Valérie Pécresse
Valérie Pécresse (wym. [valeʁi pekʁɛs]; ur. 14 lipca 1967 w Neuilly-sur-Seine) – francuska polityk, od 2007 do 2012 minister w kolejnych rządach, prezydent regionu Île-de-France, kandydatka w wyborach prezydenckich w 2022.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1967 |
---|---|
Minister ds. budżetu, finansów publicznych i reformy państwa Francji | |
Okres |
od 29 czerwca 2011 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Minister szkolnictwa wyższego i nauki Francji | |
Okres |
od 18 maja 2007 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Życiorys
edytujUkończyła studia w prestiżowej szkole zarządzania HEC Paris. W 1990 rozpoczęła naukę w École nationale d’administration, którą ukończyła w 1992 z drugim najlepszym wynikiem w ramach promocji „Condorcet”. Do 1998 pracowała jako audytor w Radzie Stanu, następnie została doradcą prezydenta Jacques’a Chiraca.
W 2002, 2007 i 2012[1] uzyskiwała mandat deputowanej do Zgromadzenia Narodowego, reprezentując departament Yvelines. W 2004 po raz pierwszy zasiadła w radzie regionalnej Île-de-France. Pełniła funkcję rzecznika Unii na rzecz Ruchu Ludowego.
W 2007 w obu rządach François Fillona zajmowała stanowisko ministra szkolnictwa wyższego i nauki. Pozostała na tym urzędzie także po dokonanej w 2010 rekonstrukcji[2]. W czerwcu 2011 powołana na funkcje ministra ds. budżetu, finansów publicznych i reformy państwa oraz rzecznika prasowego rządu; pełniła je do maja 2012.
W grudniu 2015 jako kandydatka centroprawicy (w tym powstałych na bazie UMP Republikanów) zwyciężyła w drugiej turze wyborów na prezydenta regionu Île-de-France[3]. W czerwcu 2021 z powodzeniem ubiegała się o ponowny wybór na to stanowisko[4].
Została liderką nowego ruchu politycznego[5] (pod nazwą Soyons libres), a w 2019 zrezygnowała z członkostwa w Republikanach[6]. W 2021 formalnie przywróciła swoje członkostwo w tym ugrupowaniu[7]. W grudniu tegoż roku zwyciężyła w drugiej turze zorganizowanych przez Republikanów prawyborów, stając się kandydatką tej partii w wyborach prezydenckich w 2022[8]. W pierwszej turze tych wyborów otrzymała 4,8% głosów, zajmując piąte miejsce wśród 12 kandydatów[9]. Przed drugą turą głosowania wezwała do poparcia ubiegającego się o reelekcję Emmanuela Macrona[10].
Odznaczenia
edytuj- Legia Honorowa V klasy (2019)[11]
- Legia Honorowa IV klasy (2025)[12]
- Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 2011)[13]
- Oficer Orderu Narodowego (Wybrzeże Kości Słoniowej, 2018)[14]
- Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia, 2021)[15]
- Order Księżnej Olgi III klasy (Ukraina, 2023)[16]
Przypisy
edytuj- ↑ Résultats des élections législatives 2012, lexpress.fr, 17 czerwca 2012 [zarchiwizowane 2013-10-23] (fr.).
- ↑ Communiqué de la Présidence de la République, elysee.fr, 14 listopada 2010 [zarchiwizowane 2010-11-16] (fr.).
- ↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015 [online], interieur.gouv.fr [dostęp 2015-12-14] (fr.).
- ↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021 [online], interieur.gouv.fr [dostęp 2021-06-28] (fr.).
- ↑ Départs en série chez LR après la démission de Valérie Pécresse [online], bfmtv.com, 6 czerwca 2019 [dostęp 2020-01-09] (fr.).
- ↑ Valérie Pécresse annonce sa démission des Républicains [online], lefigaro.fr, 5 czerwca 2019 [dostęp 2020-01-09] (fr.).
- ↑ Nathalie Schuck , Présidentielle: Valérie Pécresse va reprendre sa carte à LR [online], lepoint.fr, 14 października 2021 [dostęp 2021-12-05] (fr.).
- ↑ In first, French conservatives pick a woman as presidential candidate [online], euronews.com, 4 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-05] (ang.).
- ↑ Michaël Bloch , Voici les résultats officiels et définitifs du premier tour de la présidentielle [online], lejdd.fr, 11 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-11] (fr.).
- ↑ Pécresse, Jadot, Roussel et Hidalgo appellent à voter Macron pour faire barrage à Le Pen [online], nouvelobs.com, 10 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-11] (fr.).
- ↑ Décret du 13 juillet 2019 portant promotion et nomination [online], legifrance.gouv.fr, 14 lipca 2019 [dostęp 2020-01-09] (fr.).
- ↑ Décret du 29 janvier 2025 portant promotion et nomination à titre exceptionnel dans l’ordre national de la Légion d’honneur [online], 30 stycznia 2025 [dostęp 2025-02-06] (fr.).
- ↑ Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana [online], quirinale.it, 27 grudnia 2011 [dostęp 2025-02-06] (wł.).
- ↑ Déplacement de Valérie Pécresse à Abidjan, ci.ambafrance.org, 19 marca 2018 [zarchiwizowane 2022-03-04] (fr.).
- ↑ Annonce des remises de décoration «Automne 2021», fr.emb-japan.go.jp, 3 listopada 2021 [zarchiwizowane 2024-05-18] (fr.).
- ↑ Указ Президента України № 556/2023 Про відзначення державними нагородами Україн [online], president.gov.ua, 4 września 2023 [dostęp 2025-02-06] (ukr.).
Bibliografia
edytuj- Valérie Pécresse [online], assemblee-nationale.fr [dostęp 2015-12-14] (fr.).
- Valérie Pécresse, lci.tf1.fr [zarchiwizowane 2015-08-24] (fr.).