Brzozowie (Brzozowice, niem. Brzesowie[4], w latach 1921–1945 Birkhagen; czes. Březová[5]) – dzielnica Kudowy-Zdroju o charakterze wiejskim położona w południowej części miasta. Dawniej była samodzielną wsią, w latach 1961-1969 i od 1973 roku jest częścią Kudowy-Zdroju.

Brzozowie
Dzielnica Kudowy-Zdroju
Ilustracja
Kościół śś. Piotra i Pawła w Brzozowiu
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Miasto

Kudowa-Zdrój

W granicach Kudowy-Zdroju

31 grudnia 1961[1] do 31 grudnia 1969[2]; 1 stycznia 1973[3]

SIMC

0984137

Kod pocztowy

57-350

Tablice rejestracyjne

DKL

Położenie na mapie Kudowy-Zdroju
Mapa konturowa Kudowy-Zdroju, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Brzozowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Brzozowie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Brzozowie”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Brzozowie”
Ziemia50°24′44″N 16°13′15″E/50,412167 16,220803
Zabudowa Brzozowia

Położenie edytuj

Brzozowie jest położone w górnej części doliny potoku przy granicy z Czechami, u podnóża wzniesień: Jaźwiec i Brzezie w zachodniej części Wzgórz Lewińskich w Sudetach Środkowych[5]. Stanowi południową część Kudowy-Zdroju. Otoczenie wsi stanowią lasy świerkowe i mieszane oraz łąki i użytki rolne[5].

Historia edytuj

Pierwsze wzmianki o Brzozowiu pochodzą z 1400 roku, kiedy to miejscowość wraz ze Słonem należała do czeskiego Náchodu[6]. Od końca XV wieku wieś wchodziła w skład państwa homolskiego[6]. W XVIII wieku po korekcie granic po wojnach śląskich Brzozowie zostało włączone do ziemi kłodzkiej[6]. W XVIII wieku wieś była dużym ośrodkiem płóciennictwa, w roku 1787 w 52 domach funkcjonowały aż 44 warsztaty tkackie[6].

Nazwa edytuj

Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości pochodzi od polskiej nazwy – brzozy[7] lub nazwy lasu złożonego z drzew brzozowych – „brzeziny”. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 r. we Wrocławiu wymienia pierwotną nazwę w polskiej formie „Brzosowice” podając jej znaczenie „Birkendorf”, czyli w tłumaczeniu „Brzozowa wieś”[7]. Z powodu trudności w wymowie Niemcy później skrócili i zgermanizowali nazwę na Brzesowie[7] w wyniku czego utraciła ona swoje pierwotne znaczenie. W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 r. we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod nazwą Brzesowie[8].

Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[9]:

  • barokowy kościół św. Piotra i Pawła z 1730 roku, otoczony murem z dzwonnicą bramną nakrytą cebulastym hełmem[6]. Wewnątrz zachowało się wyposażenie z XVIII wieku: ołtarz główny i boczny, ambona oraz prospekt organowy[6].

Inne zabytki[5]:

Szlaki turystyczne edytuj

Przez Brzozowie przechodzą dwa znakowane szlaki turystyczne:

Przejście graniczne edytuj

Do 2007 roku z Brzozowiu funkcjonowało przejście graniczne z Czechami.

Przypisy edytuj

  1. Dz.U. z 1961 r. nr 54, poz. 308
  2. Dz.U. z 1969 r. nr 35, poz. 301
  3. Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 327
  4. M. Šebela, J. Fišer, České názvy hraničních vrchů, sídel a vodních toků v Kladsku, [w:] Kladský Sborník 5, 2003, s. 371.
  5. a b c d Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 45,46. ISBN 83-7005-301-7.
  6. a b c d e f Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 303. ISBN 978-83-89188-95-3.
  7. a b c Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 44, OCLC 456751858 (niem.).
  8. Knie 1830 ↓, s. 74.
  9. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 72–73. [dostęp 2012-08-29].
  10. Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 2017-07-09.

Bibliografia edytuj