Kronos

tytan w mitologii greckiej

Kronos (stgr. Κρόνος krónos, łac. Saturnus) – w mitologii greckiej bóg rolnictwa, jeden z tytanów i najmłodszy syn Uranosa i Gai.

Kronos
tytan
Ilustracja
Występowanie

mitologia grecka

Atrybuty

sierp

Teren kultu

starożytna Grecja

Odpowiednik

Saturn (rzymski)

Rodzina
Ojciec

Uranos

Matka

Gaja

Żona

Reja

Dzieci

Demeter,
Hestia,
Hera,
Hades,
Posejdon,
Zeus,
Chiron

Kronos uchodził za syna Uranosa i Gai. Czasem mylony z Chronosem. W obronie swych sióstr i braci pozbawił ojca władzy nad światem. Ten przeklął go, zapowiadając że i jego strąci z piedestału własne dziecko. Jego żoną była jedna z tytanid Reja. Z ich związku urodziło się sześcioro dzieci (Demeter, Hestia, Hera, Hades, Posejdon i Zeus), ale ponieważ przepowiedziano mu, że najmłodsze z dzieci pozbawi go władzy, połykał je zaraz po urodzeniu. Rei udało się uratować najmłodszego, Zeusa, podając Kronosowi kamień owinięty w pieluszki dla dzieci (omfalos). Zeus został ukryty w grocie na Krecie. Reja zwołała nimfy, aby grały i dźwięczały dzwoneczkami, by zagłuszyć płacz dziecka. Gdy Zeus dorósł, zmierzył się z ojcem – środek wymiotny spowodował, że Kronos zwrócił połknięte wcześniej dzieci. Zeus wraz ze swym rodzeństwem postanowili ukarać ojca – w wyniku wojny tytanów Kronos został pokonany i strącony do Tartaru. Po umocnieniu władzy na Ziemi Zeus uwolnił ojca i oddał mu we władanie Pola Elizejskie. Planeta przeznaczona Kronosowi to Saturn.

Świątynia Kronosa znajdowała się w Atenach. W Olimpii miał poświęcone wzgórze, a na Krecie składano mu ofiary z dzieci.

Współcześnie uważa się, iż Hezjod, pisząc Theogonię, korzystał z orientalnych źródeł lub opisywał poglądy zapożyczone przez Greków. Są liczne analogie m.in. z mitami anatolijskimi – Kronos połyka kamień, Kumarbi ma połykać kawałek bazaltu. Na końcu wygrywa w obydwu przypadkach bóg burzy[1].

W kulturze

edytuj

W amerykańskim serialu sf Gwiezdne wrota, Kronosem nazwano jednego z Goa’uld, kosmitów, którzy w starożytności podszywali się pod ziemskie bóstwa, a współcześnie są do Ziemian wrogo nastawieni.

Pojawił się także w cyklu Percy Jackson i bogowie olimpijscy.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Maciej Popko, Mitologia hetyckiej Anatolii, WAIF, Warszawa, 1987, ISBN 83-221-0103-1, s.129-132