Ivo Pogorelić

pianista chorwacki

Ivo Pogorelić też Ivo Pogorelich (ur. 20 października 1958 w Belgradzie)[1]chorwacki pianista.

Ivo Pogorelić
Ilustracja
Ivo Pogorelić (2015)
Data i miejsce urodzenia

20 października 1958
Belgrad

Pochodzenie

chorwackie

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista

Wydawnictwo

Deutsche Grammophon

Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Od siódmego roku życia uczył się gry na fortepianie. W latach 1975–1978 studiował w Konserwatorium Moskiewskim u Jewgienija Malinina i Wiery Gornostajewej oraz od 1976 pod kierunkiem gruzińskiej pianistki i pedagoga[2], arystokratki Alizy Kezeradze(inne języki). Byli małżeństwem od 1980 aż do jej śmierci w 1996[3].

Zdobył pierwsze nagrody na międzynarodowym konkursie pianistycznym Casagrande w Terni (Włochy) w 1978 i Konkursie w Montrealu w 1980. Jednak największy rozgłos zyskał za sprawą nagrody, której nie udało mu się zdobyć. W 1980 wystąpił na 10. Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie i nie został dopuszczony do finałowego etapu[3]. Jurorka konkursu, argentyńska pianistka Martha Argerich, uznała go za pianistycznego geniusza i na znak protestu zrezygnowała z udziału w jury. Otrzymał na tym konkursie „nagrody pocieszenia” od prywatnych fundatorów, a w Polsce nagrano płytę z jego wykonaniami muzyki Chopina.

W 1981 zagrał po raz pierwszy w nowojorskiej Carnegie Hall[3] oraz zagrał swój pierwszy recital w Londynie. Od tego czasu dał wiele recitali na całym świecie i współpracował z największymi orkiestrami, takimi jak: Bostońska Orkiestra Symfoniczna, Londyńska Orkiestra Symfoniczna, Chicagowska Orkiestra Symfoniczna, Filharmonicy Wiedeńscy, Filharmonicy Berlińscy, Orchestre de Paris i wieloma innymi.

Zaczął nagrywać dla Deutsche Grammophon i w 1982 podpisał z tą wytwórnią płytową kontrakt[3]. Nagrywał dzieła Bacha, Beethovena, Brahmsa, Chopina[4][5], Liszta, Mozarta, Musorgskiego, Prokofjewa, Ravela, Scarlattiego, Skriabina i Czajkowskiego[3].

W 1988 zainaugurował doroczny festiwal swojego imienia w Bad Wörishofen promujący młode talenty i umożliwiający im występy u boku znanych wykonawców. W 1993 powołał do życia międzynarodowy konkurs pod nazwą Ivo Pogorelich International Solo Piano Competition w Pasadenie[3].

W 1988 zyskał tytuł ambasadora dobrej woli nadawany przez UNESCO. Podczas wojny domowej w Bośni i Hercegowinie zajmował się działalnością charytatywną na rzecz mieszkańców Sarajewa poszkodowanych przez konflikty po rozpadzie Jugosławii.

Przypisy

edytuj
  1. Ivo Pogorelić. chopin.nifc.pl. [dostęp 2008-12-13]. (pol.).
  2. Ivo Pogorelić. Dawny buntownik, a dzisiaj klasyk [online], Rzeczpospolita, 23 sierpnia 2020 [dostęp 2023-12-24] (pol.).
  3. a b c d e f Pogorelich Ivo, [w:] Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 8 Pe–R część biograficzna, Kraków: PWM, 2004, s. 140–141, ISBN 83-224-0837-4.
  4. Ivo Pogorelich / Polskie Nagrania. pianistdiscography.com [dostęp 2019-05-07].
  5. Ivo Pogorelich / Chopin. deutschegrammophon.com [dostęp 2019-05-07].

Linki zewnętrzne

edytuj