Rezerwat przyrody Madohora
Rezerwat Madohora – rezerwat przyrody znajdujący się na terenie Parku Krajobrazowego Beskidu Małego i obszaru Natura 2000 PLH240023 Beskid Mały[1], obejmuje partie szczytowe oraz zbocza Łamanej Skały (Madohora). Rezerwat leży na terenie gmin: Ślemień (województwo śląskie) i Andrychów (województwo małopolskie)[2]. Obszar rezerwatu podlega ochronie ścisłej[3].
| ||
| ||
| rezerwat leśny | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Mezoregion | Beskid Mały | |
| Data utworzenia | 1960 | |
| Akt prawny | M.P. z 1960 r. nr 24, poz. 117, M.P. z 1967 r. nr 62, poz. 297 | |
| Powierzchnia | 71,81 ha | |
| Ochrona | ścisła | |
Położenie na mapie gminy Andrychów   Madohora | ||
Położenie na mapie Polski  Madohora | ||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  Madohora | ||
Położenie na mapie powiatu wadowickiego  Madohora | ||
 49°45′51″N 19°23′48″E/49,764167 19,396667
| ||
Budowa geologicznaEdytuj
W części szczytowej występują wychodnie skalne zbudowane z piaskowców i zlepieńców warstw istebniańskich dolnych dochodzące do kilkunastu metrów wysokości. W niżej położonych częściach rezerwatu występują piaskowce godulskie. Znajdują się tu ciekawe formy skalne. Gleby w części szczytowej mają odczyn silnie kwaśny (związane jest to z występowaniem świerczyny górnoreglowej), w niższych partiach gleba bielicowa i brunatna, a w okolicy źródeł gleby torfiaste i glejowe.
FloraEdytuj
Gatunki mszaków znajdujące się na „Czerwonej liście mchów zagrożonych w Polsce”:
Paprotniki, rośliny nagonasienne i okrytonasienne są tu reprezentowane przez 129 gatunków. Oto kilka podlegających ścisłej ochronie:
Kilka gatunków roślin podlegających częściowej ochronie:
Drzewostan składa się ze starzejącej się generacji świerka pospolitego (Picea excelsa) prawdopodobnie naturalnego pochodzenia, stopniowo zastępowanego naturalnym odnowieniem jodły, jarzębiny, buka i jaworu. Wyróżniony przez prof. Myczkowskiego zespół roślinny nawiązujący florystycznie do górnoreglowego boru świerkowego ulega stopniowym przemianom w kierunku dolnoreglowego boru jodłowo-świerkowego.
FaunaEdytuj
Z większych ssaków w rejonie rezerwatu czasami pojawia się jeleń, sarna, dzik, borsuk, z mniejszych stwierdzono występowanie 3 gatunków ryjówek i kuny leśnej[4]. Występują 42 gatunki ptaków (w tym tylko trzy nie podlegające ochronie), 4 gatunki gadów i 6 gatunków płazów.
HistoriaEdytuj
Rezerwat powstał w 1960 r. dzięki staraniom prof. Stefana Myczkowskiego, który zwrócił uwagę na doskonale zachowany drzewostan Madahory i Gronia Jana Pawła II. Teren rezerwatu zarządzany jest przez nadleśnictwa: Andrychów i Jeleśnia.
TurystykaEdytuj
Rezerwat przecinają szlaki:
- czerwony szlak
– idący z Leskowca przez Przełęcz Kocierską do Kozubnika - niebieski szlak
– rozpoczynający się na terenie rezerwatu, biegnący do Ślemienia - zielony szlak
– idący z Targoszowa przez Gibasy, Przełęcz Kocierską, Bukowski Groń do Porąbki
W pobliżu (ok. 45 minut drogi) znajduje się studenckie schronisko „Pod Potrójną”.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Rejestr Rezerwatów Przyrody prowadzony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie (stan na 12.10.2015 r.). [dostęp 07-11-2015].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2015-10-12].
- ↑ Rezerwat przyrody Madohora. W: Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-10-15].
- ↑ Radosław Truś: Beskid Mały. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008. ISBN 978-83-89188-77-9.