Rozdymkokształtne[2][3], tetrodontokształtne[2][3], najeżkokształtne[4][5] (Tetraodontiformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) charakteryzujących się brakiem kości ciemieniowych, nosowych i okołooczodołowych. U większości brak również dolnych żeber[6]. Kość szczękowa jest zwykle zrośnięta z kością przedszczękową, stąd dawna nazwa zrosłoszczękie[4][7]. Łuski większości gatunków przekształciły się w kolce, tarczki lub płytki[6][3]. Przedstawiciele tego rzędu wytwarzają dźwięki poprzez pocieranie zębami lub przy pomocy pęcherza pławnego, który nie występuje jedynie u Molidae[6]. Do rozdymkokształtnych należą rozdymki, najeżki, kolcobrzuchy, kostery, rogatnice, jednorożki, trójrożki oraz samogłów. Z zapisów kopalnych ryby te znane są od górnej kredy. W oligocenie polskich Karpat występował Oligolactoria[3].

Rozdymkokształtne
Tetraodontiformes[1]
Berg, 1940
Okres istnienia: kreda–dziś
145/0
145/0
Ilustracja
Arothron nigropunctatus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

rozdymkokształtne

Synonimy
  • Plectognathi

Klasyfikacja edytuj

Rząd obejmuje dwa podrzędy ryb współcześnie żyjących[6][1]:

oraz wymarłe Plectocretacicoidei[6].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Tetraodontiformes, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.
  3. a b c d Ryby kopalne. red. Michał Ginter. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 272–274. ISBN 978-83-235-0973-8.
  4. a b Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
  5. Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
  6. a b c d e Joseph S. Nelson: Fishes of the World. John Wiley & Sons, 2006, s. 451. ISBN 0-471-25031-7.
  7. Stanislav Frank: Wielki atlas ryb. Przekład: Henryk Szelęgiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974, s. 525.