Wikipedia

Kalle Palander

fiński narciarz alpejczyk

Kalle Markus Palander (ur. 2 maja 1977 w Tornio) – fiński narciarz alpejski, mistrz świata, brązowy medalista mistrzostw świata juniorów oraz zdobywca Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w slalomie.

Kalle Palander
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1977
Tornio

Klub

Ruka Slalom

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

17.12 1996, Madonna di Campiglio (DNF – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

1.03 1998, Yongpyong
(16. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

26.01 2003, Kitzbühel
(1. miejsce – slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Mistrzostwa świata
złoto Vail 1999 Slalom
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Schwyz 1996 kombinacja
Puchar Świata (Slalom)
Mała Kryształowa Kula
2002/2003
2. miejsce
2003/2004
2. miejsce
2005/2006
Puchar Świata (Gigant)
2. miejsce
2003/2004
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Kalle Palander pojawił się 21 listopada 1994 roku w szwedzkim Tärnaby, gdzie w zawodach FIS Race nie ukończył slalomu. W 1995 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Voss, gdzie jego najlepszym wynikiem było 25. miejsce w gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Schwyz zdobył brązowy medal w kombinacji, w której wyprzedzili go tylko Austriak Rainer Schönfelder oraz Didier Défago ze Szwajcarii. Na tej samej imprezie był też między innymi czwarty w slalomie, przegrywając walkę o podium z Kanadyjczykiem Brentem McKinlayem o 0,06 sekundy.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 17 grudnia 1996 roku w Madonna di Campiglio, gdzie nie ukończył pierwszego przejazdu w slalomie. Pierwsze punkty wywalczył jednak 1 marca 1998 roku w Yongpyong, gdzie był szesnasty w slalomie. Po raz pierwszy na podium zawodów tego cyklu stanął 26 stycznia 2003 roku w Kitzbühel, gdzie w tej samej konkurencji okazał się najlepszy. Wyprzedził tam Schönfeldera i jego rodaka, Heinza Schilcheggera. Łącznie 30 razy stawał na podium odnosząc przy tym jeszcze trzynaście zwycięstw: 28 stycznia 2003 roku w Schladming, 2 marca w Yongpyong, 8 marca 2003 roku w Shiga Kōgen, 23 listopada 2003 roku w Park City, 4 stycznia 2004 roku we Flachau, 23 stycznia w Kitzbühel, 14 marca 2004 roku w Sestriere, 24 stycznia 2006 roku w Kitzbühel i 11 marca 2006 roku w Shiga Kōgen wygrywał slalomy, a 14 grudnia 2003 roku w Alta Badia, 7 lutego 2004 roku w Adelboden, 17 grudnia 2006 roku i 16 grudnia 2007 roku w Alta Badia był najlepszy w gigancie. Ostatnie zwycięstwo było równocześnie ostatnim podium Palandera w zawodach Pucharu Świata. Najlepsze wyniki osiągał w sezonie 2002/2003, kiedy zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu zdobył Małą Kryształową Kulę. Był też między innymi drugi w slalomie w sezonach 2003/2004 i 2005/2006, a w sezonie 2003/2004 zajął ponadto drugie miejsce w klasyfikacji giganta, ulegając tylko Bode Millerowi z USA.

W 1997 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sestriere, gdzie był między innymi szesnasty w slalomie. Wielokrotnie startował na imprezach tego cyklu, największy sukces osiągając podczas mistrzostw świata w Vail w 1999 roku, gdzie zwyciężył w tej samej konkurencji. W zawodach tych o 0,11 sekundy wyprzedził Norwega Lasse Kjusa, a o 0,13 sekundy pokonał Austriaka Christiana Mayera. Był to jedyny medal wywalczony przez niego na międzynarodowej imprezie tej rangi i zarazem pierwszy w historii złoty medal dla Finlandii. Palander był też czwarty w gigancie na rozgrywanych w 2005 roku mistrzostwach świata w Sestriere. Walkę o podium przegrał tam z Daronem Rahlvesem z USA o 0,36 sekundy. W 1998 roku zajął dziewiąte miejsce w slalomie na igrzyskach olimpijskich w Nagano, a rywalizacji w gigancie i kombinacji nie ukończył. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Salt Lake City wystartował w gigancie i slalomie, ale obu zawodów nie ukończył. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku, gdzie był dziewiąty w gigancie, a slalomu ponownie nie ukończył. Wielokrotnie zdobywał medale mistrzostw Finlandii, w tym dziesięć złotych: w supergigancie w 1996 roku, gigancie w latach 1997, 2003, 2005 i 2007 oraz slalomie w latach 1998, 2001, 2003, 2005 i 2007.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF 12 lutego 1998   Nagano Kombinacja 3:08,06 -   Mario Reiter
DNF 19 lutego 1998   Nagano Gigant 2:38,51 -   Hermann Maier
9. 21 lutego 1998   Nagano Slalom 1:49,31 +2,50   Hans Petter Buraas
DNF 21 lutego 2002   Salt Lake City Gigant 2:23,28 -   Stephan Eberharter
DNF 23 lutego 2002   Salt Lake City Slalom 2:23,28 -   Jean-Pierre Vidal
9. 20 lutego 2006   Turyn Gigant 2:35,00 +1,82   Benjamin Raich
DNF 25 lutego 2006   Turyn Slalom 1:43,14 -   Benjamin Raich

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
39. 3 lutego 1997   Sestriere Supergigant 1:29,68 +4,11   Atle Skårdal
38. 8 lutego 1997   Sestriere Zjazd 1:51,11 +8,05   Bruno Kernen
DNF1 12 lutego 1997   Sestriere Gigant 2:48,23 –   Michael von Grünigen
16. 15 lutego 1997   Sestriere Slalom 1:51,70 +3,13   Tom Stiansen
37. 2 lutego 1999   Vail Supergigant 1:14,53 +4,26   Hermann Maier
  Lasse Kjus
17. 12 lutego 1999   Vail Gigant 2:19,31 +3,59   Lasse Kjus
1.  14 lutego 1999   Vail Slalom 1:42,12 - -
DNF2 8 lutego 2001   Sankt Anton Gigant 2:23,80 -   Michael von Grünigen
DNF1 10 lutego 2001   Sankt Anton Slalom 1:39,66 -   Mario Matt
6. 12 lutego 2003   Sankt Moritz Gigant 2:45,93 +0,89   Bode Miller
7. 16 lutego 2003   Sankt Moritz Slalom 2:45,93 +1,24   Ivica Kostelić
4. 9 lutego 2005   Bormio Gigant 2:50,41 +1,04   Hermann Maier
DNF1 12 lutego 2005   Bormio Slalom 1:41,34 -   Benjamin Raich
7. 14 lutego 2007   Åre Gigant 2:19,64 +1,45   Aksel Lund Svindal
DNF2 17 lutego 2007   Åre Slalom 1:57,33 -   Mario Matt
DNS2 18 lutego 2011   Ga-Pa Gigant 2:10,56 -   Ted Ligety
DNF1 20 lutego 2011   Ga-Pa Slalom 1:41,72 -   Jean-Baptiste Grange

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
56. 16 marca 1995   Voss Zjazd 1:41,19 +8,37   Kurt Sulzenbacher
DNF1 19 marca 1995   Voss Slalom 1:32,12 -   Florian Seer
25 21 marca 1995   Voss Gigant 1:58,91 +6,38   Christoph Gruber
33. 27 lutego 1996   Schwyz Zjazd 1:31,08 +3,91   Ambrosi Hoffmann
15. 28 lutego 1996   Schwyz Supergigant 1:26,76 +1,53   Didier Défago
12. 1 marca 1996   Schwyz Gigant 2:03,09 +2,38   Rainer Schönfelder
4. 3 marca 1996   Schwyz Slalom 1:31,71 +0,84   Benjamin Raich
3.  3 marca 1996   Schwyz Kombinacja 36,03 pkt +37,07 pkt   Rainer Schönfelder

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Kitzbühel – 26 stycznia 2003 (slalom)
  2.   Schladming – 28 stycznia 2003 (slalom)
  3.   Yongpyong – 2 marca 2003 (slalom)
  4.   Shiga Kōgen – 8 marca 2003 (slalom)
  5.   Park City – 23 listopada 2003 (slalom)
  6.   Alta Badia – 14 grudnia 2003 (gigant)
  7.   Flachau – 4 stycznia 2004 (slalom)
  8.   Kitzbühel – 23 stycznia 2004 (slalom)
  9.   Adelboden – 7 lutego 2004 (gigant)
  10.   Sestriere – 14 marca 2004 (slalom)
  11.   Kitzbühel – 24 stycznia 2006 (slalom)
  12.   Shiga Kōgen – 11 marca 2006 (slalom)
  13.   Alta Badia – 17 grudnia 2006 (gigant)
  14.   Alta Badia – 16 grudnia 2007 (gigant)
  • 14 zwycięstw (10 slalomów i 4 giganty)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

  1.   Lillehammer – 16 marca 2003 (slalom) – 2. miejsce
  2.   Alta Badia – 21 grudnia 2003 (gigant) – 2. miejsce
  3.   Schladming – 27 stycznia 2004 (slalom) – 3. miejsce
  4.   St. Anton – 15 lutego 2004 (slalom) – 2. miejsce
  5.   Sölden – 24 października 2004 (gigant) – 3. miejsce
  6.   Sestriere – 13 grudnia 2004 (slalom) – 3. miejsce
  7.   Adelboden – 11 stycznia 2005 (gigant) – 3. miejsce
  8.   Kranjska Gora – 26 lutego 2005 (gigant) – 3. miejsce
  9.   Beaver Creek – 3 grudnia 2005 (gigant) – 3. miejsce
  10.   Madonna di Campiglio – 12 grudnia 2005 (slalom) – 3. miejsce
  11.   Adelboden – 7 stycznia 2006 (gigant) – 3. miejsce
  12.   Wengen – 15 stycznia 2006 (slalom) – 2. miejsce
  13.   Yongpyong – 5 marca 2006 (gigant) – 2. miejsce
  14.   Hinterstoder – 21 grudnia 2006 (gigant) – 3. miejsce
  15.   Sölden – 28 października 2007 (gigant) – 3. miejsce
  16.   Reiteralm – 11 listopada 2007 (slalom) – 2. miejsce

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kalle_Palander&oldid=70440851”