Mesohippus (gr. półkoń) – rodzaj wymarłych ssaków z rodziny koniowatych, jeden z przodków współczesnych koniowatych. Żył na przełomie eocenu i oligocenu (ok. 34-32 mln lat temu) w Ameryce Północnej. W odróżnieniu od swego przodka Hyracotherium wszystkie kończyny miał zakończone 3 palcami. Posiadał również twardsze uzębienie, co umożliwiało mu żywienie się, poza liśćmi, również mniejszymi gałęziami i korzonkami. Miał wielkość współczesnego wilka – ok. 60 cm wysokości w kłębie[1].

Mesohippus
Okres istnienia: 34–32 mln lat temu
34/32
34/32
Ilustracja
Mesohippus – obraz Heinricha Hardera (1920)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

nieparzystokopytne

Podrząd

koniokształtne

Rodzina

koniowate

Rodzaj

Mesohippus
Marsh, 1875

Dane anatomiczne Mesohippusa: wygląd ogólny, kończyna przednia, ząb trzonowy



← mln lat temu
Mesohippus
←4,6 mld 541 485 443 419 359 299 252 201 145 66 23 2


Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Katarzyna Kornicka. Potomkowie półkonia. „Wiedza i Życie”. Maj 2019 nr 5 (1013), s. 45. Warszawa: Prószyński Media. ISSN 0137-8929.