Kazimierz Wiatr

senator RP, inżynier informatyk, instruktor harcerski, przewodniczący ZHR

Kazimierz Adam Wiatr (ur. 18 lutego 1955 w Krakowie) – polski naukowiec i polityk, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny AGH, harcmistrz, były przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego rok założenia 1918 oraz Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, dyrektor Akademickiego Centrum Komputerowego Cyfronet w Krakowie, senator VI, VII, VIII, IX, X i XI kadencji.

Kazimierz Wiatr
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1955
Kraków

Zawód, zajęcie

naukowiec, polityk

Alma Mater

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Stanowisko

senator VI, VII, VIII, IX, X i XI kadencji (od 2005)

Partia

Prawo i Sprawiedliwość

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej
Strona internetowa
Kazimierz Wiatr
Stopień harcerski

harcerz Rzeczypospolitej

Stopień instruktorski

harcmistrz

Data przyrzeczenia harcerskiego

1970

Organizacja harcerska

ZHP, ZHP-1918, ZHR

Przewodniczący ZHR
Okres sprawowania

od 28 marca 2004
do 21 kwietnia 2006

Poprzednik

Piotr Koj

Następca

Marcin Jędrzejewski

Przewodniczący ZHP-1918
Okres sprawowania

od 19 marca 1989
do 1 grudnia 1990

Następca

Wojciech Hausner

Życiorys

edytuj

Działalność naukowa

edytuj

Syn Adama i Jadwigi[1]. Ukończył w 1980 studia na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1987 został doktorem (Analiza parametrów czasowych systemu mikroprocesorowego 8-bitowego do sterowania procesem dwustanowym w czasie rzeczywistym), w 1999 obronił habilitację na Politechnice Łódzkiej (Architektura potokowa specjalizowanych procesorów sprzętowych do wstępnego przetwarzania obrazów w systemach wizyjnych czasu rzeczywistego), w 2002 uzyskał tytuł profesora. W pracy naukowej zajmuje się informatyką i elektroniką, kierując w Katedrze Elektroniki AGH zespołem rekonfigurowalnych systemów obliczeniowych[2]. W 2004 został dyrektorem Akademickiego Centrum Komputerowego Cyfronet w Krakowie.

Działalność społeczna

edytuj

W latach 1963–1979 brał udział w konkursie szopek krakowskich. Jest laureatem kilku II i III nagród. Jego prace znalazły się w kolekcji Muzeum Historycznego Miasta Krakowa i były prezentowane na licznych wystawach krajowych i zagranicznych[3].

Instruktor harcerski, drużynowy i komendant Szczepu ZHP Kraków-Dąbie, początkowo w Hufcu ZHP Kraków-Grzegórzki, po reorganizacji w Hufcu ZHP Kraków-Śródmieście. Do odejścia z ZHP był komendantem tego hufca. W latach 80. zasiadał w Radzie Porozumienia KIHAM oraz w Radzie Naczelnej ZHP. Był współzałożycielem ZHP-1918, a także pierwszym przewodniczącym tej organizacji (w latach 1989–1990)[4]. W latach 2004–2006 pełnił funkcję przewodniczącego Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej[5]. 22 maja 2005 został kanclerzem Kapituły Krzyża Honorowego ZHR.

W latach 1998–1999 zasiadał w Zespole do Spraw Opracowania Programu Polityki Prorodzinnej Państwa, a w 1998 w Zespole do Spraw Opracowania Raportu o Sytuacji Polskich Rodzin. W latach 1998–2001 był doradcą premiera Jerzego Buzka do spraw edukacji i wychowania, w latach 2001–2002 należał do Zespołu do Spraw Opracowania Programu Zapobiegania Niedostosowaniu Społecznemu i Przestępczości wśród Dzieci i Młodzieży, a także w Radzie do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii. W latach 2004–2006 działał w radzie przy Rzeczniku Praw Dziecka. Od 2006 działał w konwencie na rzecz utworzenia Akademii Tarnowskiej, w 2016 został przewodniczącym konwentu Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie, a w 2018 zastępcą przewodniczącego rady programowej Uniwersytetu Nauczania Społecznego Jana Pawła II w Tarnowie[6].

Działalność polityczna

edytuj

W 1997 bezskutecznie kandydował z listy Akcji Wyborczej Solidarność do Sejmu w okręgu warszawskim. W 2005 wszedł do honorowego komitetu poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich.

W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany na senatora VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu tarnowskim. Przewodniczył Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, zasiadał też w Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą.

W wyborach parlamentarnych w 2007 z ramienia PiS uzyskał po raz drugi mandat senatora do Senatu VII kadencji, otrzymując 101 918 głosów. W 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, w nowym okręgu jednomandatowym dostał 52 814 głosów[7]. W 2015 został ponownie wybrany na senatora (zagłosowały na niego 91 164 osoby)[8]. W Senacie został m.in. przewodniczącym Komisji Nauki, Edukacji i Sportu[6].

W 2019 i 2023 ponownie uzyskiwał mandat senatora, zdobywając odpowiednio 98 317 głosów oraz 89 582 głosy[9][10].

Odznaczenia

edytuj

Wybrane publikacje

edytuj
  • Architektura potokowa specjalizowanych procesorów sprzętowych do wstępnego przetwarzania obrazów w systemach wizyjnych czasu rzeczywistego, Kraków, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH 1998.
  • Sprzętowe implementacje algorytmów przetwarzania obrazów w systemach wizyjnych czasu rzeczywistego, Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2002.
  • Akceleracja obliczeń w systemach wizyjnych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2003.

Przypisy

edytuj
  1. Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2023-11-27].
  2. Informacje na stronie Katedry Elektroniki AGH. [dostęp 2015-08-18].
  3. Kazimierz Wiatr. opowiedzmimiasto.mhk.pl. [dostęp 2024-01-23].
  4. Harcerstwo. kazimierzwiatr.pl. [dostęp 2023-02-12].
  5. Ewa Borkowska-Pastwa, Renata Adrian-Cieślak, Urszula Kret: Starszyzna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989–2022. Warszawa: Wydawnictwo ZHR, 2023, s. 128. ISBN 978-83-87899-32-5.
  6. a b Dossier w pigułce. kazimierzwiatr.pl. [dostęp 2018-08-02].
  7. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-08-18].
  8. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-26].
  9. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  10. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  11. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11 listopada 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. nr 4, s. 60, 20 grudnia 1990. [dostęp 2017-10-11]. 
  12. M.P. z 1999 r. nr 41, poz. 626

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj