Władysław Kabaciński
Władysław Kabaciński ps. „Niepodległy”, „Włókowski” (ur. 14 czerwca 1893 w Zasadach, zm. 26 maja 1946 w Krakowie) – oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej i Armii Krajowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 W. Kabaciński w mundurze podporucznika 35 pp | |
 porucznik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 czerwca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 maja 1946 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Ludwika i Marty z Kalinowskich. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Wymyślinie. Od 1913 podjął pracę w szkole. W latach 1915–1918 był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej i komendantem komendy miejscowej POW w Sierpcu. Za szczególne zasługi w tym zakresie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1].
W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i w szeregach 21 pułku piechoty walczył na froncie litewsko-białoruskim[1]. Od 7 lipca 1920 przebywał w Płocku. Służył wtedy w 6 pułku piechoty Legionów, a potem został przeniesiony do 145 pułku piechoty Strzelców Kresowych[1].
Po podpisaniu rozejmu z Rosją bolszewicką przeniesiony został do rezerwy i powrócił do uprawiania zawodu nauczyciela. 29 listopada 1927 został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 1099. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[2], a minister spraw wojskowych wcielił do 35 pułku piechoty w Brześciu nad Bugiem[3]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 567. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4].
W czasie okupacji prowadził tajne nauczanie i był aktywnym żołnierzem Armii Krajowej[1].
Po wojnie był nauczycielem i członkiem tajnej organizacji „Wolność i Niezawisłość”. Zmarł w Krakowie i tam został pochowany[1].
Był żonaty z Janiną z Lissowskich, miał córki: Marię Barbarę (ur. 1925) po mężu Frančic oraz Danutę (ur. 1927) po mężu Knapik[5].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1794[1]
- Krzyż Niepodległości (24 października 1931)[6]
- Krzyż Walecznych[5]
- Złoty Krzyż Zasługi[5]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Polak (red.) 1991 ↓, s. 59.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 358.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 20 lutego 1928 roku, s. 30.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 625.
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 60.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.