Josef Dietrich

Josef „Sepp” Dietrich (ur. 28 maja 1892 w Hawangen, zm. 21 kwietnia 1966 w Ludwigsburgu) – SS-Oberstgruppenführer i generał pułkownik Waffen-SS (nr w NSDAP – 89105, nr w SS – 1177), zbrodniarz wojenny.

Josef „Sepp” Dietrich
Josef "Sepp" Dietrich (1944) (w mundurze SS-Oberstgruppenführera)
Oberstgruppenführer und Generaloberst der Waffen-SS
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1892 Hawangen
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 1966 Ludwigsburg
Przebieg służby
Lata służby	1911−1919 1928−1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Waffen-SS
Stanowiska	dowódca: 1 Dywizji Pancernej SS „Leibstandarte SS Adolf Hitler” 5 Armii Pancernej 6 Armii Pancernej SS
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa Kampania wrześniowa Kampania francuska Operacja Barbarossa Ofensywa w Ardenach Operacja Frühlingserwachen Oblężenie Budapesztu
Odznaczenia

Spis treści

Życiorys

Dietrich w młodości pracował w hotelach i gospodach, po wojnie twierdził że w tym czasie pracował także jako rzeźnik, co jednak nie jest prawdą.

W 1911 roku wstąpił do Armii Cesarstwa Niemieckiego i otrzymał przydział do 4 pułku artylerii. W czasie I wojny światowej służył w artylerii, potem w piechocie, by na koniec przenieść się do broni pancernej. W czasie wojny osiągnął stopień feldfebela (sierżanta) i został odznaczony Krzyżem Żelaznym za odwagę. W marcu 1919 roku opuścił szeregi armii, potem pracował krótko jako sierżant policji bawarskiej, a następnie był pracownikiem poczty.

Po zakończeniu działań wojennych służył we Freikorpsie „Oberland”. W 1923 roku, będąc już członkiem ruchu nazistowskiego, wziął udział w nieudanym puczu monachijskim.

W 1928 roku Dietrich ponownie wstąpił do NSDAP (po puczu partia została zdelegalizowana) i szybko zwrócił na siebie uwagę Adolfa Hitlera, który jeszcze w tym samym roku powierzył mu dowództwo swojej straży przybocznej, a od grudnia 1931 przejął od Juliusa Schrecka odpowiedzialność za bezpieczeństwo Hitlera. W szeregach SS Dietrich zrobił błyskawiczną karierę. Służbę rozpoczął w stopniu SS-Sturmbannführera, ale już w 1929 roku został dowódcą SS-Brigade „Bayern” w stopniu SS-Standartenführera (pułkownika), a rok potem – dowódcą SS-Gruppe „Süd” w stopniu SS-Oberführera (brak polskiego odpowiednika). W 1932 roku otrzymał z kolei dowództwo SS-Gruppe „Nord”. Jednocześnie piął się po stopniach kariery politycznej, zostając w 1930 r. z ramienia NSDAP posłem do Reichstagu z Dolnej Bawarii. W 1933 roku został awansowany do stopnia SS-Gruppenführera (z pominięciem stopnia SS-Brigadeführera). Po dojściu nazistów do władzy, Dietrich został członkiem pruskiej Rady Państwa.

W marcu 1933 roku Dietrich utworzył nowy 120-osobowy oddział przeznaczony do ochrony wodza nazistów, nazwany SS-Stabswache Adolf Hitler, którego został dowódcą. W listopadzie 1933 roku formacja ta, licząca już 835 osób, została przemianowana na „Leibstandarte Adolf Hitler”, a potem przeformowana kolejno w: pułk zmotoryzowany, brygadę i dywizję pancerną, zachowując niemal do samego końca II wojny światowej charakter jednostki elitarnej.

30 czerwca 1934 roku Dietrich uczestniczył w nocy długich noży, jako dowódca oddziału egzekucyjnego, który zamordował większość przywódców SA. W nagrodę, już 4 lipca 1934 r., został awansowany do stopnia SS-Obergruppenführera (odpowiednik generała broni).

Jako dowódca „Leibstandarte Adolf Hitler”, Dietrich uczestniczył w kolejnych kampaniach II wojny światowej, m.in. w 1939 w Polsce, w 1940 we Francji, w 1941 na Bałkanach, a w latach 1942-1943 na froncie wschodnim. W walkach tych, zwłaszcza na froncie wschodnim, Leibstandarte Adolf Hitler dopuściła się licznych zbrodni wojennych.

W sierpniu 1944 roku został uhonorowany najwyższym, oprócz Reichsführera, stopniem w SS tj. SS-Oberstgruppenführera i generała pułkownika Waffen-SS (SS-Oberstgruppenführer und Generaloberst der Waffen-SS). W czerwcu 1944 stojąc na czele I Korpusu Pancernego SS, Dietrich nie zdołał zatrzymać oddziałów alianckich na plażach Normandii. We wrześniu tego samego roku otrzymał dowództwo nowo formowanej 6 Armii Pancernej, później nazwanej 6 Armią Pancerną SS, na czele której wziął udział w ostatniej na froncie zachodnim niemieckiej ofensywie w Ardenach, ostatecznie zakończonej fiaskiem. Nie obyło się tu bez popełnienia przez podległe mu jednostki kolejnych zbrodni wojennych, w tym słynnej masakry jeńców w Malmedy, m.in. za którą Dietrich był po wojnie sądzony.

Po załamaniu się ofensywy w Ardenach, 6 Armia Pancerna została przerzucona na Węgry. Po ciężkich walkach, wojskom Dietricha ledwo udało się uniknąć okrążenia przez Armię Czerwoną i musiały się wycofać do Austrii, gdzie powierzono im obronę Wiednia. W maju 1945 r. Dietrich poddał swoje oddziały 7 Armii amerykańskiej.

W roku 1946 był sądzony w Dachau za zbrodnie wojenne i skazany na dożywocie. Później wyrok zamieniono mu na 25 lat pozbawienia wolności, a 20 października 1955 Dietrich został potajemnie zwolniony. W sierpniu 1956 roku został ponownie aresztowany, tym razem za udział w nocy długich noży i po procesie skazany na 19 miesięcy pozbawienia wolności. Wypuszczono go z więzienia w lutym 1959 r. ze względu na zły stan zdrowia. Zmarł na atak serca w 1966 roku. Jego pogrzeb był okazją do spotkania 6000 weteranów Waffen-SS.

Dietrich nie był wybitnym dowódcą, brakowało mu wykształcenia wojskowego (miał np. problemy z odczytywaniem map sztabowych) jak również talentów strategicznych. Charakteryzował się natomiast bezsprzeczną odwagą i bezwzględnością oraz potrafił zyskać sympatię swoich podwładnych.

Sam Hitler w styczniu 1942 wyraził się o nim następująco: Zawsze posyłałem go tam, gdzie sytuacja była krytyczna. Łączy on w sobie spryt, bezwzględność i twardość. Pod maską chłopięcości tkwi poważny, bardzo sumienny człowiek, który wszystko gruntownie przemyśli. Jak ten człowiek dba o swój oddział! To jest klasa sama dla siebie, jak niegdyś Frundsberg, Seydlitzowie i Ziethen....

Kariera w SS

Awanse

• SS-Sturmbannführer: 1 sierpnia 1928
• SS-Standartenführer: 18 sierpnia 1929
• SS-Oberführer: 10 października 1930
• SS-Gruppenführer: 18 grudnia 1931
• SS-Obergruppenführer: 1 lipca 1934 i General w Waffen-SS: 19 listopada 1940
• SS-Oberstgruppenführer i Panzer-Generaloberst w Waffen-SS: 1 sierpnia 1944

Odznaczenia

• Pamiątkowy medal za walki na froncie zachodnim (1942)
• Odznaka dla Załóg Czołgowych 1918 srebrna (1921)
• Krzyż Żelazny II (1917) i I (1918) Klasy
• Pierścień SS
• Zapinka do Krzyża Żelaznego II (1939) i I (1939) Klasy
• Złota Odznaka Partyjna (1933)
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, mieczami i diamentami
  • Krzyż Rycerski (1940)
  • Liście Dębu (1941)
  • Miecze (1943)
  • Diamenty (1944)
• Order Krwi-(Nr. 10) (1933)
• Pamiątkowy medal za zajęcie Sudetenlandu
• Pamiątkowy medal za Anschluss
• Odznaka za Rany
• Złota odznaka pilota/obserwatora z diamentami
• Krzyż Honorowy dla żołnierzy frontowych 1914-1918 (1934)
• Bawarski Wojskowy Krzyż Zasługi III klasy, z szpadami i koroną
• Austriacki Medal za Odwagę brązowa
• Silesian Eagle II klasy (1934)
• Bawarski Order za Długoletnią Służbę III Klasy
• ZA Długoletnią Służbę w Siłach Zbrojnych
• Odznaczenie za Służbę w NSDAP srebrna
• Włoski Order Domowy pw. świętych Maurycego i Łazarza
• Order Korony Włoch, Wielki Krzyż
• Włoski Wojskowy Order za Sabaudię
• Order Korony Rumunii

Bibliografia

• Charles Messenger Gladiator Hitlera : życie i czasy SS-Oberstgruppenführera i generała pułkownika Waffen-SS Josefa Dietricha Wyd. Oskar Warszawa 2001
• Gordon Williamson, Malcolm McGregor German commanders of World War II.: Waffen-SS, Luftwaffe & Navy (2) Wyd. Osprey Publishing, Oksford 2006, str. 4-6, ​ISBN 1-84176-597-X​