Prostacyklina
Prostacyklina, epoprostenol, PGI2 – organiczny związek chemiczny, hormon tkankowy z grupy prostaglandyn wytwarzany przez ściany naczyń krwionośnych głównie w śródbłonkach płuc z kwasu arachidonowego pod wpływem enzymów: syntazy prostaglandyny i syntazy prostacykliny. Hamuje zlepianie (agregację) płytek krwi, działa rozkurczowo na naczynia krwionośne i obniża ciśnienie krwi.
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C20H32O5 | ||||||||||||||
Masa molowa | 352,47 g/mol | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | 35121-78-9 61849-14-7 (sól sodowa) | ||||||||||||||
PubChem | 5282411 | ||||||||||||||
DrugBank | DB01240 | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||
ATC | B01AC09 | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Stosowany jako lek przy nadciśnieniu płucnym. Działaniami niepożądanymi leku są zaczerwienienie twarzy, ból głowy, ból żuchwy, ból brzucha, biegunka, hipotonia. Z powodu tachyfilaksji należy często zwiększać dawkę leku[2].
Prostacyklina została odkryta w 1976 roku przez polsko-brytyjski zespół badaczy (m.in. R. Gryglewski, A. Szczeklik). Za odkrycie prostacykliny John Vane, Sune Bergström i Bengt Samuelsson otrzymali w 1982 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Epoprostenol, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB01240 (ang.).
- ↑ Nadciśnienie płucne, [w:] Andrzej Szczeklik , Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, t. I, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 358, ISBN 83-7430-031-0 .
BibliografiaEdytuj
- Edward Bańkowski , Biochemia, Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner, ISBN 83-89581-10-8 .[potrzebny numer strony]