Pieris kwiecisty

Pieris kwiecisty
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	wrzosowce
Rodzina	wrzosowate
Rodzaj	pieris
Gatunek	Pieris kwiecisty
	Nazwa systematyczna
	Pieris floribunda (Pursh) Benth. & Hook.f.; Gen. pl. 2:588. 1876
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pieris kwiecisty (Pieris floribunda) – gatunek rośliny należący do rodziny wrzosowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej (USA, stany: Georgia, Karolina Północna, Tennessee, Wirginia, Wirginia Zachodnia)^[3]. Jest w wielu krajach, również w Polsce, uprawiany jako roślina ozdobna.

Morfologia edytuj

Pokrój: Zawsze zielony krzew o szerokokrzaczastym pokroju i luźnych gałęziach. Osiąga wysokość do 1 m.

Liście: Pojedyncze, podługowatolancetowate, błyszczące. Młode liście są intensywnie czerwone, potem stają się ciemnozielone.

Kwiaty: Zebrane w podwójne wzniesione grona o długości do 12 cm. Kwiaty są białe, beczułkowate.

Owoce: Drobne, brązowe torebki.
Gatunki podobne: Pieris japoński, który jest wyższy i ma zwisające kwiatostany. Jest w Polsce częściej uprawiany od pierisa kwiecistego.

Biologia edytuj

Roślina wieloletnia, nanofanerofit. Kwitnie w kwietniu i maju. Cała roślina jest lekko trująca. Przy doustnym spożyciu powoduje wymioty, skurcze i duszność^[4]. Jest szczególnie niebezpieczna dla zwierząt, które zjadają ją nie rozpoznając jej trujących własności.

Uprawa edytuj

Wymagania. Gatunek cieniolubny, wręcz źle rosnący w pełnym słońcu, które może poparzyć jego liście. Najlepsze dla niego jest miejsce pod drzewami lub krzewami i osłonięte przed chłodnymi, zimowymi wiatrami. Wymaga gleby kwaśnej i próchnicznej. Nie jest w pełni mrozoodporny. Nie wymaga przycinania.
Sposób uprawy. W pierwszym roku po posadzeniu należy go podlewać, a na zimę okryć chochołem ze słomy. Wokół sadzonki podłoże grubo ściółkuje się, co sprzyja utrzymywaniu wilgoci w glebie i chroni korzenie przed przemarzaniem. Gdy już dobrze się rozrośnie jest bardziej odporny na suszę i przemarzanie. Przed zimą obficie nawadnia się go, podlewa się także w okresie zimy gdy ziemia rozmarza.
Rozmnażanie. Poprzez nasiona lub sadzonki otrzymywane z wierzchołkowych pędów.

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-08-25].
↑ Burkhard Bohne, Peter Dietze: Rośliny trujące: 170 gatunków roślin ozdobnych i dziko rosnących. Warszawa: Bellona, Spółka Akcyjna, 2008. ISBN 978-83-11-11088-5.

Bibliografia edytuj

Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.
Drzewa i krzewy. Przepiękny pieris. [dostęp 2009-03-23].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-08-25].

[4] Burkhard Bohne, Peter Dietze: Rośliny trujące: 170 gatunków roślin ozdobnych i dziko rosnących. Warszawa: Bellona, Spółka Akcyjna, 2008. ISBN 978-83-11-11088-5.

[3]

[1]

[2]

[4]