Podziemne przejście dla pieszych

Podziemne przejście dla pieszychbudowla zapewniająca możliwość przejścia dla pieszych pod określonym szlakiem komunikacyjnym przebiegającym na powierzchni terenu lub budowli mostowej. Takie przypisanie tego rodzaju obiektów budowlanych do kategorii budowli zostało dokonane w artykule art. 3 pkt. 3 prawa budowlanego, definiującego pojęcie budowli; w ramach tej definicji wyszczególniono podstawowe rodzaje budowli, wymieniając także podziemne przejście dla pieszych[1].

Podziemne przejścia dla pieszych
Ulica Świdnicka we Wrocławiu, przejście pod ulicą Kazimierza Wielkiego
Wrocław, Brama Oławska
Dworzec kolejowy Toruń Główny
Wrocław, Brama Oławska
Wrocław, Brama Oławska
Wrocław, Brama Mikołajska
Wrocław, Plac Społeczny, przejście z drogą dla pieszych i rowerów
Wrocław, plac Grunwaldzki, przebudowa, wraz z budową nowego przejścia podziemnego dla pieszych
Wrocław, Plac Grunwaldzki po zakończeniu przebudowy
Turkmenistan

Podziemne przejścia dla pieszych były często budowane w Europie w latach 70. XX wieku w tym w Polsce Ludowej ze względu na popularność modernistycznych idei rozdzielania ruchu pieszego i samochodowego. Wadą przejść podziemnych pozbawionych wind jest brak funkcjonalności i nieprzyjazny charakter dla osób z dziećmi na wózkach, niepełnosprawnych i rowerzystów. Z tego powodu od lat 90. XX wieku rozpoczęto w Polsce wyposażanie przejść podziemnych w windy. Niektóre przejścia podziemne wyposaża się także w schody ruchome. W niektórych miastach Europy zdecydowano się nawet na usunięcie przejść podziemnych, co równocześnie wiąże się z likwidacją dominacji samochodów na ulicy i przywróceniem przejść dla pieszych, czego przykładem są remonty ulic Babenberger w Wiedniu, ulica Krakowskie Przedmieście w Warszawie oraz Trasy W-Z w Łodzi.

Jedną z odmian przejścia jest womitorium(inne języki) – tunelowe przejście w trybunie, łączące zewnętrzne ciągi komunikacyjne obiektu widowiskowego (np. stadionu) z widownią. Przykładem womitorium były wjazdy na płytę dawnego Stadionu Dziesięciolecia w Warszawie[2].

Przejście podziemne w ruchu drogowym

edytuj
 
znak D-35: przejście podziemne dla pieszych

Kodeks drogowy oraz przepisy wykonawcze definiują specjalny znak informacyjny dla tego typu przejść. Jest to znak D-35: przejście podziemne dla pieszych[3][4].

Podziemne przejście dla pieszych umożliwia bezkolizyjne skrzyżowanie ruchu pieszego z innego rodzajem ruchem, np. drogowym czy kolejowym. Realizowane jest poprzez budowę odpowiedniego tunelu lub mostu (wiaduktu), przy czym ruch pieszy odbywa się w tunelu lub pod wiaduktem, a ruch pojazdów na koronie budowli. Z dniem 21 września 2022 r. podziemne przejście dla pieszych stało się tunelem dla pieszych[5].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 – Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
  2. Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 176. ISBN 83-85001-89-1.
  3. Dz.U. z 2022 r. poz. 988 – Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym
  4. Dz.U. z 2019 r. poz. 2310 - Rozporządzenie Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych.
  5. Dz.U. z 2022 r. poz. 1768 – Ustawa z dnia 5 sierpnia 2022 r. o zmianie ustawy o Rządowym Funduszu Rozwoju Dróg oraz niektórych innych ustaw