Międzylesie (gmina Secemin)
wieś w województwie świętokrzyskim
Międzylesie – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Secemin[4][6].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
75[2] |
| Strefa numeracyjna |
34 |
| Kod pocztowy |
29-145[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TLW |
| SIMC |
0145454[4] |
Położenie na mapie gminy Secemin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu włoszczowskiego  | |
 50°47′54″N 19°51′32″E/50,798333 19,858889[1] | |
W latach 1975–1998 Międzylesie położone było w województwie częstochowskim.
Historia edytuj
Międzylesie wieś w powiecie włoszczowskim, gminie i parafii Kurzelów. W 1827 r. wieś rządowa, 16 domów 104 mieszkańców.
Wspomina tę wieś Liber Beneficiorum Łaskiego (t. I. s.356)[7].
W roku 1540 wieś wraz z innymi (Konieczno, Denków, Motyczno) należy do stołu arcybiskupa gnieźnieńskiego w dobrach Kurzelów i tak jest do początków wieku XIX.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 80189
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2021. Stan ludności 31.12.2021 str. 8 [dostęp 2022-11-07]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 778 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Secemin. Urząd Gminy Secemin. [dostęp 2015-04-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Międzylesi, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 375.