Zatoka szczękowa człowieka
Zatoka szczękowa (łac. sinus maxillaris), zwana też dawniej jamą Highmora – parzysta przestrzeń pneumatyczna mieszcząca się obustronnie w trzonie szczęki. W wymiarze pionowym i strzałkowym ma ponad 3 cm, w płaszczyźnie czołowej 2,5 cm[1]. Ma ona kształt czterościennej piramidy.
Ściany zatoki szczękowej:[2]
1.Ściana przednia zatoki szczękowej – skierowana ku policzkowi i wardze górnej. Znajduje się w niej otwór podoczodołowy. Poniżej niego na wysokości kła ściana przednia tworzy zagłębienie zwane dołem nadkłowym.
2.Ściana tylna zatoki szczękowej – stanowi ją guz szczęki. Oddzielona jest od ściany bocznej grzebieniem jarzmowo-zębodołowym. Bezpośrednio za guzem szczęki znajduje się dół skrzydłowo-podniebienny i dół podskroniowy.
3. Strop zatoki szczękowej – stanowi jej ścianę górną. W stropie tym biegnie kostna bruzda podoczodołowa, którą zamyka okostna. Graniczy bezpośrednio z oczodołem, stanowiąc zarazem jego dno.
4. Dno zatoki szczękowej – czyli ściana dolna jest utworzona przez wyrostek podniebienny szczęki i częściowo przez wyrostek zębodołowy szczęki. Kość tworząca tę ścianę jest zwykle bardzo gruba. Najniższe miejsce dna zatoki odpowiada położeniu pierwszego zęba trzonowego. Do zatoki mogą wnikać korzenie zębów trzonowych i przedtrzonowych.
Podstawa zatoki szczękowej:
Inaczej ściana przyśrodkowa – znajduje się w niej duży, nieregularny otwór rozwór szczękowy, który łączy zatokę z jamą nosową. Rozwór ten jest znacznie pomniejszony przez otaczające go kości.
Zatoka szczękowa otwiera się do jamy nosowej w przewód nosowy środkowy. Ujście jej jest bardzo niekorzystne, gdyż umiejscowione jest tuż przy stropie zatoki. Utrudnia to znacznie drenaż i opróżnianie zatoki z wydzieliny śluzowej lub ropnej.
Pojemność każdej zatoki szczękowej wynosi średnio ok. 24 cm³[potrzebny przypis].
Choroby zatoki szczękowejEdytuj
Zabiegi wykonywane na zatoce szczękowejEdytuj
- płukanie zatoki szczękowej
- operacja Caldwell-Luca
- zabiegi endoskopowe zatoki szczękowej – FESS
