Karina Skrzeszewska
Karina Skrzeszewska (ur. we Wrocławiu) – polska śpiewaczka operowa, sopran koloraturowy dramatyczny (soprano drammatico d'agilità ), specjalizująca się w partiach belcantowych.
Karina Skrzeszewska (2024) | |
Miejsce urodzenia | |
---|---|
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód |
śpiewaczka operowa |
Aktywność |
od 2007 |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Kariera artystyczna
edytujUkończyła studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Felicji Jagodzińskiej-Langer, a następnie doskonaliła umiejętności wokalne podczas kursów mistrzowskich w Polsce i za granicą, m.in. u Krystyny Szostek-Radkowej, Dariusza Grabowskiego, Paulosa Raptisa, Ingrid Kremling-Domanski i Renaty Scotto.
Pierwsze sceniczne kroki postawiła w przedstawieniu dyplomowym realizowanym przy współpracy z Operą Dolnośląską, w roli Pierwszej Damy w Czarodziejskim flecie Mozarta, a następnie w operetce Karla Zellera Ptasznik z Tyrolu na deskach Operetki Wrocławskiej.
W marcu 2007 roku debiutowała partią Musetty w Cyganerii Pucciniego na scenie Opery Bałtyckiej w Gdańsku, a w czerwcu tego samego roku wystąpiła w roli Donny Anny w Don Giovannim Mozarta na Festiwalu Operosa w Warnie . Pod koniec 2007 roku podjęła współpracę z Mazowieckim Teatrem Muzycznym Operetką w Warszawie, debiutując w roli Rozalindy, w reżyserowanej przez Wiesława Ochmana Zemście nietoperza Straussa.
W latach 2008–2011 artystka brała udział w tournée operowych po Holandii, Belgii i Hiszpanii wykonując role: Łucji w Łucji z Lammermooru, Gildy w Rigoletcie, Dziewczyny w kantatach Carmina Burana i Catulli Carmina Carla Orffa oraz Donny Anny w Don Giovannim.
Od 2008 roku współpracowała z Operą Śląską w Bytomiu, gdzie debiutowała w tytułowej partii premierowego spektaklu Łucja z Lammermooru Donizettiego[1]. Za ten występ oraz za późniejszą rolę Dziewczyny w widowiskowej realizacji Carmina Burana została uhonorowana Złotą Maską w kategorii najlepszej roli wokalno-aktorskiej 2008 roku[2][3] (nagranie Carmina Burana z jej udziałem pod dyrekcją Tadeusza Serafina ukazało się na płycie pod koniec 2011 roku). Zaowocowało to współpracą z Peterem Dvorskim, który zaprosił artystkę do udziału w nowej produkcji Łucji z Lammermooru w Koszycach, a następnie do Narodowego Teatru w Bratysławie, gdzie kreowała partię Donny Anny w Don Giovannim Mozarta, a także brała udział w koncertach verdiowskich.
W 2010 roku debiutowała w Teatrze Wielkim w Poznaniu w koncertowym wykonaniu Carmina Burana. W następnym roku w bydgoskiej Operze Nova dołączyła do swojego repertuaru partię Królowej Nocy w Czarodziejskim flecie.
W roku 2011, na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu oraz Opery Śląskiej, debiutowała podwójnie jako tytułowa Maria Stuarda. W polskiej prapremierze dzieła Donizettiego, „Skrzeszewska zachwyciła koloraturowym sopranem o pięknej barwie i zdecydowanym brzmieniu. Jej śpiew górował nad dobrze brzmiącym chórem”, pisał Dziennik Teatralny[4], „Karina Skrzeszewska zdominowała właściwie całe przedstawienie, a już na pewno akt II należał wyłącznie do niej. Skupiona, w pełni kontrolując głos, zachwycała ciepłą barwą, płynnym prowadzeniem frazy, przepięknymi pianami, zwłaszcza w górnym rejestrze", donosił Portal Katowicki[5].
Od 2012 roku, na zaproszenie Michała Znanieckiego, artystka uczestniczyła w trzech edycjach projektu Głos wykluczonych[6][7] w ramach programu Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, którego finał odbył się w lipcu 2016 w ogrodach Zamku w Leśnicy. W ramach projektu wystawiono m.in. Królową wróżek: sen nocy letniej Purcella. W spektaklu uczestniczyły osoby ze środowisk mniejszości narodowych i etnicznych Wrocławia, ukraińsko-łemkowski zespół taneczny i podopieczni Miejskiego Centrum Usług Socjalnych i Wrocławskiego Centrum Opieki i Wychowania[8].
W roku 2013 debiutowała na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi, tytułową partią Anny Boleny Donizettiego, do roli tej wracając jeszcze dwukrotnie, w 2015 w Łodzi i w 2018 w Operze Krakowskiej. Ten artystyczny sukces zapisał się całą serią wyśmienitych recenzji[9][10][11][12], „nikt nie mógł równać się z głosem tytułowej królowej – Kariny Skrzeszewskiej. Cały jej występ aż do dramatycznego końca – był wspaniały. Finał (Coppia iniqua) przyprawiał o ciarki i wgniatał w fotel. Zostało to uhonorowane największymi brawami jakie słyszałem w operze Krakowskiej”[13], „... jest to śpiewaczka, która posiada niezwykłe możliwości wokalne. Dysponuje zjawiskowym sopranem z brzmiącymi dołami, pięknymi średnicami i wręcz piorunującymi górami”[14], „Karina Skrzeszewska wykreowała na scenie postać niezwykle złożoną, dzięki czemu autentyczną. Co więcej, zaśpiewaną z prawdziwą wirtuozerią. Włoskie belcanto w jej wykonaniu, na poziomie najlepszych europejskich teatrów operowych, to czysta rozkosz dla słuchaczy"[15]. W tym samym, 2013 roku, debiutowała jako Violetta Valery w Traviacie Verdiego, w Teatrze Wielkim w Łodzi, wykonując tę partię wielokrotnie: na deskach Opery Śląskiej (2014, 2015), Teatru Muzycznego w Lublinie (2015, 2023), Opery na Zamku w Szczecinie (2016, 2017) oraz Opery Bałtyckiej (2016, 2017, 2018), jak donosił portal Maestro, „W obsadzie dominowała Karina Skrzeszewska, która partię Violetty wykonała z prawdziwą pasją i wokalnym mistrzostwem ... mamy tutaj do czynienia z kreacją subtelnie liryczną, a zarazem wstrząsającą siłą dramatycznego wyrazu"[16].
W następnym roku wróciła do tytułowej Łucji z Lammermooru otwierając jubileuszowy, 70-ty sezon Opery Ślaskiej, „Łucja w wykonaniu Kariny Skrzeszewskiej jest niesamowita ... Głosem od pierwszej nuty pewnym, stanowczym i wspaniale brzmiącym Skrzeszewska maluje postać kolorowo i bogato ... śpiew, który słuchacza wbija w fotel. Koloratura podparta fletem jest perfekcyjna ... wydawało się, że oszalała także publika ... 'Brawo, brawo!!!'", relacjonowano[17]. Wiosną 2016 wcieliła się w rolę Elżbiety w Don Carlosie Verdiego w Operze Nova w Bydgoszczy, na inaugurację Bydgoskiego Festiwalu Operowego, rolą w której występowała również na deskach Teatru Państwowego w Cottbus (2017, 2018). Nawiązała także współpracę z Sinfonią Varsovią oraz z Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu. Kolejny rok rozpoczęła koncertami z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia (NOSPR) w Katowicach pod batutą José Maria Florêncio.
Sceniczny rok 2017 przyniósł trzy wielkie partie. Debiutowała w Mocy przeznaczenia Verdiego w Operze Śląskiej, „jej Leonora może bez wątpienia dołączyć do galerii najznakomitszych ról wykreowanych przez tę artystkę ... Jej Pace, pace mio Dio, na długo pozostanie w pamięci”[18], pisał Portal Teatralny. Następnie w roli Abigaille w Nabucco w Operze Bałtyckiej, „Gwiazdą gdańskiej premiery była wielka, polska sopranistka Karina Skrzeszewska, która nie tylko doskonale poradziła sobie z bardzo trudnymi partiami Abigaille, ale dodatkowo uwiarygodniła dramat postaci”[19], „finałowe wyznanie „Su me… morente… esamine”, zaśpiewane długimi delikatnymi frazami, zabrzmiało prawdziwie przejmująco, a Abigaille, kreślona zazwyczaj grubą kreską, nabrała nowych, ocieplających ją cech"[20], „Trudno oprzeć się wrażeniu, że scenę skradła Karina Skrzeszewska ... Jej arie za każdym razem spotykały się z owacjami ze strony publiczności"[21], komentowały portale teatralne i muzyczne. Do roli tej wracała jeszcze wielokrotnie, w latach 2017–2021 dając kilkadziesiąt spektakli, m.in. w Operze Śląskiej, Wrocławskiej, Bałtyckiej, a także w Teatrze Państwowym Dolnej Bawarii . Trzecim z kolei debiutem w roku 2017 była tytułowa Norma Belliniego w Operze Krakowskiej, „rewelacją okazała się Karina Skrzeszewska śpiewająca z pełnym powodzeniem wirtuozowską partię tytułowej bohaterki. Obdarzona sopranem o pięknej barwie, wyrównanym w każdym rejestrze brzmieniu, imponowała maestrią i subtelnością prowadzenia belcantowej frazy”[22], „Bezsprzeczną bohaterką drugiej premiery okazała się obdarzona sopranem dramatycznym Karina Skrzeszewska. Posiadająca greckie korzenie artystka przedstawiła nie tylko wysoką kulturę wokalną, lecz także interpretację przepełnioną prawdą oraz prawdziwie gorącymi emocjami”[23], pisała muzyczna prasa. W tym samym roku zaprezentowała swój autorski projekt – Callas jakiej nie znacie..., koncert zrealizowany z pianistką Katarzyną Neugebauer, ilustrowany narracją Marcina Marii Bogusławskiego[24]. W roku 2019 debiutowała w roli Hrabiny w Weselu Figara Mozarta w Warszawskiej Operze Kameralnej gdzie, wg Portalu Teatralnego, „brylowała urodą i pięknem sopranu”[25]. W październiku na kilka miesięcy udała się do Teatru Państwowego Dolnej Bawarii , aby wystąpić w Nabucco w Pasawie i Landshut, a zaraz potem, wróciwszy do włoskiego belcanta, debiutować tam w Marii Stuardzie, tym razem w roli Królowej Elżbiety, w Teatrze Miejskim w Pasawie[26].
Rok 2020 upłynął w cieniu ogólnoświatowej pandemii COVID-19. Przed zamknięciem teatrów w marcu udało się dokończyć serię przedstawień w Pasawie i zaśpiewać w Weselu Figara w Warszawie. Jesienią, gdy restrykcje sanitarne zelżały wróciła do Opery Wrocławskiej aby kolejny raz wcielić się w rolę Abigaille, jednak w trakcie prób doszło do zakażenia członków zespołu i spektakle zostały odwołane. Wiosną następnego roku wzięła udział w 30. Festiwalu Mozartowskim w Warszawskiej Operze Kameralnej, gdzie po ośmiu latach wróciła do roli Donny Elwiry w Don Giovannim, jak relacjonowano, „Karina Skrzeszewska sportretowała Donnę Elvirę z charakterystycznym dla siebie ogniem. Kreacji scenicznych tej artystki wprost nie da się potraktować obojętnie, gdyż w każdą z nich wkłada ona potężną dawkę emocji i wielki kunszt interpretacyjny. Co doskonale idzie w parze z kunsztem wokalnym”[27]. Sezon zakończyła na tejże scenie, po raz trzeci tutaj w roli Hrabiny, w zamykającym festiwal, Weselu Figara[28][29]. W kolejnym roku oprócz powrotu do ról Donny Elviry i Hrabiny w WOK, debiutowała w roli Halki w Londynie na zaproszenie Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego[30]. Wiosną 2023, wróciła na deski Teatru Muzycznego w Lublinie jako Violetta Valery w Traviacie[31], gdzie jak relacjonowano, przybyli widzowie z różnych części Kraju, a jej kreacja została nagrodzona wielominutowymi owacjami na stojąco.
Karina Skrzeszewska brała udział w licznych spektaklach i koncertach za granicą – w USA, Belgii, Holandii, Hiszpanii, Grecji, Słowacji, Bułgarii, Niemczech, Szwecji i na Ukrainie.
Współpracowała z wieloma dyrygentami m.in.: Janem Ślękiem, Andrzejem Straszyńskim, Andrzejem Knapem, Markiem Traczem, Piotrem Wajrakiem, Łukaszem Borowiczem, Warcisławem Kuncem, Willem Crutchfieldem , Jose Ferreira Lobo, Gaetano d’Espinosą, Naydenem Todorovem , Vladimirem Kiradijevem czy José Maria Florêncio, oraz reżyserami: Robertem Skolmowskim, Dieterem Kaegi , Henrykiem Konwińskim, Janiną Niesobską, Danielem Kustosikiem, Tomaszem Janczakiem, Wiesławem Ochmanem, Mariánem Chudovským , Frankiem-Berndtem Gottschalkiem, Bertem Bijnenem, Michałem Znanieckim, Waldemarem Zawodzińskim, Włodzimierzem Nurowskim, Tomaszem Koniną, Laco Adamikiem i in[32].
Działalność na rzecz kultury greckiej
edytujKarina Skrzeszewska pochodzi z rodziny polsko-greckiej (jej matka jest Greczynką z Pontu, która znalazła się w Polsce w wyniku wojny domowej w Grecji). Od dziecka obcowała z grecką kulturą. W swoim repertuarze (oprócz partii operowych i operetkowych), ma też klasyczne pieśni greckie Manosa Chadzidakisa , Apostolosa Kaldarasa[33][34] i Mikisa Theodorakisa. Jest ambasadorem kultury greckiej w Polsce, działając we Wrocławskim Towarzystwa Greków w Polsce „Odysseas”. Jest inicjatorką i realizatorką przedsięwzięć artystycznych propagujących kulturę i sztukę Grecji[35] (prowadziła m.in. warsztaty tańców greckich[36]). W 2004 roku, z okazji Olimpiady w Atenach wystąpiła z koncertem muzyki greckiej w Klubie Olimpijskim w Warszawie. Jej koncert uświetnił również wydarzenie „Spotkania Rodzin Olimpijskich” na warszawskim Towarze w 2004 roku oraz narodowe święto Grecji w październiku 2006 roku.
Repertuar
edytujPartie operowe
edytujInne
- W. Shakespeare, Szukając Leara: Verdi, 2013 – Impart Wrocław
- Od Broadway’u do Hollywood (rewia w reż. Anny Majer), 2012 – Opera Śląska
Oratoria i dzieła symfoniczne
- C. Orff, Carmina Burana – Dziewczyna, 2008 – Opera Śląska (wykonanie sceniczne), 2010 – Teatr Wielki w Poznaniu (wykonanie koncertowe), 2018 – Filharmonia Śląska (wykonanie koncertowe)
- Oratorium Papieskie Urodziny Świętego[39], 2014 – Sanktuarium Jana Pawła II w Krakowie z udziałem Kameralnej Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Opolskiej
Autorskie projekty muzyczne
- Callas jakiej nie znacie..., koncert zrealizowany z pianistką Katarzyna Neugebauer, ilustrowany narracją Marcina Marii Bogusławskiego, 2017 – Warszawa, 2018 – Kraków, Krynica Zdrój, 2019 – Kraków, Sanok
Nagrody i odznaczenia
edytuj- 2016 – Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
- 2009 – Śląsk – Złota Maska za najlepszą rolę wokalno-aktorską w operze Łucja z Lammermooru i w Carmina Burana C. Orffa, w Operze Śląskiej[40]
Nagrania
edytuj- C. Orff, Carmina Burana – 2011 Opera Śląska CD-ROM Box Music Bytom
Przypisy
edytuj- ↑ Łukasz Karkoszka , „Łucja z Lammermoor” w Operze Śląskiej w Bytomiu [online], dziennikteatralny.pl, 18 marca 2008 [dostęp 2021-06-22] .
- ↑ Henryka Wach-Malicka , Teatr rozpala wyobraźnię, „Dziennik Zachodni Polskatimes.pl” [dostęp 2018-01-11] (pol.).
- ↑ Tomasz Zakrzewski , Łucja z Lammermoor [online], cojestgrane.pl, 23 grudnia 2014 [dostęp 2021-06-22] (pol.).
- ↑ Wiesława Konopelska , Wielkie wejście [online], dziennikteatralny.pl, 25 lutego 2012 [dostęp 2021-06-22] .
- ↑ Karina Skrzeszewska zdominowała premierę Stuardy w Bytomiu [online], Portal Katowicki - informacje kulturalne, 21 grudnia 2011 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
- ↑ SZUKAJĄC LEARA: VERDI [online], wroclaw2016.pl [dostęp 2018-01-11] (pol.).
- ↑ Głos wykluczonych – finał [online], wroclaw2016.pl [dostęp 2018-01-11] (pol.).
- ↑ Królowa wróżek: sen nocy letniej, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2018-01-11] .
- ↑ DOROTA SZWARCMAN , Karina Bolena [online], Co w duszy gra, 26 maja 2018 [dostęp 2022-03-09] (pol.).
- ↑ JACEK MARCZYŃSKI , Alfabet polskiej opery: siła kobiecego głosu [online], Onet Kultura, 28 czerwca 2018 [dostęp 2022-03-09] (pol.).
- ↑ JULIUSZ TYSZKA , Monumentale, ma non troppo [online], teatralny.pl, 8 czerwca 2018 [dostęp 2022-03-07] .
- ↑ Nadia Attavanti , ANNA BOLENA W KRAKOWIE [online], ANNA BOLENA W KRAKOWIE 29.05.2018 [dostęp 2022-03-09] .
- ↑ Paweł Tondera , “Anna Bolena” Gaetano Donizetti [recenzja] [online], Kulturalne Media, 2018 .
- ↑ Oskar Świtała , Anna Bolena w Operze Krakowskiej – Reżyserskie nieporozumienie, wspaniale zadyrygowane | Sympatycy Sztuki [online], 29 maja 2018 [dostęp 2022-03-07] (pol.).
- ↑ Beata Fischer , Destrukcyjna siła miłości. „Anna Bolena” w Operze Krakowskiej. [online], Vissi d'Arte, 28 maja 2018 [dostęp 2022-03-09] (pol.).
- ↑ Adam Czopek , MAESTRO - „Traviata”w Gdańsku [online], maestro.net.pl, 10 października 2018 [dostęp 2022-04-04] .
- ↑ Adrian Nowak , Nowa Callas mieszka we Wrocławiu i śpiewa na Śląsku [online], prestoportal.pl, 9 października 2014 [dostęp 2021-06-22] (pol.).
- ↑ Magdalena Figzał-Janikowska , Viva la guerra! [online], teatralny.pl, 5 maja 2017 [dostęp 2021-06-24] .
- ↑ Piotr Wyszomirski , Opera bez reżysera to jednak ciągle opera, ale teatr jest gdzie indziej. e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny, 29 maja 2017 [dostęp 2021-06-24] (pol.).
- ↑ Jacek Marczyński , Verdi z odcieniem belcanta, „Ruch Muzyczny”, dziennikteatralny.pl, 1 lipca 2017 [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ Aleksandra Wach , O historii w ujęciu eklektycznym (Nabucco) – Teatralia, „Internetowy Magazyn „Teatralia””, 262/2018, 22 października 2018 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Adam Czopek , MAESTRO – Wzruszająca „Norma” w Krakowie [online], maestro.net.pl, 30 października 2017 [dostęp 2021-06-24] .
- ↑ Mateusz Borkowski , Dwie twarze Normy, „Ruch Muzyczny”, 10 stycznia 2018 .
- ↑ Marcin Maria Bogusławski , ProjekTranswersalny: CALLAS JAKIEJ NIE ZNACIE. W 40 ROCZNICĘ ŚMIERCI [online], ProjekTranswersalny, 17 września 2017 [dostęp 2021-07-08] .
- ↑ Grzegorz Chrapkiewicz , To, co dawne – jakże nowe [online], teatralny.pl, 17 lipca 2019 [dostęp 2021-06-24] .
- ↑ Michael Atzinger , Kritik – Donizettis „Maria Stuarda” in Passau: Lebendiges Historiendrama mit Tiefenwirkung | BR-Klassik [online], br-klassik.de, 11 listopada 2019 [dostęp 2021-07-04] (niem.).
- ↑ Beata Fisher , Wyszydzić bon-vivanta. „Don Giovanni” w Warszawskiej Operze Kameralnej. [online], Vissi d’Arte, 4 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-25] (pol.).
- ↑ Organizator, „Wesele Figara” W. A. Mozart [online], Warszawska Opera Kameralna, 29 czerwca 2021 [dostęp 2021-07-04] (pol.).
- ↑ Marcin Bogusławski , ProjekTranswersalny, czyli okiem Bogusławskiego [online], marcinboguslawski.blogspot.com, 1 lipca 2021 [dostęp 2021-07-04] (pol.).
- ↑ DKAmedia, “Halka” by Stanisław Moniuszko – Polish Opera in London [online], BritishPoles.uk, 27 października 2022 [dostęp 2023-03-06] (pol.).
- ↑ Beata Fischer , Teatr Muzyczny w Lublinie wznawia „Traviatę” Giuseppe Verdiego [online], Orfeo, 19 stycznia 2023 [dostęp 2023-03-06] (pol.).
- ↑ Alan Misiewicz , Karina Skrzeszewska: Człowiek do szczęścia potrzebuje muzyki, tańca i słońca [online], katowice.wyborcza.pl [dostęp 2018-01-11] .
- ↑ Muzyka Narodów – Grecja – Karina Skrzeszewska i ZORBA [online], wherevent.com [dostęp 2018-01-11] (pol.).
- ↑ 6. Festiwal Kalejdoskop Kultur [online], kalejdoskopkultur.pl [dostęp 2018-01-11] (pol.).
- ↑ XVII Międzynarodowy Festiwal Europa-Toruń 2013, WIECZÓR GRECKI – Toruńska Orkiestra Symfoniczna [online], tos.art.pl [dostęp 2018-01-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-12] (pol.).
- ↑ Wrocław. Warsztaty tańców greckich [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2018-01-11] (pol.).
- ↑ Redakcja, Program – Festiwal im. A. Didura 2010 [online], Sanocki Dom Kultury, 27 września 2009 [dostęp 2021-07-08] (pol.).
- ↑ Don Carlos, Staatstheater Cottbus [online], planet-opera.com, 4 lutego 2018 [dostęp 2021-05-18] .
- ↑ Piotr Sionko , Zaproszenie na Oratorium Papieskie [online], sanktuariumjp2.pl [dostęp 2018-01-11] (pol.).
- ↑ Tomasz Żak , Święto ludzi teatru [online] [dostęp 2018-01-11] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Karina Skrzeszewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-08] .
- Karina Skrzeszewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10] .
- Biogram Kariny Skrzeszewskiej w serwisie Culture.pl
- Karina Skrzeszewska w bazie Operabase.com
- Karina Skrzeszewska w bazie Filmpolski
Linki zewnętrzne
edytuj- Karina Skrzeszewska, strona domowa
- Karina Skrzeszewska, kanał w TouTube
- Tocco d’arte, kanał w YouTube
- Karina Skrzeszewska na stronie Sinfonii Varsovii. sinfoniavarsovia.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-30)].
- Karina Skrzeszewska na stronie "Teatr dla Was"