Zdobycie tytułu
|
Utrata tytułu
|
Mistrz
|
Organizacja
|
Obrona tytułu
|
29 marca 1889
|
1890
|
Paddy Duffy |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
Duffy zmarł 19 lipca 1890 na gruźlicę, w wieku 25 lat, będąc w posiadaniu tytułu mistrza.
|
14 grudnia 1892
|
26 lipca 1894
|
Mysterious Billy Smith |
Kanada
|
Uniwersalny
|
1
|
26 lipca 1894
|
1898
|
Tommy Ryan |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
1
|
Ryan zrezygnował z tytułu przechodząc do kategorii średniej gdzie został mistrzem 24 października 1898[1].
|
25 sierpnia 1898
|
15 stycznia 1900
|
Mysterious Billy Smith |
Kanada
|
Uniwersalny
|
2
|
15 stycznia 1900
|
16 października 1900
|
James Rube Ferns |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
2
|
16 października 1900
|
24 maja 1901
|
Matty Matthews |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
1
|
24 maja 1901
|
18 grudnia 1901
|
James Rube Ferns |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
2
|
18 grudnia 1901
|
16 października 1906
|
Joe Walcott |
Wielka Brytania
|
Uniwersalny
|
4
|
16 października 1906
|
23 kwietnia 1907
|
Honey Mellody |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
2
|
23 kwietnia 1907
|
listopad 1908
|
Mike Twin Sullivan |
Stany Zjednoczone
|
Unwersalny
|
2
|
Sullivan zrezygnował z tytułu po walce z Allenem Mahonosem 5 listopada 1908[2].
|
20 kwietnia 1908
|
styczeń 1911
|
Harry Lewis |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
3
|
Lewis zrezygnował z tytułu kontynuując karierę w wadze średniej[3].
|
21 marca 1914
|
1 czerwca 1915
|
Matt Wells |
Wielka Brytania
|
Uniwersalny
|
0
|
1 czerwca 1915
|
22 czerwca 1915
|
Mike Glover |
Wielka Brytania
|
Uniwersalny
|
0
|
22 czerwca 1915
|
31 sierpnia 1915
|
Jack Britton |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
31 sierpnia 1915
|
24 kwietnia 1916
|
Ted Lewis |
Wielka Brytania
|
Uniwersalny
|
6
|
24 kwietnia 1916
|
25 czerwca 1917
|
Jack Britton |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
5
|
25 czerwca 1917
|
17 marca 1919
|
Ted Lewis |
Wielka Brytania
|
Uniwersalny
|
6/7
|
17 marca 1919
|
1 listopada 1922
|
Jack Britton |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
13
|
1 listopada 1922
|
20 maja 1926
|
Mickey Walker |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
6/7
|
20 maja 1926
|
3 czerwca 1927
|
Pete Latzo |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
1
|
3 czerwca 1927
|
25 lipca 1929
|
Joe Dundee |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
1
|
25 lipca 1929
|
9 maja 1930
|
Jackie Fields |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
9 maja 1930
|
5 września 1930
|
Young Jack Thompson |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
5 września 1930
|
14 kwietnia 1931
|
Tommy Freeman |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
14 kwietnia 1931
|
23 października 1931
|
Young Jack Thompson |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
23 października 1931
|
28 stycznia 1932
|
Lou Brouillard |
Kanada
|
Uniwersalny
|
0
|
28 stycznia 1932
|
22 lutego 1933
|
Jackie Fields |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
22 lutego 1933
|
29 maja 1933
|
Young Corbett III |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
29 maja 1933
|
28 maja 1934
|
Jimmy McLarnin |
Kanada
|
Uniwersalny
|
0
|
28 maja 1934
|
17 września 1934
|
Barney Ross |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
17 września 1934
|
28 maja 1935
|
Jimmy McLarnin |
Kanada
|
Uniwersalny
|
0
|
28 maja 1935
|
31 maja 1938
|
Barney Ross |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
1
|
31 maja 1938
|
4 października 1940
|
Henry Armstrong |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
18
|
4 października 1940
|
29 lipca 1941
|
Fritzie Zivic |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
1
|
29 lipca 1941
|
1 lutego 1946
|
Freddie Cochrane |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
1 lutego 1946
|
wrzesień 1946
|
Marty Servo |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
Servo zrezygnował z tytułu narzekając na „krwawiący nos” po porażce z Rocky Graziano[4].
|
20 grudnia 1946
|
9 sierpnia 1950
|
Sugar Ray Robinson |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
5
|
Robinson zrezygnował z tytułu przenosząc się do wagi średniej.
|
14 marca 1951
|
18 maja 1951
|
Johnny Bratton |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
18 maja 1951
|
20 października 1954
|
Kid Gavilan |
Kuba
|
Uniwersalny
|
7
|
20 października 1954
|
1 kwietnia 1955
|
Johnny Saxton |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
1 kwietnia 1955
|
10 czerwca 1955
|
Tony DeMarco |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
10 czerwca 1955
|
14 marca 1956
|
Carmen Basilio |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
7
|
14 marca 1956
|
12 września 1956
|
Johnny Saxton |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
12 września 1956
|
23 września 1957
|
Carmen Basilio |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
1
|
Basilio zrezygnował z tytułu zdobywając mistrzostwo świata wagi średniej po zwycięstwie nad Sugar Ray Robinsonem[5].
|
6 czerwca 1958
|
5 grudnia 1958
|
Virgil Akins |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
5 grudnia 1958
|
27 maja 1960
|
Don Jordan |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
2
|
27 maja 1960
|
1 kwietnia 1961
|
Benny Paret |
Kuba
|
Uniwersalny
|
1
|
1 kwietnia 1961
|
30 września 1961
|
Emile Griffith |
Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych
|
Uniwersalny
|
1
|
30 września 1961
|
24 marca 1962
|
Benny Paret |
Kuba
|
Uniwersalny
|
0
|
24 marca 1962
|
21 marca 1963
|
Emile Griffith |
Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych
|
Uniwersalny
|
2
|
21 marca 1963
|
8 czerwca 1963
|
Luis Rodríguez |
Kuba
|
Uniwersalny
|
0
|
8 czerwca 1963
|
10 grudnia 1965
|
Emile Griffith |
Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych
|
Uniwersalny
|
4
|
Griffith zrezygnował z tytułu przygotowując się do walki z Dickiem Tigerem o pas w wadze średniej.
|
28 listopada 1966
|
18 kwietnia 1969
|
Curtis Cokes |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
5
|
18 kwietnia 1969
|
3 grudnia 1970
|
José Nápoles |
Kuba
|
Uniwersalny
|
3
|
3 grudnia 1970
|
4 czerwca 1971
|
Billy Backus |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny
|
0
|
4 czerwca 1971
|
maj 1975
|
José Nápoles |
Kuba
|
Unniwersalny (WBC i WBA)
|
9
|
Napoles zrezygnował z tytułu WBA.
|
maj 1975
|
6 grudnia 1975
|
José Nápoles |
Kuba
|
WBC
|
1
|
28 czerwca 1975
|
17 lipca 1976
|
Ángel Espada |
Portoryko
|
WBA
|
1
|
6 grudnia 1975
|
22 czerwca 1976
|
John H. Stracey |
Wielka Brytania
|
WBC
|
1
|
22 czerwca 1976
|
14 stycznia 1979
|
Carlos Palomino |
Meksyk
|
WBC
|
7
|
17 lipca 1976
|
2 sierpnia 1980
|
Pipino Cuevas |
Meksyk
|
WBA
|
11
|
14 stycznia 1979
|
30 listopada 1979
|
Wilfred Benítez |
Portoryko
|
WBC
|
1
|
30 listopada 1979
|
20 czerwca 1980
|
Sugar Ray Leonard |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
1
|
20 czerwca 1980
|
25 listopada 1980
|
Roberto Durán |
Panama
|
WBC
|
0
|
2 sierpnia 1980
|
16 września 1981
|
Thomas Hearns |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
3
|
25 listopada 1980
|
16 września 1981
|
Sugar Ray Leonard |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
2
|
Leonard pokonał 16 września 1981 Hearnsa w pojedynku unifikującym tytuły WBA i WBC.
|
16 września 1981
|
9 listopada 1982
|
Sugar Ray Leonard |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny (WBA i WBC)
|
1
|
Leonard zrezygnował z tytułów mistrza WBA i WBC 9 listopada 1982 ze względu na problemy zdrowotne (rozwarstwienie siatkówki).
|
13 lutego 1983
|
4 lutego 1984
|
Donald Curry |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
2
|
4 lutego 1984
|
6 grudnia 1985
|
Donald Curry |
Stany Zjednoczone
|
WBA i IBF
|
4
|
13 sierpnia 1983
|
6 grudnia 1985
|
Milton McCrory |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
4
|
6 grudnia 1985
|
27 września 1986
|
Donald Curry |
Stany Zjednoczone
|
Uniwersalny (WBA, WBC i IBF)
|
0
|
27 września 1986
|
28 października 1987
|
Lloyd Honeyghan |
Wielka Brytania
|
Uniwersalny (WBA, WBC i IBF)
|
3
|
Honeyghan zrezygnował z tytułu WBA na znak protesty przeciwko apartheidowi, gdy WBA jako pretendenta wyznaczyła Volbrecht z Południowej Afryki.
|
6 lutego 1987
|
22 sierpnia 1987
|
Mark Breland |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
0
|
22 sierpnia 1987
|
29 lipca 1988
|
Marlon Starling |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
2
|
28 października 1987
|
29 marca 1988
|
Jorge Vaca |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
0
|
29 marca 1988
|
4 lutego 1989
|
Lloyd Honeyghan |
Wielka Brytania
|
WBC
|
1
|
23 kwietnia 1988
|
1991
|
Simon Brown |
Jamajka
|
IBF
|
8
|
Simon Brown zdobył wakujący tytuł IBF pokonując Tyrone Trice przez TKO w 14r. Zrezygnował z tytułu IBF po zostaniu mistrzem WBC[6].
|
29 lipca 1988
|
12 grudnia 1988
|
Tomas Molinares |
Kolumbia
|
WBA
|
0
|
Molinares został mistrzem świata po kontrowersyjnej decyzji sędziego ringowego. Ostatecznie walka została uznana za nie odbytą ale tytułu Molinaresa nie pozbawiono. Zrezygnował z tytułu ze względu na problemy zdrowotne[7].
|
4 lutego 1989
|
8 lipca 1990
|
Mark Breland |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
4
|
4 lutego 1989
|
19 sierpnia 1990
|
Marlon Starling |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
1
|
6 maja 1989
|
1989
|
Genaro Léon |
Meksyk
|
WBO
|
0
|
Genaro Leon został pierwszym mistrzem organizacji WBO po zwycięstwie nad Dannym Garcią przez KO w 1r. Zrezygnował z tytułu WBO przystępując do pojedynku o lokalny tytuł WBC[8].
|
15 grudnia 1989
|
12 lutego 1993
|
Manning Galloway |
Stany Zjednoczone
|
WBO
|
7
|
8 lipca 1990
|
19 stycznia 1991
|
Aaron Davis |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
0
|
19 sierpnia 1990
|
18 marca 1991
|
Maurice Blocker |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
0
|
19 stycznia 1991
|
31 października 1992
|
Meldrick Taylor |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
2
|
18 marca 1991
|
29 listopada 1991
|
Simon Brown |
Jamajka
|
WBC
|
0
|
4 października 1991
|
19 czerwca 1993
|
Maurice Blocker |
Stany Zjednoczone
|
IBF
|
1
|
29 listopada 1991
|
6 marca 1993
|
James McGirt |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
2
|
31 października 1992
|
4 czerwca 1994
|
Crisanto España |
Wenezuela
|
WBA
|
2
|
12 lutego 1993
|
1993
|
Gert Bo Jacobsen |
Dania
|
WBO
|
0
|
Jacobsen zrezygnował z tytułu nie przystępując do jego obrony.
|
6 marca 1993
|
12 kwietnia 1997
|
Pernell Whitaker |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
8
|
19 czerwca 1993
|
18 września 1999
|
Félix Trinidad |
Portoryko
|
IBF
|
15
|
16 października 1993
|
13 kwietnia 1996
|
Eamonn Loughran |
Wielka Brytania
|
WBO
|
5
|
4 czerwca 1994
|
1998
|
Ike Quartey |
Ghana
|
WBA
|
7
|
Quartey utracił tytuł WBA ze względu na problemy osobiste i zdrowotne.
|
13 kwietnia 1996
|
1996
|
José Luis López |
Meksyk
|
WBO
|
1
|
Lopez zrezygnował z tytułu WBO przystępując do pojedynku z Ike Quartey o tytuł WBA.
|
22 lutego 1997
|
1997
|
Michael Löwe |
Rumunia
|
WBO
|
1
|
Loewe po udanej obronie tytułu zakończył karierę bokserską z powodu kontuzji.
|
12 kwietnia 1997
|
18 września 1999
|
Óscar de la Hoya |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
7
|
14 lutego 1998
|
6 maja 2000
|
Ahmed Kotiev |
Rosja
|
WBO
|
4
|
10 października 1998
|
2000
|
James Page |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
3
|
Page został pozbawiony tytułu WBA nie wywiązując się z jego obrony.
|
18 września 1999
|
3 marca 2000
|
Félix Trinidad |
Portoryko
|
WBC i IBF
|
0
|
Trinidad zrezygnował z tytułów zostając mistrzem WBA w junior średniej[9].
|
6 maja 2000
|
marzec 2002
|
Daniel Santos |
Portoryko
|
WBO
|
3
|
Santos zrezygnował z tytułu WBO przechodząc do wyższej kategorii.
|
17 czerwca 2000
|
26 stycznia 2002
|
Shane Mosley |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
3
|
17 lutego 2001
|
30 marca 2002
|
Andrew Lewis |
Gujana
|
WBA
|
2
|
12 maja 2001
|
12 grudnia 2001
|
Vernon Forrest |
Stany Zjednoczone
|
IBF
|
0
|
Forrest zrezygnował z tytułu IBF przystępując 12 grudnia 2001 do walki z Shane'em Mosleyem o tytuł WBC.
|
26 stycznia 2002
|
25 stycznia 2003
|
Vernon Forrest |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
1
|
16 marca 2002
|
14 lipca 2007
|
Antonio Margarito |
Meksyk
|
WBO
|
7
|
30 marca 2002
|
25 stycznia 2003
|
Ricardo Mayorga |
Nikaragua
|
WBA
|
1
|
13 kwietnia 2002
|
22 marca 2003
|
Michele Piccirillo |
Włochy
|
IBF
|
0
|
25 stycznia 2003
|
13 grudnia 2003
|
Ricardo Mayorga |
Nikaragua
|
WBA i WBC
|
1
|
22 marca 2003
|
13 grudnia 2003
|
Cory Spinks |
Stany Zjednoczone
|
IBF
|
1
|
13 grudnia 2003
|
5 lutego 2005
|
Cory Spinks |
Stany Zjednoczone
|
WBA, WBC i IBF
|
2
|
5 lutego 2005
|
7 stycznia 2006
|
Zab Judah |
Stany Zjednoczone
|
WBA, WBC i IBF
|
1
|
7 stycznia 2006
|
8 kwietnia 2006
|
Zab Judah |
Stany Zjednoczone
|
IBF
|
0
|
Judah 7 stycznia 2006 przegrywając z Carlosem Manuelem Baldomirem stracił tytuł WBC oraz pozbawiony został tytułu „super czempiona” i pasa WBA. Pozostał z tytułem IBF[10].
|
7 stycznia 2006
|
4 listopada 2006
|
Carlos Manuel Baldomir |
Argentyna
|
WBC
|
1
|
8 kwietnia 2006
|
2006
|
Floyd Mayweather Jr. |
Stany Zjednoczone
|
IBF
|
0
|
Mayweather nie bronił tytułu IBF wybierając konfrontację z Carlosem Manuelem Baldomirem o tytuł WBC.
|
13 maja 2006
|
2006
|
Ricky Hatton |
Wielka Brytania
|
WBA
|
0
|
Hatton zrezygnował z tytułu WBA w półśredniej starając się o tytuł IBF w junior półśredniej.
|
28 października 2006
|
12 kwietnia 2008
|
Kermit Cintron |
Portoryko
|
IBF
|
2
|
4 listopada 2006
|
6 czerwca 2008
|
Floyd Mayweather Jr. |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
1
|
Mayweather zrezygnował z tytułu ogłaszając zakończenie kariery. Powrócił na ring w 2009.
|
2 grudnia 2006
|
26 lipca 2008
|
Miguel Angel Cotto |
Portoryko
|
WBA
|
4
|
14 lipca 2007
|
9 lutego 2008
|
Paul Williams |
Stany Zjednoczone
|
WBO
|
0
|
9 lutego 2008
|
7 czerwca 2008
|
Carlos Quintana |
Portoryko
|
WBO
|
0
|
12 kwietnia 2008
|
lipiec 2008
|
Antonio Margarito |
Meksyk
|
IBF
|
0
|
Margarito został pozbawiony tytułu IBF wybierając konfrontację z Miguelem Cotto o tytuł WBA.
|
7 czerwca 2008
|
29 listopada 2008
|
Paul Williams |
Stany Zjednoczone
|
WBO
|
0
|
Williams nie bronił tytułu WBO przechodząc do wagi średniej.
|
21 czerwca 2008
|
16 kwietnia 2011
|
Andre Berto |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
5
|
26 lipca 2008
|
24 stycznia 2009
|
Antonio Margarito |
Meksyk
|
WBA
|
0
|
2 sierpnia 2008
|
16 kwietnia 2009
|
Joshua Clottey |
Ghana
|
IBF
|
0
|
16 kwietnia 2009, Clottey zrezygnował z tytułu IBF stając 13 czerwca 2009 do walki z Miguelem Cotto o tytuł WBO.
|
24 stycznia 2009
|
21 maja 2010
|
Shane Mosley |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
0
|
Shane Mosley noszący tytuł „super czempiona” pozbawiony został pasa WBA za stoczenie 1 maja 2010 walki z Floydem Mayweatherem Jr., na którą nie została wyrażona zgoda. Za jedynego właściciela tytułu uznany został dotychczasowy mistrz regularny Wjachesław Senczenko[11].
|
21 lutego 2009
|
14 listopada 2009
|
Miguel Angel Cotto |
Portoryko
|
WB0
|
1
|
1 sierpnia 2009
|
11 grudnia 2009
|
Isaac Hlatshwayo |
Południowa Afryka
|
IBF
|
0
|
14 listopada 2009
|
9 czerwca 2012
|
Manny Pacquiao |
Filipiny
|
WBO
|
3
|
11 grudnia 2009
|
3 września 2011
|
Dejan Zavec |
Słowenia
|
IBF
|
3
|
21 maja 2010
|
29 kwietnia 2012
|
Wjaczesław Senczenko |
Ukraina
|
WBA
|
3
|
16 kwietnia 2011
|
17 września 2011
|
Victor Ortiz |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
0
|
3 września 2011
|
listopad 2011
|
Andre Berto |
Stany Zjednoczone
|
IBF
|
0
|
Berto zrezygnował z tytułu IBF wybierając rewanżowy pojedynek z Victorem Ortizem zamiast walki z obowiązkowym pretendentem Randallem Baileyem.
|
17 września 2011
|
3 maja 2014
|
Floyd Mayweather Jr. |
Stany Zjednoczone
|
WBC
|
3
|
Mayweather po pokonaniu Marcosa Maidany 3 maja 2014 został supermistrzem WBA, zachowując mistrzostwo świata WBC.
|
29 kwietnia 2012
|
22 czerwca 2013
|
Paul Malignaggi |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
1
|
9 czerwca 2012
|
20 października 2012
|
Randall Bailey |
Stany Zjednoczone
|
IBF
|
0
|
Bailey zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie przez nokaut w jedenastej rundzie nad Mikiem Jonesem (Stany Zjednoczone)[12].
|
9 czerwca 2012
|
12 kwietnia 2014
|
Timothy Bradley |
Stany Zjednoczone
|
WBO
|
2
|
20 października 2012
|
7 grudnia 2013
|
Devon Alexander |
Stany Zjednoczone
|
IBF
|
0
|
22 czerwca 2013
|
14 grudnia 2013
|
Adrien Broner |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
0
|
7 grudnia 2013
|
16 sierpnia 2014
|
Shawn Porter |
Stany Zjednoczone
|
IBF
|
1
|
14 grudnia 2013
|
3 maja 2014
|
Marcos Maidana |
Argentyna
|
WBA
|
0
|
12 kwietnia 2014
|
3 maja 2015
|
Manny Pacquiao |
Filipiny
|
WBO
|
1
|
Pacquiao stracił tytuł WBO po przegranej w walce z supermistrzem WBA i mistrzem WBC Floydem Mayweatherem Jrem.
|
3 maja 2014
|
2 maja 2015
|
Floyd Mayweather Jr. |
Stany Zjednoczone
|
WBA Super i WBC
|
2
|
Mayweather po pokonaniu 2 maja 2015 Manny’ego Pacquiao został również mistrzem świata WBO.
|
16 sierpnia 2014
|
Nadal
|
Kell Brook |
Wielka Brytania
|
IBF
|
2
|
16 lutego 2015
|
Nadal
|
Keith Thurman |
Stany Zjednoczone
|
WBA
|
1
|
Keith Thurman, który był tymczasowym mistrzem świata WBA od pokonania Diego Chávesa 27 lipca 2013, został mistrzem regularnym WBA w lutym 2015, po tym, jak Floyd Mayweather Jr. został supermistrzem WBA.
|
2 maja 2015
|
6 lipca 2015
|
Floyd Mayweather Jr. |
Stany Zjednoczone
|
WBA Super, WBC i WBO
|
0
|
Mayweather został pozbawiony tytułu WBO za nieopłacenie pasa mistrzowskiego.
|
6 lipca 2015
|
Nadal
|
Floyd Mayweather Jr. |
Stany Zjednoczone
|
WBA Super i WBC
|
0
|
6 lipca 2015
|
Nadal
|
Timothy Bradley |
Stany Zjednoczone
|
WBO
|
0
|
Bradley, który został mistrzem tymczasowym po pokonaniu Jessiego Vargasa 27 czerwca 2015, został mistrzem regularnym WBO po pozbawieniu tytułu Floyda Mayweathera Jra.
|