Wikipedia

John Piper

John Piper (ur. 11 stycznia 1946) – amerykański kaznodzieja protestancki, autor chrześcijańskich książek, teolog reformowanych baptystów oraz pastor Kościoła Baptystycznego „Betlejem” w Minneapolis. Jest autorem licznych publikacji, w tym książek, które zostały nagrodzone Nagrodą Chrześcijańskiej Książki Ewangelikalnego Stowarzyszenia Wydawców Chrześcijańskich, m.in. Czego Jezus domaga się od świata?[1], Przebity przez świat[2], Boża Pasja ku Jego chwale[3], a także kilku bestsellerów, np. Nie zmarnuj swojego życia[4], Pasja Jezusa Chrystusa[5]. Jedna z organizacji ewangelicznych (Pragnąc Boga) zawdzięcza swą nazwę książce pastora Pipera z 1986 r. pt. Pragnąc Boga: medytacje chrześcijańskiego hedonisty.

John Piper
Ilustracja
John Piper (2008)
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1946
Chattanooga, Tennessee

Multimedia w Wikimedia Commons

Poglądy teologiczne edytuj

Chrześcijański hedonizm edytuj

Pastor Piper określa siebie jako chrześcijańskiego hedonistę i naucza, iż „Bóg jest najbardziej uwielbiony w nas, kiedy my jesteśmy najbardziej zaspokojeni w Nim”[6] oraz że największym pragnieniem Boga, „Jego chwałą”, a także najgłębszym i najsilniejszym pragnieniem człowieka jest radość w Bogu. Myśli te zaczerpnął od Jonathana Edwardsa, Blaise’a Pascala oraz C.S. Lewisa i oparł na wielu wersetach biblijnych, w myśl zasady sola scriptura, m.in. Ps. 16:11, 37:4, Flp. 3:1, 4:4.

Baptyzm i ewangelikalizm edytuj

Teologia ewangelikalna i baptystyczna jest źródłem i podstawą przekonań pastora Pipera. Pastor uważa, iż każdy człowiek rodzi się grzesznikiem i potrzebuje pojednania z Bogiem. Ten, kto wyzna w modlitwie Jezusa Chrystusa swoim Panem i Zbawicielem, otrzymuje od Niego za darmo, „z łaski” życie wieczne. Jest on od tej chwili na wieki bezpieczny. Każdy nowo narodzony chrześcijanin powinien przyjąć chrzest w wieku świadomym przez zanurzenie w wodzie, „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.

Kalwinizm edytuj

Pastor Piper jest reformowanym baptystą, a więc wyznaje tzw. doktryny łaski, będące podsumowaniem kalwińskiej soteriologii. Zgodnie z teologią kalwińską uznaje naukę o podwójnej predestynacji, łącznie z doktryną bezwarunkowego wybrania. Podpisuje się też pod poglądem Gottfrieda Leibniza, że Bóg zarządza wszechświatem w ten sposób, iż jest to „najlepszy z możliwych wszechświatów”[7].

Piper podkreśla, iż usprawiedliwienie grzesznika przez Boga przychodzi przez samą wiarę, bez względu na uczynki[8], podkreśla kalwińską doktrynę „zachowania świętych” w wierze i uświęceniu, ale także wytrwania w cierpieniach jako oznaki Bożego wybrania i Jego łaski. Raz uzyskanej łaski zbawienia nie można już nigdy utracić, dlatego też każdy człowiek, który wyznaje swą wiarę i teoretycznie wydając się należeć do zbawionych, a następnie porzuca ją, ostatecznie dowodzi faktu, iż nigdy nie był zbawiony, ani nie posiadał prawdziwej wiary[9].

Eschatologia edytuj

Pastor Piper uważa, iż powtórne przyjście Chrystusa nastąpi po okresie wielkiego ucisku. Wówczas też nastąpi pochwycenie Kościoła do nieba[10]. Uważa, iż zgodnie z 11 rozdziałem Listu do Rzymian, nastąpi zgromadzenie etnicznego Izraela w dniach ostatnich oraz jego zbawienie podczas powtórnego przyjścia, gdy zatwardziałość ich serc zostanie złamana przez Boga. Podkreśla ważność nadziei zmartwychwstania umarłych podczas Chrystusowego powrotu[11].

Prawo i przymierze edytuj

Pastor Piper nie klasyfikuje dokładnie swoich poglądów na prawo i przymierze do żadnej z trzech kategorii poglądów protestanckich: dyspensacjonalizmu, teologii przymierza, ani teologii Nowego Przymierza[12].

Pastor Piper naucza, iż Bóg zawsze miał jeden lud Przymierza – w Starym Testamencie byli to wierzący Żydzi, zaś obecnie związek Przymierza trwa w Kościele, czyli mistycznym ciele Chrystusa, w skład którego wchodzą wszyscy nowo narodzeni chrześcijanie. Dlatego też Kościół jest prawowitym spadkobiercą wszystkich obietnic złożonych przez Boga Izraelowi, w tym też Królestwa i kraju[13]. Żydzi, którzy odrzucają Chrystusa nie mają udziału w tych obietnicach[14]. Klasyfikuje to ten pogląd w ramach tzw. „nauki/teologii zastąpienia”.

Dary Ducha Świętego (charyzmaty) edytuj

Piper, pod względem stosunku do charyzmatów, jest kontynuacjonistą[15]. Wierzy, iż nadnaturalne dary, takie jak prorokowanie, cuda, mówienie nieznanymi językami, czy uzdrowienia z chorób nie ustały w Kościele i są w nim nadal praktykowane, podobnie jak za czasów apostolskich, służąc w ewangelizowaniu i wzmacnianiu Kościoła[16]. Uznaje istnienie współczesnego daru prorokowania, podkreślając jednocześnie, iż nic, poza Biblią, nie może być traktowane jako nieomylne i autorytatywne[17]. Pastor Piper, jakkolwiek wierzy, iż charyzmaty nie ustały i są nadal aktualne, odrzuca pogląd ruchu neocharyzmatycznego jakoby urząd apostołów występował obecnie w Kościele.

Poglądy na płeć edytuj

Pastor Piper jest komplementarystą, uznając, iż Bóg stworzył i przeznaczył kobietę i mężczyznę do spełniania odmiennych ról w małżeństwie.

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Zwycięzcy Nagrody Chrześcijańskiej Książki 2007 w kategorii Życie chrześcijańskie
  2. ↑ Zwycięzcy Nagrody Chrześcijańskiej Książki 2004 w kategorii Książeczka do nabożnych rozmyślań
  3. ↑ Zwycięzcy Nagrody Chrześcijańskiej Książki 1999 w kategorii Teologia/Doktryna
  4. ↑ Lista chrześcijańskich bestsellerów, Sierpień 2007
  5. ↑ Lista chrześcijańskich bestsellerów, Czerwiec 2004
  6. ↑ Czym jest chrześcijański hedonizm?
  7. ↑ Co ma na myśli Piper, gdy mówi, że jest „kalwinistą siedmiu punktów?”
  8. ↑ Czy Jakub zaprzecza Pawłowi?
  9. ↑ Duchowość olimpijska, część pierwsza
  10. ↑ Definicje i spostrzeżenia odnośnie powtórnego przyjścia Chrystusa?
  11. ↑ Co się dzieje, gdy umierasz?
  12. ↑ W co Piper wierzy z dyspensacjonalizmu, teologii Przymierza i teologii Nowego Przymierza?
  13. ↑ Izrael i my pojednani w jedno Ciało
  14. ↑ Izrael, Palestyna i Bliski Wschód
  15. ↑ Czy znaki i cuda występują obecnie?
  16. ↑ Dary duchowe a Boża suwerenność
  17. ↑ Autorytet i natura daru prorokowania
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=John_Piper&oldid=73050951”