Valérie Pécresse

francuska polityk

Valérie Pécresse (wym. [valeʁi pekʁɛs]; ur. 14 lipca 1967 w Neuilly-sur-Seine) – francuska polityk, od 2007 do 2012 minister w kolejnych rządach, prezydent regionu Île-de-France, kandydatka w wyborach prezydenckich w 2022.

Valérie Pécresse
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1967
Neuilly-sur-Seine

Minister ds. budżetu, finansów publicznych i reformy państwa Francji
Okres

od 29 czerwca 2011
do 15 maja 2012

Przynależność polityczna

UMP

Poprzednik

François Baroin

Minister szkolnictwa wyższego i nauki Francji
Okres

od 18 maja 2007
do 29 czerwca 2011

Przynależność polityczna

UMP

Poprzednik

Gilles de Robien

Następca

Laurent Wauquiez

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Życiorys edytuj

Ukończyła studia w prestiżowej szkole zarządzania HEC Paris. W 1990 rozpoczęła naukę w École nationale d’administration, którą ukończyła w 1992 z drugim najlepszym wynikiem w ramach promocji „Condorcet”. Do 1998 pracowała jako audytor w Radzie Stanu, następnie została doradcą prezydenta Jacques’a Chiraca.

W 2002, 2007 i 2012[1] uzyskiwała mandat deputowanej do Zgromadzenia Narodowego, reprezentując departament Yvelines. W 2004 po raz pierwszy zasiadła w radzie regionalnej Île-de-France. Pełniła funkcję rzecznika Unii na rzecz Ruchu Ludowego.

W 2007 w obu rządach François Fillona zajmowała stanowisko ministra szkolnictwa wyższego i nauki. Pozostała na tym urzędzie także po dokonanej w 2010 rekonstrukcji[2]. W czerwcu 2011 powołana na funkcje ministra ds. budżetu, finansów publicznych i reformy państwa oraz rzecznika prasowego rządu; pełniła je do maja 2012.

W grudniu 2015 jako kandydatka centroprawicy (w tym powstałych na bazie UMP Republikanów) zwyciężyła w drugiej turze wyborów na prezydenta regionu Île-de-France[3]. W czerwcu 2021 z powodzeniem ubiegała się o ponowny wybór na to stanowisko[4].

Została liderką nowego ruchu politycznego[5] (pod nazwą Soyons libres), a w 2019 zrezygnowała z członkostwa w Republikanach[6]. W 2021 formalnie przywróciła swoje członkostwo w tym ugrupowaniu[7]. W grudniu tegoż roku zwyciężyła w drugiej turze zorganizowanych przez Republikanów prawyborów, stając się kandydatką tej partii w wyborach prezydenckich w 2022[8]. W pierwszej turze tych wyborów otrzymała 4,8% głosów, zajmując piąte miejsce wśród 12 kandydatów[9]. Przed drugą turą głosowania wezwała do poparcia ubiegającego się o reelekcję Emmanuela Macrona[10].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
  2. Communiqué de la Présidence de la République. elysee.fr, 14 listopada 2010. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
  3. Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015. interieur.gouv.fr. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
  4. Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28]. (fr.).
  5. Départs en série chez LR après la démission de Valérie Pécresse. bfmtv.com, 6 czerwca 2019. [dostęp 2020-01-09]. (fr.).
  6. Valérie Pécresse annonce sa démission des Républicains. lefigaro.fr, 5 czerwca 2019. [dostęp 2020-01-09]. (fr.).
  7. Nathalie Schuck: Présidentielle: Valérie Pécresse va reprendre sa carte à LR. lepoint.fr, 14 października 2021. [dostęp 2021-12-05]. (fr.).
  8. In first, French conservatives pick a woman as presidential candidate. euronews.com, 4 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-05]. (ang.).
  9. Michaël Bloch: Voici les résultats officiels et définitifs du premier tour de la présidentielle. lejdd.fr, 11 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (fr.).
  10. Pécresse, Jadot, Roussel et Hidalgo appellent à voter Macron pour faire barrage à Le Pen. nouvelobs.com, 10 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (fr.).
  11. Décret du 13 juillet 2019 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr, 14 lipca 2019. [dostęp 2020-01-09]. (fr.).

Bibliografia edytuj