Wikipedia

Puchacz śnieżny

gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny puszczykowatych
(Przekierowano z Sowa śnieżna)

Puchacz śnieżny[4], sowa śnieżna[5] (Bubo scandiacus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Narażony na wyginięcie.

Puchacz śnieżny
Bubo scandiacus[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

sowy

Rodzina

puszczykowate

Podrodzina

puszczyki

Rodzaj

Bubo

Gatunek

puchacz śnieżny

Synonimy
  • Strix scandiaca Linnaeus, 1758[2]
  • Strix nyctea Linnaeus, 1758[2]
  • Nyctea scandiaca (Linnaeus, 1758)[1]
  • Bubo scandiaca (Linnaeus, 1758)[3]
  • Bubo virginianus wapacuthu (Gmelin, 1788)[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     zimowiska

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Systematyka edytuj

Gatunek został dwukrotnie opisany naukowo przez Karola Linneusza w dziesiątej edycji Systema Naturae, w 1758 roku, pod nazwami Strix scandiaca i Strix nyctea[2]. Zgodnie z zasadami ICZN, pierwsza nazwa ma priorytet, a druga jest jej synonimem. W 1826 roku gatunek został przeniesiony do monotypowego rodzaju Nyctea Stephens, 1826.

Późniejsze badania genetyczne wykazały bliskie pokrewieństwo tego gatunku z puchaczami z rodzaju Bubo. Na tej podstawie w 2003 roku AOU zaakceptował zmianę nazwy Nyctea scandiaca na Bubo scandiacus[6]. Również polska nazwa zwyczajowa została zmieniona na puchacz śnieżny[4].

Mimo rozległego zasięgu występowania nie wyróżnia się podgatunków[7][8].

Występowanie edytuj

Gniazduje w tundrze Eurazji i Ameryki Północnej, także w północnej Grenlandii[8]. Sporadyczne lęgi odnotowano na Islandii i Szetlandach (północna Wielka Brytania)[8]. Zimuje na południe od zasięgu letniego, w tym na prawie całym Półwyspie Skandynawskim, w środkowej Azji oraz tajdze i północnej części Wielkich Równin Ameryki Północnej.

Gatunek zaliczany do awifauny Polski[9], bardzo rzadko do niej zalatujący[10], głównie w okresie zimowym – od października do lutego. Można go zaobserwować tylko podczas niektórych zim i przede wszystkim w północnej części kraju[11]. Inwazyjne pojawy w kraju odnotowano zimą 1920/21 i 1932/33[12].

Charakterystyka edytuj

Wygląd zewnętrzny edytuj

Duży ptak, wielkości puchacza. Wyraźna biała szlara, wokół dzioba długie miękkie pióra. Nogi i palce obficie opierzone. Dymorfizm płciowy w upierzeniu: samiec – nieomal czysto biały, niewiele brązowych plamek, najliczniejszych na lotkach i sterówkach oraz barkówkach i pokrywach skrzydłowych. Samica większa, a plamki zlewają się w poprzeczne pręgi. Młode z jeszcze większą ilością barwy brązowej.

Wymiary edytuj

  • długość ciała: 53–66 cm[13]
  • rozpiętość skrzydeł: 142–166 cm[14]
  • masa ciała: 1,1–2 kg[15]

Głos edytuj

Samce puchacza śnieżnego wydają monotonne krooh, krooh, krooh…, najczęściej siedząc na gałęzi[16].

Biotop edytuj

Tundra[13], przy ciężkiej zimie przelatują na południe[17], jednak wędrówki są nieregularne, a migruje zmienna liczba osobników.

Lęgi edytuj

 
Jajo z kolekcji muzealnej
 
Młody puchacz śnieżny

Gniazdo na ziemi, w płytkim zagłębieniu. Okres lęgowy przypada na maj i czerwiec. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju 5–14 jaj. Jaja składane w odstępach kilkudniowych, wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 5 tygodni. Pisklętami zajmują się obydwoje rodzice[13].

Pożywienie edytuj

Gryzonie (głównie lemingi) i ptaki. Czasami poluje na ryby[13]. Im mniej pokarmu, tym większą jego część stanowią gryzonie. Poluje za dnia.

Status i ochrona edytuj

Od 2017 roku Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje puchacza śnieżnego za gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable). Wcześniej miał on status gatunku najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji szacuje się na około 28 tysięcy dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[18].

Puchacz śnieżny w kulturze edytuj

Puchaczem śnieżnym była Hedwiga z cyklu powieści o Harrym Potterze[19].

W powieści Łowcy przygód Jerzego Marlicza występuje puchacz śnieżny imieniem Wooto.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Bubo scandiacus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c Species taxon summary: scandiaca Linnæus, 1758 described in Strix. AnimalBase. [dostęp 2010-09-05]. (ang.).
  3. ↑ a b c Bubo scandiacus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ a b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Striginae Leach, 1820 - puszczyki (wersja: 2021-04-04). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-05-29].
  5. ↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, 1999. 
  6. ↑ Banks et al. Forty-fourth supplement to the American Ornithologists' Union Check-list of North American Birds (pdf). „The Auk”. 120 (3), s. 923–931, 2003. (ang.). 
  7. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Owls. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-05-29]. (ang.).
  8. ↑ a b c Snowy Owl (Nyctea scandiaca). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)]. (ang.).
  9. ↑ Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2022 [online], Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej PTZool [dostęp 2023-02-13] (pol.).
  10. ↑ Andrzej G. Kruszewicz, Ptaki Polski, Multico, 2005.
  11. ↑ Sowy SOS, Puchacz śnieżny (Bubo scandiacus) [online], Stowarzyszenie Ochrony Sów [dostęp 2020-12-17] (pol.).
  12. ↑ Zygmunt Czarnecki: Ptaki Europy: przewodnik terenowy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982. ISBN 83-0100-229-8.
  13. ↑ a b c d E. Keller, prof. dr. J. H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ptaki. Cz. 3. Warszawa: Świat Książki, 2003. ISBN 83-7311-622-2.
  14. ↑ P. Sterry, A. Cleave, A. Clements, P. Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-341-X.
  15. ↑ Snowy Owl – Bubo scandiacus. The Owl Pages. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  16. ↑ Sowa śnieżna. [w:] Sowy Polski [on-line]. [dostęp 2010-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-09)]. Cytat: Samce wydają monotonne krooh krooh krooh…, zwykle siedząc na gałęzi, rzadziej w locie.
  17. ↑ Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
  18. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
  19. ↑ Joanne K. Rowling: Harry Potter i Kamień Filozoficzny. Wyd. poprawione. Media Rodzina, s. 89 i dalsze. ISBN 83-7278-000-5.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Puchacz_śnieżny&oldid=72988055”