Podbórz (Szumów)
Podbórz – nieoficjalny przysiółek wsi Szumów, leżący w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Kurów[1]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
| niestandaryzowany przysiółek wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Część miejscowości | |
| Strefa numeracyjna |
81 |
| Kod pocztowy |
24-170[2] |
| Tablice rejestracyjne |
LPU |
| SIMC |
nie nadano[1] |
Położenie na mapie gminy Kurów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu puławskiego  | |
 51°24′28″N 22°11′26″E/51,407778 22,190556[1]
| |
Miejscowość leży nad rzekami Kurówka i Bielkowa. Podbórz wchodzi w skład sołectwa Szumów.
Miejscowość stanowiła dawniej folwark przynależący do dóbr kurowskich w parafii Kurów, w powiecie nowoaleksandryjskim. W okolicach Podborza występują pokłady żwiru.
Historia edytuj
W przeszłości (do 1971 roku), część wsi Szumów w gminie Kurów, województwie lubelskim. Wieś pojawia się w spisie parafii kurowskiej w 1787 r. jako Podbor. Została odnotowana w 1800 r. jako Podborze (Akta wizytacyjne Diecezji Lubelskiej 183 54), podobnie w 1803 r. (ibidem 190 1), zaś w 1830 r. zapisano Podborz (ibidem 205 171). W spisach z XIX i XX w. występuje ciągle jako Podbórz. W 1971 r. stanowiła część wsi Szumów, po czym została wchłonięta przez wieś[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 104022
- ↑ Szumów, [w:] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1276 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Podbórz, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
Linki zewnętrzne edytuj
- Podbórz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 363.