r. nr 58, poz. 405 „za wybitne zasługi na polu nauki dla dobra całej ludzkości oraz w dziele utrwalenia więzów przyjaźni polsko-francuskiej”.
  10. ↑ M.P. z 1947 r. nr 17, poz. 38 „za zasługi położone na polu opieki, pomoc okazaną Polakom we Francji i życzliwość do spraw polskich”.

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Irène_Joliot-Curie&oldid=64508762”