Wikipedia

Barbara Hershey

amerykańska aktorka

Barbara Lynn Herzstein, lepiej znana jako Barbara Hershey (ur. 5 lutego 1948 w Hollywood) – amerykańska aktorka. W swojej prawie 50-letniej karierze grała różne role w telewizji i kinie, w kilku gatunkach, w tym w westernach i komediach[1].

Barbara Hershey
Ilustracja
Barbara Hershey (2016)
Imię i nazwisko

Barbara Lynn Herzstein

Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1948
Hollywood

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Stephen Douglas
(1992–1993; rozwód)

Lata aktywności

od 1965

Multimedia w Wikimedia Commons

Dwukrotna laureatka nagrody dla najlepszej aktorki na MFF w Cannes za role w filmach: Cisi ludzie (1987) Andrieja Konczałowskiego i Świat na uboczu (1988) Chrisa Mengesa. Zdobywczyni nagród Emmy (1990) i Złotego Globu (1991) za rolę w filmie telewizyjnym W imię miłości. Nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej za kreację w filmie Portret damy (1996) Jane Campion[2].

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodziła się w Hollywood jako najmłodsza z trojga dzieci Melrose Herzstein (z domu Moore)[3] i Arnolda Nathana Herzsteina[4], felietonisty wyścigów konnych[5]. Jej ojciec był Żydem (pochodził z rodziny z Węgier i Rosji), a matka, która była prezbiterianką, miała pochodzenie angielskie i szkocko–irlandzkie[6].

Od zawsze chciała zostać aktorką, a jej rodzina nadała jej przydomek „Sarah Bernhardt”. W szkole była nieśmiała i tak cicha, że ludzie myśleli, że jest głucha. W wieku dziesięciu lat udowodniła, że jest uczennicą „A”. Jej nauczyciel teatralny w szkole średniej pomógł jej znaleźć agenta, a w 1965, w wieku 17 lat, dostała rolę Ellen w sitcomie ABC Gidget z Sally Field. W 1966 ukończyła Hollywood High School[7].

Kariera edytuj

Od 7 września 1966 do 15 marca 1967 regularnie występowała jako Kathy Monroe w serialu ABC The Monroes. Po debiucie na kinowym ekranie w komediodramacie familijnym Sześcioro to już tłum (With Six You Get Eggroll, 1968) z Doris Day, dostała się do obsady westernu Heaven with a Gun (1969) u boku Glenna Forda i Davida Carradine’a oraz dramatu Ostatnie lato (Last Summer, 1969) na podstawie scenariusza Eleanor Perry z Bruce’em Davisonem. Po występie w dramacie kryminalnym Roberta Mulligana W pogoni za szczęściem (The Pursuit of Happiness, 1971) z Michaelem Sarrazinem, w dramacie obyczajowym Jamesa Bridgesa Surogatka (The Baby Maker, 1970) z udziałem Scotta Glenna przyjęła rolę Tish Gray, która zobowiązuje się urodzić dziecko męża kobiety, która nie może zajść w ciążę.

W melodramacie kryminalnym Martina Scorsese Wagon towarowy Bertha (Boxcar Bertha, 1972) zagrała tytułową bohaterkę „Boxcar” Bertha Thompson, która wiąże się z anarchistą–rebeliantem (David Carradine) i razem przemierzają Stany Zjednoczone dokonując drobnych przestępstw. Hershey i jej ekranowy partner David Carradine utrzymywali, że sceny łóżkowe z ich udziałem były nieudawane[8][9]. W 1973 Hershey przechrzciła się na „Barbara Seagull” i udała się do Holandii, aby zagrać Angelę w dramacie historycznym Love Comes Quietly[10]. Wystąpiła w dramacie Davida Carradine’a Ty i ja (You and Me, 1974), dramacie kryminalnym Menahema Golana Diamonds (1975)[11] z Robertem Shaw oraz westernie Andrew V. McLaglena Pojedynek po latach (The Last Hard Men, 1976) z Charltonem Hestonem i Jamesem Coburnem.

W 1981 miała pierwotnie zagrać rolę Diane Ashe w sztuce Einstein i niedźwiedź polarny na Broadwayu, ale opuściła produkcję podczas prób[12]. Przełomem w karierze okazał się występ w produkcjach: dramacie przygodowym Philipa Kaufmana Pierwszy krok w kosmos (The Right Stuff, 1983), dramacie sportowym Barry’ego Levinsona Urodzony sportowiec (The Natural, 1984), komediodramacie Woody’ego Allena Hannah i jej siostry (Hannah and Her Sisters, 1986), dramacie Mistrzowski rzut (Hoosiers, 1986) i Wariatki (Beaches, 1988). W dyskusyjnym i wywołującym wiele kontrowersji dramacie Martina Scorsese Ostatnie kuszenie Chrystusa (The Last Temptation of Christ, 1988) została obsadzona w roli Marii Magdaleny. Późniejsze role obejmowały tak docenione przez krytykę filmy fabularne, jak Portret damy (1996) i Czarny łabędź (2010), a także serial fantasy ABC Dawno, dawno temu (2012–2013).

Życie prywatne edytuj

W latach 1969–1975 była w nieformalnym związku z aktorem Davidem Carradine, z którą miała syna Free „Toma” Carradine (ur. 6 października 1972). 8 sierpnia 1992 zawarła związek małżeński ze Stephenem Douglasem. W listopadzie 1993 doszło do rozwodu. W latach 1998–2009 była związana z młodszym od niej o 21 lat aktorem Naveenem Andrewsem.

Filmografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Barbara Hershey. Listal. [dostęp 2023-02-25]. (ang.).
  2. ↑ Barbara Hershey Awards. AllMovie. [dostęp 2023-02-25]. (ang.).
  3. ↑ David Carradine: Endless Highway. Journey Publishing, 1995. ISBN 1-885203-20-9.
  4. ↑ Barbara Hershey Biography. „TV Guide”. [dostęp 2023-02-25]. (ang.).
  5. ↑ Barbara Hershey Biography (1948–). Film Reference. [dostęp 2023-02-25]. (ang.).
  6. ↑ Barbara Hershey. EthniCelebs.com. [dostęp 2023-02-25]. (ang.).
  7. ↑ Jason Ankeny, Rovi: Barbara Hershey Biography. „The New York Times”. [dostęp 2015-12-20]. (fr.).
  8. ↑ Boxcar Bertha (1972). RogerEbert. [dostęp 2022-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-10)]. (ang.).
  9. ↑ Barbara Hershey’s Provocative Playboy Photo Shoot – To Support Martin Scorsese! Her Exploitation Gem “Boxcar Bertha!”. JR-Sploitation. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
  10. ↑ Jason Ankeny: Barbara Hershey Biography. AllMovie. [dostęp 2023-02-25]. (ang.).
  11. ↑ Barbara Hershey. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-02-25]. (ang.).
  12. ↑ Einstein and the Polar Bear. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-02-25]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Barbara Hershey. T. 3: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., maj 2009, s. 9. ISBN 978-83-252-0464-8.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Barbara_Hershey&oldid=72073903”