Wikipedia

Wyższy Urząd Górniczy

Wyższy Urząd Górniczy – centralny urząd administracji rządowej, nadzorowany przez Ministra Aktywów Państwowych[1]. Jest jednym z dwóch urzędów centralnych mających swoją siedzibę poza Warszawą. Urzędem kieruje prezes, którego powołuje i odwołuje premier.

Wyższy Urząd Górniczy
Ilustracja
Data utworzenia

24 czerwca 1922

Prezes

Adam Mirek

Wiceprezes

Krzysztof Król
Piotr Wojtacha

Adres
ul. J. Poniatowskiego 31,
40-055 Katowice
Położenie na mapie Katowic
Mapa konturowa Katowic, u góry znajduje się punkt z opisem „Wyższy Urząd Górniczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Wyższy Urząd Górniczy”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wyższy Urząd Górniczy”
Ziemia50°15′01,415″N 19°00′47,084″E/50,250393 19,013079
Strona internetowa

Głównym zadaniem Wyższego Urzędu Górniczego oraz podległych mu okręgowych urzędów górniczych jest nadzór i kontrola zakładów górniczych w Polsce w celu ochrony życia i zdrowia górników, ochrony środowiska na terenach eksploatacji górniczej, a także rekultywacji gruntów pogórniczych.

HistoriaEdytuj

Wyższy Urząd Górniczy w Katowicach ustanowiony został rozporządzeniem Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 czerwca 1922 r.[2] Ten dzień uznaje się za powstanie współczesnego polskiego nadzoru górniczego.

W okresie międzywojennym funkcjonowały trzy wyższe urzędy górnicze: w Katowicach, Krakowie i Warszawie. W roku 1936 po likwidacji urzędu warszawskiego utworzono WUG we Lwowie. W obrębie Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach znajdowały się cztery okręgowe urzędy górnicze: w Rybniku, Królewskiej Hucie (dzisiejszy Chorzów), Katowicach i Tarnowskich Górach. W 1930 roku wprowadzono rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z 29 listopada 1930 roku pierwsze po rozbiorach polskie Prawo Górnicze. Po wybuchu drugiej wojny światowej w 1939 roku, polski nadzór górniczy został przejęty przez okupanta niemieckiego (WUG w Katowicach i Krakowie). 1 lipca 1946 roku weszło w życie pierwsze powojenne rozporządzenie Rady Ministrów o ustaleniu siedzib i właściwości terytorialnej wyższych urzędów górniczych oraz obwodów działania dwóch wyższych urzędów górniczych w Katowicach i Krakowie. W 1951 roku ustanowiono jeden Wyższy Urząd Górniczy z siedzibą w Katowicach. W PRL obowiązywało prawo górnicze ustanowione dekretem z dnia 6 maja 1953 r. W latach 1994–2011 działalność nadzoru górniczego regulowała ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze.

Kierownictwo[3]Edytuj

  • Adam Mirek – prezes od 1 marca 2017
  • Piotr Wojtacha – wiceprezes od 11 września 2014
  • Krzysztof Król – wiceprezes od 30 czerwca 2017
  • Krystyna Samek-Skwara – dyrektor generalny

Prezesi Wyższego Urzędu GórniczegoEdytuj

Podstawa prawna działaniaEdytuj

  • Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze.
  • Zarządzenie Ministra Aktywów Państwowych z dnia 14 lipca 2021 r. w sprawie nadania statutu Wyższemu Urzędowi Górniczemu[4].

Okręgowe urzędy górniczeEdytuj

Okręgowe urzędy górnicze podlegają Prezesowi Wyższego Urzędu Górniczego i realizują podstawowe zadania nadzoru górniczego na wyodrębnionym obszarze kraju.

Obecnie okręgowe urzędy górnicze znajdują się w:

Specjalistyczny Urząd GórniczyEdytuj

Specjalistyczny Urząd Górniczy (SUG) jest specjalistycznym urzędem górniczym podlegającym Prezesowi Wyższego Urzędu Górniczego i – w przeciwieństwie do okręgowych urzędów górniczych – działa na obszarze całego kraju. SUG sprawuje nadzór i kontrolę nad określonymi w art. 169 Prawa geologicznego i górniczego obiektami, maszynami i urządzeniami górniczymi w podziemnych zakładach górniczych.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Aktywów Państwowych. (Dz.U. z 2021 r. poz. 943).
  2. ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 czerwca 1922 w przedmiocie utworzenia Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach. (Dz.U. z 1922 r. nr 50, poz. 444).
  3. ↑ Kierownictwo Wyższego Urzędu Górniczego. W: Wyższy Urząd Górniczy [on-line]. wug.gov.pl. [dostęp 2017-12-14].
  4. ↑ Zarządzenie Ministra Aktywów Państwowych z dnia 14 lipca 2021 r. w sprawie nadania statutu Wyższemu Urzędowi Górniczemu. W: Dziennik Urzędowy Ministra Aktywów Państwowych [on-line]. dziennikurzedowy.map.gov.pl, 14 lipca 2021. [dostęp 2021-10-22].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wyższy_Urząd_Górniczy&oldid=65399596”