ORP Warszawa (1957)

ORP Warszawa (w służbie 19701986) – polski niszczyciel rakietowy projektu 56AE (kod NATO: Kotlin SAM), w PMW nr burtowy 275. Był drugim okrętem o tej nazwie w Polskiej Marynarce Wojennej.

ORP Warszawa
Ilustracja
Na beczkach poligonu demagnetyzacyjnego w VIII basenie portu Gdynia
Klasa

niszczyciel rakietowy

Projekt

56 AE

Oznaczenie NATO

Kotlin SAM

Historia
Stocznia

Stocznia Sudomech, Leningrad, ZSRR

Położenie stępki

1956

Wodowanie

1957

 Marynarka Wojenna ZSRR
Nazwa

Sprawiedliwyj

Wejście do służby

27 grudnia 1956

Wycofanie ze służby

27 stycznia 1971

 Marynarka Wojenna (PRL)
Nazwa

ORP Warszawa

Wejście do służby

25 czerwca 1970

Wycofanie ze służby

31 stycznia 1986

Los okrętu

złomowany w Świnoujściu w 1987

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa – 2850 ton
pełna – 3600 t

Długość

127,5 m

Szerokość

12,9 m

Zanurzenie

4,6 m

Napęd
turbiny parowe o łącznej mocy 53 000 KW (72 000 KM) napędzające 2 śruby
Prędkość

maksymalna – 38 węzłów
ekonomiczna – 14 węzłów

Zasięg

4000 mil morskich

Uzbrojenie
podwójna armata morska kalibru 130 mm SM-20-ZIF1, zapas 400 naboi,
poczwórna armata przeciwlotnicza kalibru 45 mm SM-2-1, zapas 194 naboje,
podwójna wyrzutnia ZIF-101 dla rakiet przeciwlotniczych systemu M-1 Wołna-M, zapas 18 pocisków,
pięciorurowa wyrzutnia torpedowa PTA-53-61 kalibru 533 mm dla torped przeciw okrętom podwodnym SET-53M, zapas 5 torped,
dwie dwunastoprowadnicowe wyrzutnie RBU-6000 dla rakietowych bomb głębinowych RGB-60, zapas 120 bomb
Załoga

300 ludzi

Historia

edytuj

Okręt – ex radziecki „Sprawiedliwyj”, został kupiony w ZSRR 2 października 1969 roku[a]. Podniesienie polskiej bandery, nadanie nowej nazwy i numeru burtowego - 275 nastąpiło w dniu 25 czerwca 1970 w Porcie Wojennym Gdynia[1]. 28 maja 1971 roku miało miejsce pierwsze w Marynarce Wojennej ćwiczebne strzelanie rakietami przeciwlotniczymi, na radzieckim poligonie pod Bałtyjskiem[2]. W czerwcu 1975 roku okręt wziął udział w ćwiczeniach o kryptonimie Posejdon-75[3]. W dniach 4–26 maja 1983 roku okręt wziął udział w wielkich ćwiczeniach sił Marynarki Wojennej o kryptonimie Reda-83[4].

Ostatnie opuszczenie „biało-czerwonej” bandery miało miejsce 31 stycznia 1986[5]. Okręt został następnie złomowany w Świnoujściu (Ognicy)[5]. Zachowano z okrętu tylko jedną wyrzutnię rakietowych bomb głębinowych RGB-2500[5].

Pod polską banderą przepłynął ponad 77 tys. mil morskich, odbył rejsy do portów ZSRR, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Danii i Szwecji. Wystrzelił ćwiczebnie między innymi 28 pocisków przeciwlotniczych W-601 (zakupiono ich ogółem 52) i 2662 pociski głównego kalibru[6].

Informacje ogólne

edytuj

Wyposażenie wykrywania celów i kierowania uzbrojeniem

edytuj
  • stacja radiolokacyjna dozoru powietrznego MR-300 Angara (Head Net-A)
  • stacja radiolokacyjna naprowadzania uzbrojenia rakietowego Jatagan (Peel Group)
  • stacja radiolokacyjna kierowania ogniem artylerii dużego kalibru Sun Visor
  • dwie stacje radiolokacyjne kierowania ogniem artylerii małego kalibru Fut-B (Hawk Screech)
  • podkadłubowa stacja hydrolokacyjna MGK-335 Platina (Bull Horn)
  • system rozpoznawczy Nichrom-RR
  • system walki radioelektronicznej MP-401
  • system kierowania uzbrojeniem przeciw okrętom podwodnym Buria-61M

Dowódca

edytuj

Zobacz też

edytuj
  1. Okręt został kupiony z zapasem środków bojowych za 21 milionów rubli (w tym 16,5 miliona za sam okręt) – równowartość ówczesnych 952,3 milionów zł. Rochowicz 2015 ↓, s. 48

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Robert Rochowicz. Dzieje niszczyciela ORP Warszawa. „Morze, Statki i Okręty”. Nr specjalny 1/2015, 2015. Warszawa. ISSN 1426-529X. 
  • Robert Rochowicz. Ostatnia parada MW PRL. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5-6 (204), 2021. Magnum-X. ISSN 1426-529X. 
  • Robert Rochowicz. Reda-83 – kiedyś to były ćwiczenia. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8 (1999), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X. 

Linki zewnętrzne

edytuj