Rodochrozyt (dialogit, diagolit lub szpat manganowy) – minerał z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów rzadkich rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Rodochrozyt
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

dialogit, diagolit lub szpat manganowy

Skład chemiczny

MnCO3 – węglan manganu

Twardość w skali Mohsa

3,5-4,5

Przełam

nierówny, muszlowy

Łupliwość

doskonała we wszystkich kierunkach

Układ krystalograficzny

trygonalny

Gęstość minerału

3,45-3,7 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

różowy, czerwony czasami brunatnoczerwony lub szary

Rysa

biała

Połysk

szklisty

rodochrozyt

Nazwa pochodzi od gr. rhodon = róża i chroma = barwa i nawiązuje do barwy tego minerału.

Charakterystyka

edytuj

Właściwości

edytuj

Bardzo rzadko tworzy kryształy o pokroju izometrycznym, czasami słupkowym płytkowym; najczęściej przyjmują postać romboedrów, skalenoedrów, które czasami skupiają się w przepiękne druzy o lśniącej czerwonej barwie. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, skorupowych, groniastych, naciekowych, promienistych. Często tworzy konkrecje. Jest kruchy, przezroczysty, często zawiera domieszki wapnia – rodochrozyt wapniowy (występuje na obszarze Peru), żelaza, magnezu, miedzi, cynku, kobaltu. Tworzy roztwór stały z syderytem. Jest izomorficzny z kalcytem, magnezytem, smithsonitem. Reaguje tylko z gorącym kwasem solnym.

Występowanie

edytuj

Występuje w kruszcowych żyłach hydrotermalnych, może powstawać w też w wyniku oddziaływania tych roztworów na skały zawierające mangan. W rzadkich przypadkach rodochrozyt jest pochodzenia osadowego.

Miejsca występowania:

  • W Polsce: został znaleziony w szczelinach limonitu w okolicach Tarnowskich Gór (Górny Śląsk), w żyłach barytowych w okolicach Wałbrzycha

Zastosowanie

edytuj
  • do pozyskiwania manganu (tylko tam gdzie jest to opłacalne) – zawiera 43% Mn,
  • wykorzystywany w jubilerstwie,
  • do wyrobu rzeźb i różnych przedmiotów ozdobnych,
  • poszukiwany przez kolekcjonerów.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002
  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
  • A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geolog. 1965
  • A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE. 1993
  • O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma-Press” 2003

Linki zewnętrzne

edytuj