Liadyxianus – wymarły rodzaj chrząszczy z rodziny pływakowatych i podrodziny Liadytiscinae. Obejmuje tylko jeden gatunek, Liadyxianus kirejtshuki. Żył w kredzie na terenie współczesnych Chin.

Liadyxianus
Prokin et al., 2013
Okres istnienia: kreda wczesna
145/100.5
145/100.5
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Infrarząd

Hydradephaga

Nadrodzina

Dytiscoidea

Rodzina

pływakowate

Podrodzina

Liadytiscinae

Plemię

Mesoderini

Rodzaj

Liadyxianus

Typ nomenklatoryczny

Liadyxianus kirejtshuki Prokin et al., 2013

Taksonomia

edytuj

Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy przez Aleksandra Prokina, Piotra Petrowa, Wang Bo i Aleksandra Ponomarenkę w 2013 roku. Opisu dokonano na podstawie skamieniałości odnalezionej w Formacji Yixian na terenie chińskiego Huanbanjigou. Pochodzi ona z kredy wczesnej. Nazwa rodzajowa to połączenie nazwy Liadytiscus z nazwą formacji Yixian. Epitet gatunkowy nadano na cześć Aleksandra Kirejczuka[1].

Takson ten umieszczono wraz z rodzajami Liadytiscus i Liadroporus w plemieniu Liadytiscini, które wraz z Mesoderini sklasyfikowano w podrodzinie Liadytiscinae[1], wyróżnionej w 2010 roku przez Prokina i Ren Donga[2].

Morfologia

edytuj

Chrząszcz o jajowatym w zarysie ciele długości 7,4 mm i szerokości 3,7 mm, najszerszym na wysokości pierwszego segmentu odwłoka. Głowa jego była trójkątna, zaopatrzona jest w oczy złożone o niewyciętych przednich krawędziach. 3,6 raza szersze niż dłuższe przedplecze miało zaokrąglone kąty tylne. Tarczka była od zewnątrz widoczna. Pokrywy były gładkie, pozbawione bruzd czy rzędów. Zapiersie (metawentryt) miało wyniesioną część środkową, a jego skrzydełka boczne nie osiągały bocznych krawędzi metepisternitów. Największa długość płytki zabiodrza wynosiła 0,9 największej długości skrzydełka bocznego zapiersia. Linie zabiodrzy były słabo ku przodowi rozbieżne. Wyrostki zabiodrzy miały tylną krawędź wspólnie ściętą z wcięciem pomiędzy nimi. Odnóża tylnej pary były długie, tak długie jak odwłok, o mających lekko zaokrąglone boki udach sięgających po rozprostowaniu do tylnej krawędzi trzeciego z widocznych sternitów (wentrytu), nieco dłuższych od nich i lekko ku szczytowi rozszerzonych goleniach oraz o stopach mających człon pierwszy nieco krótszy niż dwa następne. Spośród widocznych sternitów (wentrytów) pierwszy był najkrótszy a drugi najdłuższy[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Alexander A. Prokin, Pyotr N. Petrov, Bo Wang, Alexander G Ponomarenko. New fossil taxa and notes on the Mesozoic evolution of Liadytidae and Dytiscidae (Coleoptera). „Zootaxa”. 3666, s. 137-159, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3666.2.2. 
  2. A.A. Prokin, D. Ren. New Mesozoic diving beetles (Coleoptera, Dytiscidae) from China. „Paleontological Journal”. 44 (5), s. 526–533, 2010.