Rezerwat przyrody Boczki
Boczki – leśny rezerwat przyrody położony w północno-wschodniej Polsce.
| rezerwat leśny | |
| Typ |
fitocenotyczny (PFi) / leśny i borowy (EL) |
|---|---|
| Podtyp |
zbiorowisk leśnych (zl) / lasów nizinnych (lni) |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1974-09-01 |
| Akt prawny |
Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 12 lipca 1974 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody |
| Powierzchnia |
108,70 ha |
Położenie na mapie gminy Dubeninki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gołdapskiego  | |
 54°20′12″N 22°30′32″E/54,336667 22,508889
| |
Dane administracyjne edytuj
Rezerwat „Boczki” leży w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim, w gminie Dubeninki w pobliżu osady Boczki. Leży w Nadleśnictwie Gołdap, obrębie leśnym Gołdap, na obszarze oddziałów leśnych 85a, b, c, d, f, 86, 144a, b, c, d, f, g, 145, 146 (także dróg i rowów)[1]. Rezerwat jest położony w środkowej części kompleksu Puszczy Rominckiej (w granicach Parku Krajobrazowego Puszczy Rominckiej) i zajmuje powierzchnię 108,70 ha[a][2]. Stosunkowo niedaleko rezerwatu biegnie zielony szlak turystyczny[3].
Został powołany w 1974 roku[4], co zaktualizowano zarządzeniem z 2010[1] zmienionym w roku 2019[2]. Głównym celem ochrony jest zachowanie naturalnych dobrze wykształconych zespołów leśnych charakterystycznych dla Puszczy Rominckiej, głównie grądów, borealnych świerczyn, łęgów, olsów i borów bagiennych[2].
Nadzór na rezerwatem sprawuje Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie, a zarządza Nadleśnictwo Gołdap[2][1].
Przyroda edytuj
Rzeźba terenu rezerwatu jest urozmaicona. Składają się na nią morenowe wzgórza zbudowane z gliniastych piasków i obniżenia z torfowiskami[5].
Boczki znajdują się w centralnej części Puszczy Rominckiej, a ich roślinność to głównie borealna świerczyna na torfie i grąd subkontynentalny. Ten pierwszy zespół jest zdominowany przez świerka z domieszką sosny, brzozy i osiki, a drugi zdominowany przez lipę z domieszką grabu, klonu zwyczajnego, wiązu górskiego i świerka. Kompleksy świerka i grabu tworzą starodrzew. Mniejsze płaty tworzą łęg jesionowo-wiązowy, łęg jesionowo-olszowy, ols i kontynentalny bór mieszany, a także bór bagienny i torfowiska[5].
W rezerwacie stwierdzono około dwustu gatunków roślin[3]. Znajduje się tu jedno z nielicznych polskich stanowisk manny litewskiej. Z rzadkich roślin naczyniowych w rezerwacie występują czosnek niedźwiedzi, wawrzynek wilczełyko, żywiec cebulkowy, rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne, pióropusznik strusi, przetacznik górski[5], orlik pospolity, podkolan biały, kopytnik pospolity, marzanka wonna, porzeczka czarna, czermień błotna, kokorycz pusta[3].
W 2016 roku w rezerwacie stwierdzono występowanie 37 gatunków wątrobowców i 117 gatunków mchów. W większości to gatunki naziemne (epigeiczne), ale dużo jest też gatunków epiksylicznych. Znaczne zróżnicowanie tych pierwszych wiąże się ze zróżnicowaniem podłoża pod względem typu i wilgotności, a niektóre gatunki występują i na glebie, i na martwym drewnie. Gatunków epifitycznych jest mniej, epilitycznych jeszcze mniej, a kilka gatunków żyje w wodzie[5].
Wśród brioflory rezerwatu trzy gatunki wątrobowców (głowiak łańcuszkowaty, natorfek nagi i zgiętolist nadrzewny) i cztery mchów (błotniszek wełnisty, jeżolist zwyczajny, miechera pierzasta i zrostniczek skalny – wszystkie uznane w Polsce za wymierające) są objęte ochroną ścisłą, a cztery gatunki wątrobowców i trzydzieści sześć mchów częściową[b]. Kolejnych dziesięć gatunków jest narażonych na wyginięcie, rzadkich lub zagrożonych, ale o nieznanym dokładnie stanie. Kilkanaście gatunków jest określanych jako relikty puszczańskie, typowe dla lasów o cechach pierwotnych. Są też gatunki będące reliktami glacjalnymi[5].
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Zarządzenie Nr 53 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 16 września 2010 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Boczki” (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2010 r. Nr 150, poz. 1939) [pdf] (pol.).
- ↑ a b c d Rezerwat przyrody Boczki [online], Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody (pol.).
- ↑ a b c Urszula Siwek, Rezerwaty przyrody [online], Nadleśnictwo Gołdap (pol.).
- ↑ Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 12 lipca 1974 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody (M.P. z 1974 r. nr 28, poz. 172)
- ↑ a b c d e Barbara Fojcik i inni, Materiały do brioflory rezerwatu przyrody Boczki (Puszcza Romincka) [pdf], „Steciana”, 21 (4), 2017, s. 147–158, DOI: 10.12657/steciana.021.018, ISSN 1689-653X (pol.).