Lewon Aronian
Lewon Aronian (ur. 6 października 1982 w Erywaniu) – ormiański szachista, od października 2003[2] do maja 2004[3] reprezentant Niemiec, arcymistrz od 2001 roku.
| ||
![]() Lewon Aronian, Warszawa 2013 | ||
Państwo | ![]() ![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 6 października 1982 Erywań | |
Tytuł szachowy | arcymistrz (2001) | |
Ranking FIDE | 2773 (01.03.2020)[1] | |
Miejsce w kraju | 1 | |
FIDE Top 100 | 6 | |
![]() |
Kariera szachowaEdytuj
Międzynarodową karierę rozpoczął w roku 1994, zdobywając w Szeged tytuł mistrza świata juniorów do lat 12. W 2001 zajął II miejsce w mistrzostwach Armenii oraz w Atenach zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata juniorów do lat 20. Rok później, w tej samej kategorii wiekowej, zdobył w Goa tytuł mistrza świata. W latach 2004[4] i 2005[5] dwukrotnie zdobył brązowe medale na indywidualnych mistrzostwach Europy. W 2004 awansował do trzeciej rundy mistrzostw świata FIDE rozegranych w Trypolisie[6]. W lipcu 2005 po raz pierwszy przekroczył poziom 2700 punktów rankingowych, oznaczający przynależność do światowej elity. W tym samym roku podzielił I miejsce w silnie obsadzonym otwartym turnieju w Gibraltarze oraz zwyciężył w Pucharze Świata w Chanty-Mansijsku (w finale pokonując Rusłana Ponomariowa) i awansował do meczów pretendentów. W roku 2006 odniósł kolejny sukces, samodzielnie zwyciężając w turnieju elity w Linares. Podzielił również I miejsce (wraz z Rusłanem Ponomariowem i Peterem Leko) w memoriale Michaiła Tala w Moskwie. W 2007 zwyciężył (wraz z Weselinem Topałowem i Tejmurem Radżabowem) w turnieju Corus A w Wijk aan Zee. Wystąpił również w rozegranych w Eliście meczach pretendentów i wywalczył awans do turnieju o mistrzostwo świata, w którym zajął VII miejsce[7]. Rok 2008 rozpoczął od zwycięstwa (wspólnie z Magnusem Carlsenem) w kolejnej edycji turnieju Corus A, a następnie triumfował w cyklicznym turnieju Melody Amber w Monako. Zwyciężył również w drugim turnieju cyklu FIDE Grand Prix 2008/2009 w Soczi, a także podzielił II m. (za Weselinem Topałowem, wspólnie z Magnusem Carlsenem) w turnieju Final Chess Masters w Bilbao. W 2009 r. zwyciężył w czwartym turnieju FIDE Grand Prix 2008/2009, rozegranym w Nalczyku oraz w turnieju Grand Slam Final Chess Masters w Bilbao, natomiast w 2010 r. podzielił I m. (wspólnie z Szachrijarem Mammedjarowem i Siergiejem Kariakinem) w memoriale Michaiła Tala w Moskwie oraz zdobył tytuł mistrza świata w szachach błyskawicznych[8]. W 2011 r. podzielił I m. (wspólnie z Magnusem Carlsenem) w kolejnym memoriale Michała Tala w Moskwie[9], natomiast w 2012 r. samodzielnie zwyciężył w turnieju Tata Steel w Wijk aan Zee[10]. W 2013 r. zwyciężył (wspólnie z Borisem Gelfandem) w memoriale Aleksandra Alechina rozegranym w Paryżu, Petersburgu[11] oraz Bilbao (turniej Grand Slam Chess Masters Final)[12]. W 2014 r. po raz drugi w karierze zwyciężył w turnieju Tata Steel w Wijk aan Zee[13].
Wielokrotny reprezentant Armenii w turniejach drużynowych, m.in.:
- siedmiokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1996, 2004, 2006, 2008, 2010, 2012, 2014); sześciokrotny medalista: wspólnie z drużyną – trzykrotnie złoty (2006, 2008, 2012) i brązowy (2004) oraz indywidualnie – złoty (2012 – na I szachownicy) i srebrny (2010– na I szachownicy)[14],
- czterokrotnie na drużynowych mistrzostwach świata (w latach 2005, 2010, 2011, 2013); sześciokrotny medalista: wspólnie z drużyną – złoty (2011) i brązowy (2005) oraz indywidualnie – złoty (2013 – na I szachownicy) i trzykrotnie srebrny (2005 – na I szachownicy, 2010 – na I szachownicy, 2011 – na I szachownicy)[15],
- sześciokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1999, 2005, 2007, 2009, 2011, 2013); czterokrotny medalista: wspólnie z drużyną – złoty (1999) i srebrny (2007) oraz indywidualnie – srebrny (2011 – na I szachownicy) i brązowy (2013 – na I szachownicy)[16].
Jest pierwszym w historii Ormianinem, który przekroczył poziom 2800 punktów rankingowych. Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze (stan na wrzesień 2017) osiągnął 1 marca 2014 r., z wynikiem 2830 punktów zajmował wówczas 2. miejsce (za Magnusem Carlsenem) na światowej liście FIDE[1].
Życie prywatneEdytuj
Od 2017[17] żoną Lewona Aroniana była australijska szachistka Arianne Caoili, która zginęła w wypadku samochodowym w marcu 2020[18].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Top lists records: Aronian, Levon (ARM) g, World Chess Federation - FIDE, 1 marca 2020 [dostęp 2020-03-06] .
- ↑ Transfers in 2003
- ↑ Transfers in 2004
- ↑ European Individual Chess Championship 2004
- ↑ European Individual Chess Championship 2005
- ↑ 2004 FIDE Knockout Matches
- ↑ World Championship 2007 Mexico
- ↑ World Blitz Championship 2010
- ↑ Tal Memorial 2011 – Aronian, Carlsen tie for first; Carlsen wins on tiebreak
- ↑ Wijk aan Zee 2012: Aronian is sole winner!
- ↑ Aronian and Gelfand win Alekhine Memorial 2013
- ↑ Bilbao Final: Aronian is the victor
- ↑ Tata 11: Giri and Timman take silver
- ↑ OlimpBase
- ↑ OlimpBase
- ↑ OlimpBase
- ↑ Горько. Президент Армении благословил Левона Ароняна и его избранницу
- ↑ Levon Aronian’s wife Arianne Caoili dies days after road accident
BibliografiaEdytuj
Linki zewnętrzneEdytuj
- Lewon Aronian – wybrane partie szachowe (ang.)
- Lewon Aronian – profil na stronie FIDE (ang.)
- “Левона встречали с опаской, не понимая, откуда он появился...” (ros.)