Proces boloński – program zapoczątkowany podpisaniem 19 czerwca 1999 deklaracji bolońskiej[1] przez 29 ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe. Proces miał na celu przyjęcie systemu porównywalnych stopni i tytułów akademickich oraz podniesienie prestiżu uczelni europejskich w porównaniu z amerykańskimi[potrzebny przypis].

Deklaracja bolońska

edytuj
 
Kraje, które przyjęły deklarację bolońską

Deklaracja bolońska stała się podstawą procesu bolońskiego. Dokument podpisali ministrowie odpowiedzialni za szkolnictwo wyższe w Austrii, Belgii, Czechach, Bułgarii, Estonii, Danii, Francji, Finlandii, Grecji, Hiszpanii, Irlandii, Islandii, na Łotwie, w Luksemburgu, na Litwie, w Holandii, na Malcie, w Niemczech, Norwegii, Polsce, Portugalii, Rosji, Rumunii, Słowenii, na Słowacji, w Szwajcarii, Szwecji, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech i we Włoszech[1]. Celem zawartego porozumienia było utworzenie europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego (European Higher Education Area).

Ustalenia

edytuj

Konsolidacja europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego następuje przez:

Spotkania ministrów

edytuj

Proces boloński jest rozwijany na odbywających się co dwa lata spotkaniach ministrów właściwych do spraw szkolnictwa wyższego. Do tej pory odbyły się spotkania w Pradze (2001), Berlinie (2003), Bergen (2005), Londynie (2007), Leuven (2009), Budapeszcie i Wiedniu (2010)[6], Bukareszcie (2012), Erywaniu (2015), Paryżu (2018) i Rzymie (2020)[7].

  1. Niektóre kierunki prowadzone są obowiązkowo lub fakultatywnie jako jednolite studia magisterskie, które kończą się uzyskaniem tytułu magistra bez ukończenia studiów I stopnia.

Przypisy

edytuj
  1. a b Pełny tekst deklaracji bolońskiej w języku polskim [online], Sekretariat Procesu Bolońskiego [dostęp 2024-04-28] (pol.).
  2. The framework of qualifications for the European Higher Education Area [online], Sekretariat Procesu Bolońskiego [dostęp 2024-04-28] (ang.).
  3. Three-Cycle System [online], Sekretariat Procesu Bolońskiego [dostęp 2024-04-28] (ang.).
  4. a b Art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, (Dz.U. z 2024 r. poz. 227).
  5. Art. 201 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, (Dz.U. z 2024 r. poz. 227).
  6. a b Stachowiak-Kudła M., Autonomia szkół wyższych a instytucjonalne mechanizmy zapewnienia jakości w Polsce i wybranych państwach europejskich, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2012
  7. Proces Boloński [online], Biuro Innowacji Dydaktycznych Uniwersytetu Warszawskiego [dostęp 2024-04-28] (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Buchner-Jeziorska A., Zapewnienie jakości w szkolnictwie wyższym w kontekście procesu bolońskiego, [w:] Student jako ważne ogniwo jakości kształcenia, red. Jankowski K., Sitarska B., Tkaczuk C., Siedlce 2004.
  • Eurydice, Sieć informacji o edukacji w Europie, Struktury systemów szkolnictwa wyższego w Europie 2006/07, Proces Boloński: kierunki rozwoju w poszczególnych krajach, Bruksela 2007.
  • Kraśniewski A., Proces Boloński: dokąd zmierza europejskie szkolnictwo wyższe?, Warszawa 2006.
  • Pawlikowski J. M., Perspektywy europejskiego szkolnictwa wyższego w świetle Procesu Bolońskiego, [w:] Poszukiwanie modelu szkoły wyższej w procesie integracji z Unią europejską, red. Mączyński J., Demecki W., Legnica 2007.
  • Stachowiak-Kudła M., Autonomia szkół wyższych a instytucjonalne mechanizmy zapewnienia jakości w Polsce i wybranych państwach europejskich, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2012.

Linki zewnętrzne

edytuj