Jorge Lorenzo

hiszpański motocyklista wyścigowy

Jorge Lorenzo Guerrero (ur. 4 maja 1987 w Palma de Mallorca) – hiszpański motocyklista ścigający się od sezonu 2008 w kategorii MotoGP w zespole Yamaha Factory Team. Trzykrotny mistrz świata Moto GP w sezonie 2010, 2012 i 2015. W sezonach 2006 i 2007 zdobył tytuł Mistrza Świata w kategorii 250 cm³ reprezentując zespół Fortuna Aprilia. W 2013 roku zdobył tytuł wicemistrza świata w Moto GP, natomiast rok później zdobył tytuł II wicemistrza w tej samej klasie.

Jorge Lorenzo
Ilustracja
Jorge Lorenzo Guerrero w 2010 roku
Imię i nazwisko

Jorge Lorenzo Guerrero

Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

4 maja 1987
Palma de Mallorca

Sezon 2018
Seria

Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie MotoGP

Zespół

Repsol Honda

Motocykl

Honda RC213V

Nr startowy

"99" (od 2009)

Partnerzy

Marc Marquez

Sukcesy

2006-2007: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy 250 cm³)
2009: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (wicemistrz klasy MotoGP)
2010: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy MotoGP)
2012: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy MotoGP)
2013: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (wicemistrz klasy MotoGP)
2014: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (II wicemistrz klasy MotoGP)
2015: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy MotoGP)
2016:Motocyklowe Mistrzostwa Świata (II wicemistrz MotoGP)

Strona internetowa

Kariera edytuj

125 cm³ (2002-2004) edytuj

Debiut Jorge w klasie 125 cm³ Motocyklowych Mistrzostw Świata nastąpił w roku 2002, podczas trzeciej rundy sezonu, o GP Hiszpanii. Szansę udziału w wyścigach Grand Prix otrzymał od ekipy Derbi. W pierwszym wyścigu Hiszpan nie był jednak w stanie zdobyć punktów. Pierwszy raz na punktowanej pozycji dojechał trzy eliminacje później, w GP Katalonii (był wówczas czternasty). W ciągu czternastu rund Lorenzo trzykrotnie jeszcze ukończył wyścigi na punktowanym miejscu (najlepiej spisał się podczas GP Brazylii, kiedy to zajął siódme miejsce). To pozwoliło mu zakończyć sezon na 21. miejscu.

W kolejnym roku startów Hiszpan był już etatowym kierowcą tej ekipy. Pierwsza połowa sezonu nie była jednak udana dla Jorge, który w ciągu ośmiu wyścigów tylko trzykrotnie ukończył zmagania, w tym dwukrotnie na punktowanej lokacie. Druga część okazała się jednak zdecydowanie lepsza. W tym czasie po raz pierwszy w karierze zwyciężył w wyścigu, a miało to miejsce w GP Brazylii. Po nieukończonym GP Pacyfiku, w rundzie na torze w Malezji, Hiszpan po raz pierwszy sięgnął po pole position. Wyścig ostatecznie zakończył na trzecim miejscu. Dzięki mocnej końcówce sezonu Jorge został sklasyfikowany na 12. pozycji w końcowej klasyfikacji.

Ostatni rok startów w najniższej klasie był najlepszy w wykonaniu Hiszpana. W tym czasie siedmiokrotnie stanął na podium, z czego trzy razy na najwyższym stopniu (podczas Grand Prix w Holandii, Czechach oraz Katarze). Poza tym Jorge dwukrotnie zdołał wywalczyć pierwsze pole startowe (podczas GP Katalonii i Kataru). Dorobek blisko dwustu punktów pozwolił Lorenzo ukończyć cykl zmagań tuż za podium, na 4. miejscu.

250 cm³ (2005-2007) edytuj

Po udanym sezonie w najniższej kategorii, Hiszpan awansował do klasy ćwierć-litrówek, w której podpisał kontrakt z japońską ekipą Hondy. Już w piątym podejściu, podczas GP Włoch, Jorge sięgnął po pole position. Dzień później nie był jednak w stanie pokonać swojego rodaka Daniego Pedrosy. W dalszej części sezonu Hiszpan jeszcze trzykrotnie startował z pierwszej pozycji, jednakże ponownie nie udało mu się zwyciężyć. Ostatecznie sześć razy stanął na podium, a w ostatecznej klasyfikacji zajął 5. pozycję.

W roku 2006 Lorenzo przeniósł się do włoskiej stajni Aprilia. Dwuletnia współpraca z Włochami okazała się niezwykle udana, gdyż Hiszpan stał się dominującą postacią w 250 cm³, sięgając dwukrotnie po tytuł mistrzowski. W obu sezonach jego największymi rywalami byli Włoch Andrea Dovizioso oraz reprezentant San Marino, Alex de Angelis. W tym czasie Jorge stanął 23 razy na podium, z czego aż siedemnaście na najwyższym stopniu. Poza tym aż dziewiętnastokrotnie zdobył pole position.

MotoGP (2008–) edytuj

Po dwuletniej dominacji w średniej kategorii, Hiszpan dostał szansę startów u boku samego Valentino Rossiego, w japońskiej stajni Yamaha. Dzięki świetnie spisującym się francuskim oponom Michelin, Lorenzo sprawił sensację, startując aż trzy razy z pierwszej pozycji, w pierwszych trzech wyścigach w kalendarzu mistrzostw. Po pierwsze zwycięstwo sięgnął w trzecim podejściu, podczas GP Portugalii. Pomimo rewelacyjnego debiutu, w dalszej części mistrzostw Hiszpan nie radził sobie już tak dobrze. Począwszy od GP Chin Lorenzo często zaliczał upadki, a po ciężkim wypadku podczas GP Włoch, był zmuszony opuścić kolejną eliminację, rozegraną na hiszpańskim torze Circuit de Catalunya. Ostatecznie po pięciokrotnym stanięciu na podium, Jorge w klasyfikacji generalnej zajął 4. miejsce.

W drugim roku startów Lorenzo włączył się do walki o tytuł ze swoim zespołowym partnerem, Rossim. Między tą dwójką doszło do kilku bardzo emocjonujących pojedynków, z których częściej zwycięsko wychodził Włoch. Do historii przeszła już wspaniała walka pomiędzy nimi na torze w Barcelonie, gdzie na ostatnim zakręcie wyścigu Valentino wyprzedził Hiszpana. Lorenzo pomimo seryjnych miejsc na podium, kilkukrotnie jednak nie wytrzymywał napięcia rywalizacji i w konsekwencji z własnej winy nie ukończył czterech rund. Ostatecznie został sklasyfikowany na 2. lokacie, z dorobkiem 12 miejsc na podium, w tym 4 wygranych.

Sezon 2010 był mistrzowskim w wykonaniu Hiszpana[1]. Jorge w pierwszych dziesięciu wyścigach siedmiokrotnie znalazł się na najwyższym stopniu. Drogę to tytułu ułatwiła mu kontuzja Valentino podczas GP Włoch, która wyeliminowała go z rywalizacji. Podobny los spotkał jego rodaka Daniela Pedrosę, który goniąc go w klasyfikacji generalnej doznał poważnego upadku podczas GP Japonii. Dzięki temu na kilka rund przed zakończeniem zmagań Lorenzo zapełnił sobie mistrzostwo. W trakcie sezonu siedmiokrotnie zwyciężył, uzyskując rekordową liczbę punktów w ciągu roku. Wyrównał również rekord szesnastu miejsc podium (w tym dwanaście z rzędu).

W 2011 roku nowym partnerem Lorenzo został Amerykanin Ben Spies. Sezon rozpoczął od drugiego miejsca w Katarze i zwycięstwa w Hiszpanii, potem do głosu zaczął dochodzić Casey Stoner. Jorge Lorenzo nie udało się obronić tytułu mistrza. Wygrał trzy wyścigi i dziesięciokrotnie stawał na podium. Sezon zakończył na drugim miejscu zdobywając 260 punktów i ostatecznie musiał uznać wyższość szybszego w tym sezonie Caseya Stonera.

W 2012 roku po niezwykle równej jeździe (nie schodził poniżej 2 miejsca z wyjątkiem GP Holandii, którego nie ukończył po zabraniu z toru przez Alvaro Bautistę, i GP Walencji na koniec sezonu) wywalczył 2 w karierze tytuł mistrza świata MotoGP[2], wygrywając walkę o koronę z Danim Pedrosą.

Pechowo dla Lorenzo zakończył się 2013, Hiszpan podczas treningów przed TT Assen, zaliczył bardzo groźny upadek łamiąc lewy obojczyk[3], to zdecydowanie utrudniło mu obronę mistrzowskiego tytułu. Po wylocie do Hiszpanii i przejściu operacji wstawienia tytanowej płytki, Jorge wrócił jeszcze na te same zawody. Jego heroiczna postawa i walka z bólem starczyły na zajęcie 5 miejsca, stracił jedynie 15 sekund do zwycięzcy. Idąc za ciosem postanowił wystartować w Grand Prix Niemiec na torze Sachsenring, gdzie chciał zminimalizować straty do lidera mistrzostw, Marca Marqueza.

W trakcie trwania 2 sesji treningowej Lorenzo po raz kolejny uległ groźnemu wypadkowi i wygiął wcześniej wstawioną tytanową płytkę. Nie mając większego wyboru zrezygnował z dalszego uczestnictwa w Grand Prix Niemiec, początkowo wykluczając udział w następnym wyścigu na torze Laguna Seca, jednak w ostatniej chwili on i jego rodak, Dani Pedrosa, który także zaliczył kontuzję obojczyka, zdecydowali się na start w Ameryce nie chcąc tracić więcej punktów do świetnie dysponowanego Marqueza. Walką do końca i nieustępliwością Jorge Lorenzo zachował marzenia o obronie tytułu do ostatniego wyścigu w Walencji, tam, po pasjonujących zmaganiach, zwyciężył przed Pedrosą i Marquezem[4], to jednak nie starczyło i mistrzem świata został jego młodszy kolega z Hondy. W sezonie 2014 Lorenzo walczył wraz z Rossim i Pedrosą o wicemistrzostwo w królewskiej klasie, jednak zaprzepaścił swoje szanse po nieukończeniu ostatniego wyścigu, podczas gdy Włoch zajął 2. miejsce. W sezonie 2015 Hiszpan od początku sezonu mocno naciskał na Rossiego, by w ostatnim wyścigu w Walencji odebrać mu prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Sezon ten zakończył z siedmioma wygranymi wyścigami (Hiszpania, Francja, Włochy, Katalonia, Czechy, Aragonia, Walencja), tym samym zdobywając trzeci w karierze tytuł, przedłużając liczbę zwycięskich tytułów z rzędu w „królewskiej klasie” przez hiszpańskich motocyklistów.

Statystyki edytuj

Sezony edytuj

Sezon Klasa Motocykl Zespół Wyścig Zwycięstwa Podium PP NO Pkt Poz
2002 125 cm³ Derbi RS 125 14 0 0 0 0 21 21
2003 125 cm³ Derbi RS 125 16 1 2 1 1 79 12
2004 125 cm³ Derbi RSA 125 16 3 7 2 2 179 4
2005 250 cm³ Honda RS250RW 15 0 6 4 0 167 5
2006 250 cm³ Aprilia RSW 250 16 8 11 10 1 289 1
2007 250 cm³ Aprilia RSW 250 17 9 12 9 3 312 1
2008 MotoGP Yamaha YZR-M1 Yamaha Motor Racing 17 1 6 4 1 190 4
2009 MotoGP Yamaha YZR-M1 Yamaha Motor Racing 17 4 12 5 4 261 2
2010 MotoGP Yamaha YZR-M1 Yamaha Motor Racing 18 9 16 7 4 383 1
2011 MotoGP Yamaha YZR-M1 Yamaha Motor Racing 15 3 10 2 2 260 2
2012 MotoGP Yamaha YZR-M1 Yamaha Motor Racing 18 6 16 7 5 350 1
2013 MotoGP Yamaha YZR-M1 Yamaha Motor Racing 17 8 14 4 2 330 2
2014 MotoGP Yamaha YZR-M1 Yamaha Motor Racing 18 2 11 1 2 263 3
2015 MotoGP Yamaha YZR-M1 Movistar Yamaha MotoGP 18 6 11 4 5 335 1
2016 MotoGP Yamaha YZR-M1 Movistar Yamaha MotoGP 18 4 10 4 2 233 3
2017 MotoGP Ducati Desmosedici GP17 Ducati Team 18 0 3 0 0 137 7
2018 MotoGP Ducati Desmosedici GP18 Ducati Team 14 3 4 4 2 134 9
2019 MotoGP Honda RC213V Honda Repsol 0*
Łącznie 282 68 152 69 37 3918

* – sezon w trakcie

Klasy wyścigowe edytuj

Klasa Sezon Pierwsze GP Pierwsze podium Pierwsza wygrana Wyścigi Wygrane Podia PP Najsz. okr. Pkt. WCh.
125 cc 2002–2004 Hiszpania 2002 Rio de Janeiro 2003 Rio de Janeiro 2003 46 4 9 3 3 279 0
250 cc 2005–2007 Hiszpania 2005 Włochy 2005 Hiszpania 2006 48 17 29 23 4 768 2
MotoGP 2008– Katar 2008 Katar 2008 Portugalia 2008 142 41 100 36 26 2432 3
Razem 2002– 236 62 138 62 33 3479 5

Starty edytuj

Rok Klasa Motocykl 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 Poz. Pkt.
2002 125 cm³ Derbi JPN
 
RSA
 
SPA
 
22
FRA
 
19
ITA
 
20
CAT
 
14
NED
 
16
GBR
 
13
GER
 
17
CZE
 
20
POR
 
NS
BRA
 
7
PAC
9
MAL
 
20
AUS
 
NS
VAL
 
22
21 21
2003 125 cm³ Derbi JPN
 
NS
RSA
 
24
SPA
 
15
FRA
 
NS
ITA
 
NS
CAT
 
6
NED
 
NS
GBR
 
NS
GER
 
21
CZE
 
12
POR
 
6
BRA
 
1
PAC
NS
MAL
 
3
AUS
 
8
VAL
 
11
12 79
2004 125 cm³ Derbi RSA
 
16
SPA
 
NS
FRA
 
3
ITA
 
10
CAT
 
5
NED
 
1
BRA
 
NS
GER
 
6
GBR
 
3
CZE
 
1
POR
 
3
JPN
 
7
QAT
 
1
MAL
 
NS
AUS
 
2
VAL
 
NS
4 179
2005 250 cm³ Honda SPA
 
6
POR
 
10
CHN
 
9
FRA
 
5
ITA
 
2
CAT
 
NS
NED
 
3
GBR
 
8
GER
 
NS
CZE
 
2
JPN
 
NS
MAL
 
EX
QAT
 
2
AUS
 
3
TUR
 
4
VAL
 
2
5 167
2006 250 cm³ Aprilia SPA
 
1
QAT
 
1
TUR
 
NS
CHN
 
4
FRA
 
NS
ITA
 
1
CAT
 
2
NED
 
1
GBR
 
1
GER
 
3
CZE
 
1
MAL
 
1
AUS
 
1
JPN
 
3
POR
 
5
VAL
 
4
1 289
2007 250 cm³ Aprilia QAT
 
1
SPA
 
1
TUR
 
2
CHN
 
1
FRA
 
1
ITA
 
8
CAT
 
1
GBR
 
NS
NED
 
1
GER
 
4
CZE
 
1
RSM
 
1
POR
 
3
JPN
 
11
AUS
 
1
MAL
 
3
VAL
 
7
1 312
2008 MotoGP Yamaha QAT
 
2
SPA
 
3
POR
 
1
CHN
 
4
FRA
 
2
ITA
 
NS
CAT
 
GBR
 
6
NED
 
6
GER
 
NS
USA
 
NS
CZE
 
10
RSM
 
2
IND
 
3
JPN
 
4
AUS
 
4
MAL
 
NS
VAL
 
8
4 190
2009 MotoGP Yamaha QAT
 
3
JPN
 
1
SPA
 
NS
FRA
 
1
ITA
 
2
CAT
 
2
NED
 
2
USA
 
3
GER
 
2
GBR
 
NS
CZE
 
NS
IND
 
1
RSM
 
2
POR
 
1
AUS
 
NS
MAL
 
4
VAL
 
3
2 261
2010 MotoGP Yamaha QAT
 
2
SPA
 
1
FRA
 
1
ITA
 
2
GBR
 
1
NED
 
1
CAT
 
1
GER
 
2
USA
 
1
CZE
 
1
IND
 
3
RSM
 
2
ARA
 
4
JPN
 
4
MAL
 
3
AUS
 
2
POR
 
1
VAL
 
1
1 383
2011 MotoGP Yamaha QAT
 
2
SPA
 
1
POR
 
2
FRA
 
4
CAT
 
2
GBR
 
NS
NED
 
6
ITA
 
1
GER
 
2
USA
 
2
CZE
 
4
IND
 
4
RSM
 
1
ARA
 
3
JPN
 
2
AUS
 
DNS
MAL
 
VAL
 
2 260
2012 MotoGP Yamaha QAT
 
1
SPA
 
2
POR
 
2
FRA
 
1
CAT
 
1
GBR
 
1
NED
 
NS
GER
 
2
ITA
 
1
USA
 
2
IND
 
2
CZE
 
2
RSM
 
1
ARA
 
2
JPN
 
2
MAL
 
2
AUS
 
2
VAL
 
NS
1 350
2013 MotoGP Yamaha QAT
 
1
AME
 
3
SPA
 
3
FRA
 
7
ITA
 
1
CAT
 
1
NED
 
5
GER
 
DNS
USA
 
6
IND
 
3
CZE
 
3
GBR
 
1
RSM
 
1
ARA
 
2
MAL
 
3
AUS
 
1
JPN
 
1
VAL
 
1
2 330
2014 MotoGP Yamaha QAT
 
NU
AME
 
10
ARG
 
3
SPA
 
4
FRA
 
6
ITA
 
2
CAT
 
4
NED
 
13
GER
 
3
IND
 
2
CZE
 
2
GBR
 
2
RSM
 
2
ARA
 
1
JPN
 
1
AUS
 
2
MAL
 
3
VAL
 
NU
3 263
2015 MotoGP Yamaha QAT
 
4
AME
 
4
ARG
 
5
SPA
 
1
FRA
 
1
ITA
 
1
CAT
 
1
NED
 
3
GER
 
4
IND
 
2
CZE
 
1
GBR
 
4
RSM
 
NU
ARA
 
1
JPN
 
3
AUS
 
2
MAL
 
2
VAL
 
1
1 335
2016 MotoGP Yamaha QAT
 
1
ARG
 
NU
AME
 
2
ESP
 
2
FRA
 
1
ITA
 
1
CAT
 
NU
NED
 
10
GER
 
15
AUT
 
3
CZE
 
17
GBR
 
8
SMR
 
3
ARA
 
2
JPN
 
NU
MAL
 
6
AUS
 
3
VAL
 
1
3 233
2017 MotoGP Ducati QAT
 
11
ARG
 
NU
AME
 
9
ESP
 
3
sezon w trakcie

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj