Kołchida (1898)

rosyjski jacht oceaniczny

„Kołchida” (ros. Колхида) – rosyjski jacht oceaniczny o napędzie parowo-motorowym, pływający w składzie Floty Czarnomorskiej, wojsk bolszewickich, Flotylli Dońskiej i Floty Czarnomorskiej Białych w latach 1913-1920

Kołchida
Ilustracja
Historia
Stocznia

W:m Crichton & C:o, Turku, Wielkie Księstwo Finlandii

Wodowanie

1898

 Imperium Rosyjskie
Nazwa

Tamara

Wejście do służby

1898

 MW Rosji
Nazwa

Kołchida

Wejście do służby

1913

 Flota Czerwona
Nazwa

Donskaja Awrora

Wejście do służby

listopad 1917

 MW Rosji
Nazwa

Piernacz
Kołchida

Wejście do służby

maj 1918

Wycofanie ze służby

3 marca 1920

Zatonął

3 marca 1920

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

992 tony

Długość

67,1 metra

Szerokość

8,7 metra

Zanurzenie

4,3 metra

Prędkość

14 węzłów

Załoga

80 ludzi

Historia edytuj

Został zbudowany w 1898 r. w fińskiej stoczni W:m Crichton & C:o na zamówienie carskiej rodziny. Początkowo nosił nazwę „Tamara”. W 1913 r. ministerstwo morskie Rosji odkupiło jacht od wielkiego księcia Michaiła Aleksandrowicza i przemianowało na „Kołchida”. W październiku 1914 r. jacht został zmobilizowany i przebazowany do Sewastopola, gdzie go uzbrojono i wyposażono w radiostację o silnej mocy. Jesienią 1916 r. skierowano go na remont do Rostowa nad Donem, gdzie zastała go rewolucja. Załoga przeszła na stronę bolszewików. Zasłużyła się tym, że poprzez radiostację rozpropagowała na obszarze południowej Rosji dekrety bolszewickiej Rady Komisarzy Ludowych (Sownarkomu). Z tego powodu jacht przemianowano na „Donskaja Awrora”. Podczas walk z wojskami Kozaków dońskich atamana gen. Aleksieja M. Kaledina na jachcie znajdował się sztab miejscowych wojsk bolszewickich. W maju 1918 r. jacht został zdobyty przez Kozaków gen. Piotra N. Krasnowa. Otrzymał nową nazwę „Piernacz”. Do pocz. 1920 r. pływał w składzie Flotylli Dońskiej, a następnie Floty Czarnomorskiej Białych (pod starą nazwą „Kołchida”). 3 marca tego roku jacht z uchodźcami rosyjskimi na pokładzie zatonął u wejścia do Zatoki Warneńskiej, po wpadnięciu na wrak zatopionego statku. Prawdopodobnie wcześniej próbował dostać się do Turcji, ale został zmuszony do udania się ku brzegom Bułgarii. W 1922 r. Bułgarzy zdemontowali z wraku jachtu uzbrojenie i wyposażenie. W latach 60. nurkowie wydobyli z jachtu kolejne przedmioty, które zostały przeniesione do Muzeum Wojenno-Morskiego w Warnie. Natomiast w Muzeum Krajowym w Rostowie nad Donem znajduje się replika jachtu.

Bibliografia edytuj

  • Anatolij J. Taras, Корабли Российского императорского флота 1892-1917 гг., 2000

Linki zewnętrzne edytuj