Województwo koszalińskie (1975–1998)

Jednostka podziału administracyjnego w Polsce w latach 1975-1998

Województwo koszalińskiedawna jednostka podziału administracyjnego Polski najwyższego szczebla, której stolicą był Koszalin, powołana do życia w myśl reformy administracyjnej wprowadzonej 1 czerwca 1975[1] i ostatecznie zniesiona 31 grudnia 1998 przez włączenie do województwa zachodniopomorskiego. Likwidacji województwa sprzeciwiali się mieszkańcy, postulujący utworzenie województwa środkowopomorskiego, dyskusja jednak, mimo starań środowisk lokalnych, nie doprowadziła do żadnych zmian na mapie administracyjnej kraju.

Województwo koszalińskie
województwo
1975–1998
Państwo

 Polska

Data powstania

1 czerwca 1975

Data likwidacji

31 grudnia 1998

Siedziba wojewody i sejmiku

Koszalin

Powierzchnia

8470 km²

Populacja (1998)
• liczba ludności


527 600

• gęstość

62,3 os./km²

Tablice rejestracyjne

KO, KG, KY

Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie Polski

Historia edytuj

Po reformie administracyjnej w 1975 r. z wschodniej części województwa koszalińskiego wydzielono województwo słupskie, a z południowych powiatów fragment pilskiego. Obszar województwa wynosił 8.470 km² (11 miejsce), a ludność w 1994 wynosiła 520.000 mieszkańców. Województwo w 1998 r. podzielone było na 18 miast i 35 gmin. Wyróżniki na tablicach rejestracyjnych w województwie koszalińskim to KO, KG i KY. W 1993 r. Borne Sulinowo otrzymało prawa miejskie, wcześniej było niezamieszkane, siedzibą tej gminy była wieś Silnowo. Graniczyło z 4 województwami: od zachodu ze szczecińskim, od południowego zachodu z gorzowskim, od południa z pilskim i od wschodu ze słupskim. Z gmin województwa koszalińskiego w 1999 utworzono następujące powiaty województwa zachodniopomorskiego: białogardzki, drawski, kołobrzeski, koszaliński, zachodnią część sławieńskiego oraz szczecinecki, świdwiński i powiat grodzki Koszalin.

Urzędy Rejonowe od 1990 roku edytuj

  • Urząd Rejonowy w Białogardzie dla gmin: Białogard, Karlino i Tychowo oraz miasta Białogard
  • Urząd Rejonowy w Drawsku Pomorskim dla gmin: Drawsko Pomorskie, Kalisz Pomorski, Ostrowice, Wierzchowo i Złocieniec
  • Urząd Rejonowy w Kołobrzegu dla gmin: Dygowo, Gościno, Kołobrzeg, Rymań, Siemyśl i Ustronie Morskie oraz miasta Kołobrzeg
  • Urząd Rejonowy w Koszalinie dla gmin: Będzino, Biesiekierz, Bobolice, Darłowo, Malechowo, Manowo, Mielno, Polanów, Sianów i Świeszyno oraz miast Darłowo i Koszalin
  • Urząd Rejonowy w Szczecinku dla gmin: Barwice, Biały Bór, Borne-Sulinowo, Czaplinek, Grzmiąca i Szczecinek oraz miasta Szczecinek
  • Urząd Rejonowy w Świdwinie dla gmin: Brzeżno, Połczyn-Zdrój, Rąbino, Sławoborze i Świdwin oraz miasta Świdwin

Podział administracyjny edytuj

stan na 31 grudnia 1998

miasta

gminy

gminy c.d.

Największe miasta edytuj

Ludność 31.12.1998

Ludność w latach edytuj

Rok Liczba mieszkańców
1975 (31 grudnia)[2] 434,8 tys.
1976 (31 grudnia)[3] 439,8 tys.
1977 (31 grudnia)[4] 445,4 tys.
1978 (spis powszechny)[5] 450 335
1978 (31 grudnia)[6] 450,3 tys.
1979 (31 grudnia)[7] 456,8 tys.
1980 (31 grudnia)[8] 462,2 tys.
1985 (31 grudnia)[9] 489,8 tys.
1986[10] 494,2 tys.
1987[11] 498,4 tys.
1988[12] 499 tys.
1989 (31 grudnia)[13] 504,2 tys.
1990 (30 czerwca)[14] 506,7 tys.
1990 (31 grudnia)[14] 508,2 tys.
1991 (31 grudnia)[15] 511,1 tys.
1992 (31 grudnia)[16] 514,4 tys.
1993 (30 czerwca)[17] 515,4 tys.
1994 (31 grudnia)[18] 520,1 tys.
1995 (30 czerwca)[19] 520,9 tys.
1995 (31 grudnia)[20] 521,9 tys.
1997 (31 grudnia)[21] 526 tys.

Wojewodowie edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Ustawa z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych. (Dz.U. z 1975 r. nr 16, poz. 91)
  2. Rocznik statystyczny 1976, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1976, s. L.
  3. Rocznik statystyczny 1977, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1977, s. XLVI.
  4. Rocznik statystyczny 1978, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1978, s. XLVIII.
  5. Rocznik Statystyczny Województw 1980, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1980, s. 26 (s. 86 dokumentu PDF).
  6. Rocznik statystyczny 1979, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1979, s. L.
  7. Rocznik statystyczny 1980, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1980, s. LVIII.
  8. Rocznik statystyczny województw 1981, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1982, s. 4 (s. 53 dokumentu PDF).
  9. Encyklopedia powszechna PWN, t. 5 (suplement), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 318.
  10. Świat w przekroju 1988, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1989, s. 270.
  11. Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste trzecie zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 404, ISBN 83-01-10416-3.
  12. Świat w przekroju 1991, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 271, ISSN 0137-6799.
  13. Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste pierwsze zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991, s. 657.
  14. a b Rocznik statystyczny województw 1991, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1991, s. 15 (s. 76 dokumentu PDF).
  15. Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste trzecie zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 657.
  16. Mały rocznik statystyczny 1994, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1994, s. 434.
  17. Mały rocznik statystyczny 1994, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1994, s. 435.
  18. Mały rocznik statystyczny 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 447, ISSN 0079-2608.
  19. Mały rocznik statystyczny 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 448, ISSN 0079-2608.
  20. Rocznik statystyczny województw 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 25 (s. 94 dokumentu PDF).
  21. Rocznik statystyczny województw 1998, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1998, s. XL-XLI (s. 41-42 dokumentu PDF).