Wersenian disodu
związek chemiczny
(Przekierowano z Wersenian disodowy)
Wersenian disodu, komplekson III – organiczny związek chemiczny, sól disodowa kwasu wersenowego. Ma zdolność tworzenia kompleksów (chelatów) z różnowartościowymi metalami, przy czym niezależnie od wartościowości oznaczanego metalu zawsze wiąże jeden atom. W kompleksometrii stosowany jest częściej niż wolny kwas wersenowy z uwagi na lepszą rozpuszczalność w wodzie[2][3]. Jako czynnik kompleksujący w analizie jest najważniejszym kompleksonem. Stosowany także jako odczynnik maskujący w analizie jakościowej.
| |||||||||||||||||||||||
Próbka dwuwodnego wersenianu disodu | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C10H14N2O8Na2 | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
336,21 g/mol | ||||||||||||||||||||||
Wygląd | |||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||
Inne kationy | |||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Uwagi
edytuj- ↑ Określenie EDTA na wersenian disodowy jest niewłaściwe, gdyż akronim EDTA (z ang. ethylenediaminetetraacetic acid) odnosi się do wolnego kwasu wersenowego, a nie jego soli.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Ethylenediaminetetraacetic acid disodium salt (nr ED2SS) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2017-07-25]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Andrzej Cygański , Chemiczne metody analizy ilościowej, wyd. 6, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2005, s. 393–395, ISBN 83-204-3055-0 .
- ↑ Tadeusz Lipiec , Zdzisław Stefan Szmal , Chemia analityczna z elementami analizy instrumentalnej, wyd. 4, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1976, s. 431–432 .