Michał Łubieński
Michał Tomasz Łubieński hrabia herbu Pomian (ur. 3 kwietnia 1896 w Kijowie, zm. 7 czerwca 1967 w Londynie) – polski dyplomata, prawnik.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 kwietnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 czerwca 1967 |
| Dyrektor gabinetu ministra spraw zagranicznych | |
| Okres |
od 15 kwietnia 1935 |
| Odznaczenia | |
               
| |
Życiorys edytuj
Prawnuk Henryka, wnuk Tomasza Wenthwortha (1821–1901), syn Michała Pawła hr. Łubieńskiego h. Pomian (1855–1912) i Władysławy z Wierzbickich (1865–1912), bratanek m.in. Rogera i Bernarda. Ożenił się 29 stycznia 1924 z Heleną hr. z Krasickich h. Rogala (1901–1992), z którą miał syna Tomasza Andrzeja (1924–2008)[1][2].
Ukończył studia na wydziale prawa Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1920 służył w Wojsku Polskim w stopniu porucznika artylerii. Następnie działał w służbie dyplomatycznej w Charkowie (w latach 1921–1922), następnie w Sofii (w latach 1924–1926) i Rydze (w latach 1926–1929). Od kwietnia 1935 dyrektor gabinetu ministra spraw zagranicznych Józefa Becka[3][1].
W czasie II wojny światowej w stopniu kapitana był tłumaczem w PSP w Wielkiej Brytanii[4].
Zmarł 7 czerwca 1967 w Londynie. Pochowany na Lower Richmond Rd - North Sheen Cemetery (Fulham North)[5].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[6]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1932)[7]
- Medal Lotniczy (dwukrotnie)[4]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Wielki Oficer Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)
- Oficer Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)
- Wielki Oficer Orderu św. Sawy (Jugosławia)
- Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia)[8]
- Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)[9]
- Order Gwiazdy Białej II klasy (Estonia)
- Order Gwiazdy Polarnej II klasy (Szwecja, 1938)[10]
- Komandor z Gwiazdą Orderu Świętego Olafa (Norwegia)[11]
- Krzyż Komandorski Orderu Legii Honorowej (Francja)[12]
- Krzyż Komandorski Orderu Białej Róży (Finlandia)
- Order Krzyża Orła III klasy (Estonia)
- Oficer Orderu Zasługi Cywilnej (Bułgaria)[3][1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Łubieński Michał Tomasz (1896–1967) [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XVIII, Kraków: 1973
- ↑ Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 595.
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 445.
- ↑ a b Łubieński Michał Tomasz [online], Lista Krzystka - Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii 1940–1947, 1 marca 2014 [dostęp 2021-05-13] (pol.).
- ↑ Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [online], niebieskaeskadra.pl [dostęp 2021-05-13].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie państwowej”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
- ↑ Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 299, 1936.
- ↑ Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 44, 1937.
- ↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 88
- ↑ Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 20, 1939.
- ↑ Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 73, 1938.
Linki zewnętrzne edytuj
Bibliografia edytuj
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 445. [dostęp 2021-05-13].