Ménage à trois (wym. /menaʒ a tʁwa/, spolszczona wymowa menaż a trua[1]) – dosłownie gospodarstwo domowe trojga, termin pochodzący z języka francuskiego, którym początkowo opisywano układ, w którym trójka osób utrzymywała stosunki seksualne zamieszkując w tym samym gospodarstwie domowym. Współcześnie znaczenie tego terminu uległo rozszerzeniu i oznacza dowolny związek (miłosny) pomiędzy trójką osób[2][3] bez względu na to, czy ma on kontekst seksualny czy nie. Termin bywa też czasami używany jako synonim triolizmu.

Wstęp

edytuj

Ménage à trois od najdawniejszych czasów był uważany za najstarszą alternatywną formę tradycyjnej rodziny – to rodzaj ograniczonej liczbowo (do trzech jednostek) poligamii. Zwykle jest to układ (bądź związek) trojga ludzi składający się z męża, żony oraz kochanka (albo odpowiednio kochanki) jednego z nich, mieszkający razem. Tworzą go więc dwie osoby tej samej płci i jedna – przeciwnej. Nierzadko układ taki zaczyna się od wzajemnie niezaspokojonej i poszukującej pary małżeńskiej.

Ménage à trois w mitologii

edytuj

Pionier antropologii Robert Briffault zauważył, że nowozelandzcy Maorysi wierzyli, że „księżyc jest odwiecznym i jedynym prawdziwym mężem każdej kobiety”. Księżycowi przypisywano rodzaj męski. Mimo że Maoryska poślubiała mężczyznę, nie był on w stanie jej zapłodnić bez wstawiennictwa ducha księżyca, który w ten sposób współuczestniczył w ojcostwie[potrzebny przypis].

Przykłady ménage à trois znane z historii

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ménage à trois – Słownik języka polskiego PWN. Słownik języka polskiego. [dostęp 2018-07-15]. (pol.).
  2. Barbara Foster, Michael Foster i Letha Hadady: Miłość we troje. Ménage à trois od starożytności po czasy współczesne. Warszawa: Wydawnictwo Jacek Santorski & Co, 1997, s. 17. Cytat: Prawdziwy związek trzech osób jest szczególnym rodzajem miłości wymagającym nie tylko więcej niż dwu osób, ale również ich zdolności do wspólnego życia w czasie i przestrzeni.
  3. Tomasz Szlendak: Architektonika romansu. O społecznej naturze miłości erotycznej. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2002, s. 269. Cytat: Aby definicję uściślić należy dodać, że ménage à trois nie należy mylić z klasycznym trójkątem miłosnym, w którym jedno z małżonków potajemnie zdradza swego partnera.

Bibliografia

edytuj
  • Barbara Foster, Michael Foster i Letha Hadady Miłość we troje. Ménage à trois od starożytności po czasy współczesne, tł. Elżbieta Abłamowicz, Agnieszka Smith, Warszawa 1999, Wydawnictwo Jacek Santorski & Co., ISBN 83-86821-70-1 (Three in Love. Ménage à trois from Ancien to Modern Times 1997)