Viesturs (1926)
Viesturs – łotewski trałowiec z lat 20. XX wieku, pierwsza z dwóch jednostek typu Viesturs. Zwodowany 27 maja 1926 roku we francuskiej stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, został przyjęty do służby w marynarce łotewskiej jesienią 1926 roku. W wyniku aneksji Łotwy przez ZSRR jednostka została w sierpniu 1940 roku włączona do Floty Bałtyckiej początkowo pod tą samą nazwą, zmienianą następnie na oznaczenia T-298, Nr 57, Nr 51 i ponownie T-298. Okręt zakończył służbę w marynarce w lutym 1948 roku, przebudowany na statek badawczy. Został zezłomowany w latach 50.
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
początek 1926 |
| Wodowanie |
27 maja 1926 |
 Łotwa
| |
| Nazwa |
„Viesturs” |
| Wejście do służby |
jesień 1926 |
 MW ZSRR
| |
| Nazwa |
„Viesturs” („Виестурс”), T-298, Nr 57, Nr 51, T-298 |
| Wejście do służby |
sierpień 1940 |
| Wycofanie ze służby |
luty 1948 |
| Los okrętu |
przekształcony w statek badawczy, złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 265 ton |
| Długość |
48,9 metra (całkowita) |
| Szerokość |
6,5 m |
| Zanurzenie |
1,5 m |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania 2 kotły Normand moc 750 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
14 węzłów |
| Zasięg |
1100 Mm przy 11 w. |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 75 mm, 4 km, 30 min | |
| Wyposażenie | |
| trał mechaniczny | |
| Załoga |
39 |
Projekt i budowa edytuj
Trałowce typu Viesturs zostały zamówione przez rząd Łotwy we Francji. Zawarty w październiku 1924 roku kontrakt opiewał na 1,5 mln łatów[1]. Stworzony specjalnie na zamówienie projekt okrętów bazował na kadłubach holowników[2][3].
„Viesturs” został zbudowany w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes[4][5]. Stępkę okrętu położono na początku 1926 roku[2][3], a zwodowany został 27 maja 1926 roku[2][5].
Dane taktyczno-techniczne edytuj
„Viesturs” był trałowcem o długości całkowitej 48,9 metra (46 metrów między pionami), szerokości 6,5 metra i zanurzeniu 1,5 metra (maksymalnie 1,8 metra)[2][4]. Wyporność standardowa wynosiła 265 ton, zaś pełna 310 ton[2][4][a]. Siłownię jednostki stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 750 KM, do których parę dostarczały dwa kotły Normand[2][5]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 14 węzłów[2][6]. Zapas paliwa płynnego wynosił 30 ton[4][5][b]. Zasięg wynosił 1100 Mm przy prędkości 11 węzłów[2][7][c].
Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło pojedyncze działo przeciwlotnicze kalibru 75 mm L/35 M1925 oraz cztery karabiny maszynowe[2][5]. Wyposażenie trałowe stanowił trał mechaniczny, a na pokład można było zabrać 30 min[2][3].
Załoga okrętu składała się z 39 oficerów, podoficerów i marynarzy[2][4].
Służba edytuj
„Viesturs” został przyjęty do służby w marynarce łotewskiej jesienią 1926 roku[2][3]. Koniec służby nastąpił w sierpniu 1940 roku w wyniku aneksji Łotwy przez ZSRR[2][3]. Jednostka została 19 sierpnia 1940 roku bez zmiany nazwy włączona do Floty Bałtyckiej[2][3]. W październiku 1940 roku okręt otrzymał oznaczenie T-298[3]. W lipcu 1941 roku, po agresji Niemiec na ZSRR, jednostce nadano oznaczenie Nr 57, by we wrześniu tego roku zmienić je na Nr 51[3][d]. W 1944 roku dokonano modernizacji uzbrojenia okrętu: zdemontowano broń pochodzenia francuskiego, instalując w zamian pojedyncze działo kal. 76 mm L/52 34-K, pojedyncze działo kal. 45 mm L/43 21-K oraz trzy pojedyncze wielkokalibrowe karabiny maszynowe kal. 12,7 mm L/79[3]. W sierpniu 1944 roku przywrócono oznaczenie jednostki T-298[3]. Okręt zakończył służbę w marynarce wojennej w lutym 1948 roku, a następnie został przebudowany na statek badawczy[3]. W latach 50. został zezłomowany[4][e].
Uwagi edytuj
- ↑ Lipiński 1999 ↓, s. 668 podaje, że wyporność okrętu wynosiła 256 ton.
- ↑ Gogin 2015 ↓ i Gogin 2014 ↓ podają, że zasobnie okrętu mieściły 28 ton węgla.
- ↑ Gogin 2014 ↓ podaje, zasięg miał wielkość 400 Mm przy prędkości 13 węzłów.
- ↑ Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 353 podaje, że w lipcu 1941 roku okręt otrzymał oznaczenie T-51, a we wrześniu T-57.
- ↑ Lipiński 1999 ↓, s. 668 podaje, że okręt zatonął na minie w 1941 roku.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Ivan Gogin: VIESTURS minesweepers (1926). Navypedia. [dostęp 2019-11-11]. (ang.).
- Ivan Gogin: VIESTURS minesweepers (1926/1940). Navypedia. [dostęp 2019-11-11]. (ang.).
- Hugo Legzdiņš: Ronis - mana būdiņa un pils. Riga: Latvijas mutvârdu vçstures pçtnieku asociâcija DZÎVESSTÂSTS, 2002. ISBN 9984-9599-0-2. (łot.).
- Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.
- Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1933. London: Sampson Low, Marston & Co., 1933. (ang.).