Józef Pętkowski
Józef Zygmunt Pętkowski (ur. 28 listopada 1894 w Płocku, zm. w kwietniu 1940) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 podpułkownik dyplomowany kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1894 |
|---|---|
| Data śmierci |
kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
3 Dywizja Kawalerii |
| Stanowiska |
szef sztabu dywizji |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys
edytujUrodził się 28 listopada 1894 roku w Płocku, w rodzinie Józefa (zm. 1942) i Marii z Wolffów. W 1912 roku ukończył 7-klasową szkołę handlową z maturą w Będzinie. W 1913 roku wyjechał do Belgii by studiować na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Gandawie. Od 10 stycznia 1913 roku należał do Strzelca w plutonie w Gandawie. W 1914 roku został uwięziony przez Niemców w Aachen. 28 października 1914 roku wstąpił do Batalionu Uzupełniającego w Częstochowie i został przydzielony do 1 pp Legionów. W 1915 roku został przeniesiony do 1 Pułku Ułanów, gdzie służył do 20 lipca 1917 r.[1] Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza[2]. Po kryzysie przysięgowym od 21 lipca 1917 do 30 stycznia 1918 roku był internowany w Szczypiornie i Łomży. Po zwolnieniu studiował jeden semestr prawa na Uniwersytecie Warszawskim. W listopadzie 1918 roku jako komendant POW Okręgu Piotrowskiego brał czynny udział w rozbrajaniu Niemców. Następnie służył w 1 Pułku Szwoleżerów a od lipca 1920 roku w sztabie 7 Brygady Jazdy jako oficer operacyjny, oficer informacyjny i organizacyjno-materiałowy[1]. W latach 1922–1924 był słuchaczem III Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[3]. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 47. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[4]. W 1929 roku był szefem sztabu 3 Dywizji Kawalerii w Poznaniu. 27 kwietnia 1929 roku, po rozwiązaniu 3 DK, został przeniesiony na stanowisko szefa sztabu Brygady Kawalerii „Poznań” w Poznaniu[5]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do 7 pułku strzelców konnych w Poznaniu celem odbycia praktyki liniowej na stanowisku dowódcy szwadronu liniowego[6][7]. Z dniem 1 kwietnia 1931 roku został przeniesiony do składu osobowego inspektora armii, generała dywizji Leona Berbeckiego z siedzibą w Warszawie na stanowisko II oficera sztabu[8][9][10]. 14 listopada 1935 roku został mianowany zastępcą dowódcy 8 pułku ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie. 1 lutego 1939 roku objął dowództwo 19 pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu.
W czasie kampanii wrześniowej dowodził 19 pułkiem ułanów[11], a następnie walczył w GO Kawalerii gen. Andersa[12]. Jeniec obozu w Starobielsku[13]. Ofiara mordu katyńskiego[14][13].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 13438[15]
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[16]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)[17]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, 1921)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi (3 sierpnia 1928)[19]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (1928)[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928)[1]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (1938)[1]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Ppłk dypl. Józef Pętkowski bohater dwóch wojen, dowódca 19 PU [online], 19 Pułk Ułanów Wołyńskich [dostęp 2022-01-17] (pol.).
- ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 11.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 103 z 2 października 1924 roku, s. 569.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 48.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 127.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 107.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930, Główna Drukarnia Wojskowa, nakładem Przeglądu Kawaleryjskiego, Warszawa 1930, s. 47, 75.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 103.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku), Sztab Główny, Drukarnia Sztabu Generalnego, Warszawa 1931, s. 19.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 144, 419.
- ↑ Lesław Kukawski: 19 Pułk Ułanów. Warszawa: Edipresse Polska, 2012, s. 78, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej. ISBN 978-83-7769-349-0.
- ↑ Apoloniusz Zawilski: Bitwy polskiego września. Kraków: Znak, 2009, s. 710. ISBN 978-83-240-1214-5.
- ↑ a b Ppłk dypl. Józef Zygmunt Pętkowski [online], Wołyń [dostęp 2020-04-28] (pol.).
- ↑ Hanna Irena Różycka, Oficerowie 19. Pułku Ułanów Wołyńskich im. gen. Edmunda Różyckiego z Ostroga nad Horyniem zamordowani w Katyniu, „Ułan Wołyński”, 33, Stowarzyszenie Rodzina 19. Pułku Ułanów Wołyńskich [dostęp 2020-04-28] (pol.).
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 481.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
Bibliografia
edytuj- Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.