Kazimierz Kłósak
Kazimierz Kłósak (ur. 1 stycznia 1911 w Starej Skwarzawie k Żółkwi - zm. 1 czerwca 1982 w Krakowie)[1] – kapłan archidiecezji krakowskiej, polski filozof, neoscholastyk, przedstawiciel tomizmu lowańskiego, profesor Akademii Teologii Katolickiej, prezes Polskiego Towarzystwa Teologicznego (1957–1958).
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Profesor ATK | |
| Okres sprawowania |
1954–1976 |
| Kierownik Katedry Filozofii Przyrody KUL | |
| Okres sprawowania |
1964–1971 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
14 marca 1934 |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie robotniczej, syn Jana i Zofii z domu Maćkowskiej. W 1916 r. wraz z rodzicami przeniósł się do Żywca, gdzie ukończył szkołę podstawową i gimnazjum. W 1929 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. 14 marca 1934 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W tym samym roku ukończył studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując w 1934 doktorat na podstawie rozprawy Tomizm w ujęciu Jakuba Maritaina pisanej pod kierunkiem Konstantego Michalskiego. Został skierowany do posługi duszpasterskiej w parafii w Osielcu. Rok później biskup krakowski Adam Stefan Sapieha wysłał go na studia na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu w Rzymie, a następnie na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium w Belgii. W 1939 r. powrócił do Polski, zostając wikariuszem w parafii św. Józefa w Krakowie-Podgórzu. W 1940 r. został prefektem i wykładowcą w krakowskim Seminarium Duchownym. Przez pewien czas pełnił też obowiązki rektora. Wśród jego uczniów byli m.in. Karol Wojtyła, Tadeusz Wojciechowski i Józef Tischner[2].
Wykładał na trzech uczelniach: Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. W latach 50. był członkiem Komitetu Intelektualistów i Działaczy Katolickich zorganizowanego przez Bolesława Piaseckiego, choć jednocześnie znany był z polemik z koncepcjami materializmu dialektycznego. Analizował różne kierunki tej filozofii, jej stosunek do nauk przyrodniczych, zwłaszcza fizyki i biologii. Wskazywał na implikacje światopoglądowe praw dialektyki, monizmu materialistycznego w kosmologii, np. odnośnie do zagadnienia wieczności wszechświata[3][4]. Był inicjatorem powstania półrocznika "Studia Philosophiae Christianae" oraz rocznika "Analecta Cracoviensia". Napisał ponad 130 prac naukowych. Odmówił przyjęcia Złotego Krzyża Zasługi od władz komunistycznych[5].
Po jego śmierci papież Jana Paweł II napisał: "„odejście do wieczności śp. prof. Kazimierza Kłósaka, wiernego Sługi Bożego i wybitnego uczonego, jest wielką stratą dla polskiego, a w szczelności krakowskiego środowiska naukowego”[6].
Wybrane publikacje książkowe edytuj
- Materializm dialektyczny. Studia krytyczne, Kraków 1948
- Myśl katolicka wobec teorii samorództwa, Kraków 1948
- W poszukiwaniu Pierwszej Przyczyny, cz. I-II, Warszawa 1955-1957.
- Z zagadnień filozoficznego poznania Boga, t. I, Kraków 1979
- Z teorii i metodologii filozofii przyrody, Poznań 1980
- Próba rozwiązania problemu pochodzenia duszy ludzkiej, "Znak" 13 (1961)
Przypisy edytuj
- ↑ Kłósak Kazimierz, Encyklopedia Filozofii Polskiej [dostęp 2021-03-25].
- ↑ Anna Lemańska i inni, Kazimierz Kłósak - osoba i dzieło, s. 11-19, ISBN 978-83-7614-444-3.
- ↑ Por. Z. Hajduk: Ks. prof. dr hab. Kazimierz Kłósak. Biografia naukowa. [w:] KUL strona oficjalna [on-line]. [dostęp 2010-10-25].
- ↑ ks. Kazimierz Kłósak na stronie Polskiej Filozofii Chrześcjańskiej XX wieku
- ↑ Nasi Mistrzowie | www.filozofia.uksw.edu.pl, www.filozofia.uksw.edu.pl [dostęp 2023-10-16].
- ↑ Anna Lemańska i inni, dz. cyt., s. 21.
Uwaga: Domyślnym kluczem sortowania będzie „Kłósak_Kazimierz” i zastąpi on wcześniej wykorzystywany klucz „Kłósak, Kazimierz”.