Lewon Aronian

	Lewon Aronian
	Lewon Aronian
	; Lewon Aronian, Warszawa 2013
Państwo	Armenia; Niemcy;
Data i miejsce urodzenia	6 października 1982 ; Erywań
Tytuł szachowy	arcymistrz (2001)
Ranking FIDE	2773 (01.03.2020)
Miejsce w kraju	1
FIDE Top 100	6
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Niemieccy arcymistrzowie szachowi

Lewon Aronian (ur. 6 października 1982 w Erywaniu) – ormiański szachista, od października 2003^[2] do maja 2004^[3] reprezentant Niemiec, arcymistrz od 2001 roku.

Kariera szachowaEdytuj

Międzynarodową karierę rozpoczął w roku 1994, zdobywając w Szeged tytuł mistrza świata juniorów do lat 12. W 2001 zajął II miejsce w mistrzostwach Armenii oraz w Atenach zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata juniorów do lat 20. Rok później, w tej samej kategorii wiekowej, zdobył w Goa tytuł mistrza świata. W latach 2004^[4] i 2005^[5] dwukrotnie zdobył brązowe medale na indywidualnych mistrzostwach Europy. W 2004 awansował do trzeciej rundy mistrzostw świata FIDE rozegranych w Trypolisie^[6]. W lipcu 2005 po raz pierwszy przekroczył poziom 2700 punktów rankingowych, oznaczający przynależność do światowej elity. W tym samym roku podzielił I miejsce w silnie obsadzonym otwartym turnieju w Gibraltarze oraz zwyciężył w Pucharze Świata w Chanty-Mansijsku (w finale pokonując Rusłana Ponomariowa) i awansował do meczów pretendentów. W roku 2006 odniósł kolejny sukces, samodzielnie zwyciężając w turnieju elity w Linares. Podzielił również I miejsce (wraz z Rusłanem Ponomariowem i Peterem Leko) w memoriale Michaiła Tala w Moskwie. W 2007 zwyciężył (wraz z Weselinem Topałowem i Tejmurem Radżabowem) w turnieju Corus A w Wijk aan Zee. Wystąpił również w rozegranych w Eliście meczach pretendentów i wywalczył awans do turnieju o mistrzostwo świata, w którym zajął VII miejsce^[7]. Rok 2008 rozpoczął od zwycięstwa (wspólnie z Magnusem Carlsenem) w kolejnej edycji turnieju Corus A, a następnie triumfował w cyklicznym turnieju Melody Amber w Monako. Zwyciężył również w drugim turnieju cyklu FIDE Grand Prix 2008/2009 w Soczi, a także podzielił II m. (za Weselinem Topałowem, wspólnie z Magnusem Carlsenem) w turnieju Final Chess Masters w Bilbao. W 2009 r. zwyciężył w czwartym turnieju FIDE Grand Prix 2008/2009, rozegranym w Nalczyku oraz w turnieju Grand Slam Final Chess Masters w Bilbao, natomiast w 2010 r. podzielił I m. (wspólnie z Szachrijarem Mammedjarowem i Siergiejem Kariakinem) w memoriale Michaiła Tala w Moskwie oraz zdobył tytuł mistrza świata w szachach błyskawicznych^[8]. W 2011 r. podzielił I m. (wspólnie z Magnusem Carlsenem) w kolejnym memoriale Michała Tala w Moskwie^[9], natomiast w 2012 r. samodzielnie zwyciężył w turnieju Tata Steel w Wijk aan Zee^[10]. W 2013 r. zwyciężył (wspólnie z Borisem Gelfandem) w memoriale Aleksandra Alechina rozegranym w Paryżu, Petersburgu^[11] oraz Bilbao (turniej Grand Slam Chess Masters Final)^[12]. W 2014 r. po raz drugi w karierze zwyciężył w turnieju Tata Steel w Wijk aan Zee^[13].

Wielokrotny reprezentant Armenii w turniejach drużynowych, m.in.:

siedmiokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1996, 2004, 2006, 2008, 2010, 2012, 2014); sześciokrotny medalista: wspólnie z drużyną – trzykrotnie złoty (2006, 2008, 2012) i brązowy (2004) oraz indywidualnie – złoty (2012 – na I szachownicy) i srebrny (2010– na I szachownicy)^[14],
czterokrotnie na drużynowych mistrzostwach świata (w latach 2005, 2010, 2011, 2013); sześciokrotny medalista: wspólnie z drużyną – złoty (2011) i brązowy (2005) oraz indywidualnie – złoty (2013 – na I szachownicy) i trzykrotnie srebrny (2005 – na I szachownicy, 2010 – na I szachownicy, 2011 – na I szachownicy)^[15],
sześciokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1999, 2005, 2007, 2009, 2011, 2013); czterokrotny medalista: wspólnie z drużyną – złoty (1999) i srebrny (2007) oraz indywidualnie – srebrny (2011 – na I szachownicy) i brązowy (2013 – na I szachownicy)^[16].

Jest pierwszym w historii Ormianinem, który przekroczył poziom 2800 punktów rankingowych. Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze (stan na wrzesień 2017) osiągnął 1 marca 2014 r., z wynikiem 2830 punktów zajmował wówczas 2. miejsce (za Magnusem Carlsenem) na światowej liście FIDE^[1].

Życie prywatneEdytuj

Od 2017^[17] żoną Lewona Aroniana była australijska szachistka Arianne Caoili, która zginęła w wypadku samochodowym w marcu 2020^[18].

PrzypisyEdytuj

BibliografiaEdytuj

Individual Calculations: Aronian, Levon (ang.)

Linki zewnętrzneEdytuj

Lewon Aronian – wybrane partie szachowe (ang.)
Lewon Aronian – profil na stronie FIDE (ang.)
“Левона встречали с опаской, не понимая, откуда он появился...” (ros.)

[Tlr-1] Top lists records: Aronian, Levon (ARM) g, World Chess Federation - FIDE, 1 marca 2020 [dostęp 2020-03-06] .

[2] Transfers in 2003

[3] Transfers in 2004

[4] European Individual Chess Championship 2004

[5] European Individual Chess Championship 2005

[6] 2004 FIDE Knockout Matches

[7] World Championship 2007 Mexico

[8] World Blitz Championship 2010

[9] Tal Memorial 2011 – Aronian, Carlsen tie for first; Carlsen wins on tiebreak

[10] Wijk aan Zee 2012: Aronian is sole winner!

[11] Aronian and Gelfand win Alekhine Memorial 2013

[12] Bilbao Final: Aronian is the victor

[13] Tata 11: Giri and Timman take silver

[14] OlimpBase

[15] OlimpBase

[16] OlimpBase

[17] Горько. Президент Армении благословил Левона Ароняна и его избранницу

[18] Levon Aronian’s wife Arianne Caoili dies days after road accident

[2]

[3]

[1]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]