Albert Sosnowski
Albert Dariusz Sosnowski (ur. 7 marca 1979 w Warszawie) – polski bokser wagi ciężkiej. Były mistrz świata organizacji WBF (2006-2007), mistrz Europy EBU (2009-2010), były pretendent do tytułu mistrza świata organizacji WBC.
| |||
Albert Sosnowski, maj 2015 | |||
Pełne imię i nazwisko | Albert Dariusz Sosnowski | ||
Pseudonim | Dragon | ||
Data i miejsce urodzenia | 7 marca 1979 Warszawa | ||
Obywatelstwo | ![]() | ||
Wzrost | 189 cm | ||
Masa ciała | 100[1] kg | ||
Styl walki | praworęczny | ||
Kategoria wagowa | ciężka | ||
Bilans walk zawodowych[a] | |||
Liczba walk | 59 | ||
Zwycięstwa | 49 | ||
Przez nokauty | 30 | ||
Porażki | 8 (6 KO) | ||
Remisy | 2 | ||
|
Kariera bokserskaEdytuj
Swoją pierwszą zawodową walkę stoczył 22 lipca 1998 roku, gdy wygrał w 1. rundzie przez TKO z czeskim bokserem Janem Drobeną. Następnie w 18 pojedynkach z rzędu nie poniósł porażki.
17 marca 2001 r. otrzymał szansę walki o tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC z Kanadyjczykiem Arthurem Cookiem. W 9. rundzie Sosnowski został znokautowany, doznając pierwszej porażki w zawodowej karierze[2].
4 listopada 2006 r. zdobył tytuł mistrza świata mało znaczącej organizacji WBF, pokonując przez decyzję większości reprezentanta RPA Lawrence'a Tauasę[3].
8 czerwca 2007 r. stoczył walkę z zawodowym mistrzem Francji w wadze ciężkiej, Steve'em Hereliusem. Wygrał w 9. rundzie przez TKO.
14 września 2007 r. Sosnowski obronił tytuł WBF w walce z Argentyńczykiem Manuelem Alberto Puchetą, wygrywając w 2. rundzie przez nokaut[4].
Drugiej porażki Sosnowski doznał 6 sierpnia 2008 r., gdy przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów z Amerykaninem Zurim Lawrence'em[5].
8 listopada 2008 Albert Sosnowski niespodziewanie pokonał byłego pretendenta do tytułu Mistrza Świata federacji WBC Danny'ego Williamsa, zwyciężając w 8. rundzie przez techniczny nokaut[6].
4 kwietnia 2009 r. na gali w Düsseldorfie Sosnowski zremisował z Francesco Pianetą, który bronił tytułu mistrza Unii Europejskiej EBU[7].
18 grudnia 2009 r. na gali w Londynie pokonał przez jednogłośną decyzję Włocha Paolo Vidoza, zdobywając wakujący pas zawodowego mistrza Europy EBU[8]. Zrezygnował jednak z niego, aby walczyć o mistrzostwo świata WBC z Witalijem Kliczko. Do walki tej doszło 29 maja 2010 w Veltins-Arena. W przygotowaniach do niej Sosnowski współpracował z nowym trenerem, Fiodorem Łapinem. Sosnowski przegrał w 10. rundzie przez nokaut[9][10][11]
Swoją jubileuszową, pięćdziesiątą walkę Sosnowski stoczył 25 września 2010 r., gdy pokonał przez nokaut w 1. rundzie Anglika Paula Butlina[12].
4 grudnia 2010 r. miał zmierzyć się w Schwerinie z Aleksandrem Dimitrenko o mistrzostwo Europy EBU. Walka została jednak odwołana, gdyż tuż przed nią Ukrainiec zasłabł w szatni i został odwieziony do szpitala[13]. Do walki tej doszło 26 marca 2011 r. w Hamburgu. Sosnowski przegrał w 12. rundzie przez nokaut.
9 listopada 2011 podczas gali w dzielnicy Londynu Bethnal Green niespodziewanie zremisował w walce z reprezentantem Zimbabwe Hastingsem Rasanim, który do tej pory w swojej karierze poniósł 61 porażek[14].
20 czerwca 2012 Sosnowski wystąpił w brytyjskim turnieju Prizefighter. W ćwierćfinale pokonał niejednogłośnie na punkty Maurice'a Harrisa, stosunkiem 29:28, 29:28 i 28:29. Pojedynek półfinałowy stoczył z Kevinem Johnsonem, w który po dość kontrowersyjnym werdykcie przegrał niejednogłośnie na punkty (29:28, 27:30 i 28:29), odpadając tym samym z dalszej rywalizacji[15][16].
23 lutego 2013 Albert Sosnowski po raz drugi wziął udział w brytyjskim turnieju Prizefighter. W ćwierćfinale przegrał z Martinem Roganem, przez techniczny nokaut w 3. rundzie i odpadł z dalszej rywalizacji, którą wygrał Audley Harrison[17].
26 kwiernia 2014 roku, Albert Sosnowski stoczył pierwszą walkę w Polsce, od ponad 12 lat. W pojedynku zakontraktowanym na 6 rund, zwyciężył przez techniczny nokaut, w pierwszym starciu, z Włodzimierzem Letrem[18].
1 czerwca 2014 na gali Wojak Boxing Night w Lublinie, Sosnowski przegrał przez techniczny nokaut w 7. rundzie z Marcinem Rekowskim[19].
18 marca 2016 na gali Friday Boxing Night w Żyrardowie wygrał przez techniczny nokaut w 2. rundzie z Węgrem Andrasem Csomorem[20].
- Warunki fizyczne
Walki na zawodowym ringuEdytuj
Statystyka stoczonych walk zawodowych | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Lp | Data walki | Miejsce walki | Wynik | Werdykt[a] | ||
1. | 22 lipca 1998 | Outrup | Dania | wygrana z Janem Drobeną (CZE) | TKO w 1. rundzie | |
2. | 25 września 1998 | Poznań | Polska | wygrana ze Andrzejem Dziewulskim (POL) | TKO w 4. rundzie | |
3. | 2 października 1998 | Warszawa | Polska | wygrana z Rene Hanlem (DEU) | PTS po 4 rundach | |
4. | 13 lutego 1999 | Jastrzębie-Zdrój | Polska | wygrana z Viktorem Juhaszem (HUN) | TKO w 1. rundzie | |
5. | 12 marca 1999 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Chrisem Woollasem (GBR) | PTS po 4 rundach | |
6. | 17 kwietnia 1999 | Warszawa | Polska | wygrana ze Stipe Balicem (HRV) | PTS po 4 rundach | |
7. | 28 maja 1999 | Liverpool | Wielka Brytania | wygrana z Garym Williamsem (GBR) | TKO w 4. rundzie | |
8. | 26 czerwca 1999 | Wrocław | Polska | wygrana z Biko Botowamungu (COG) | UD po 4 rundach | |
9. | 17 lipca 1999 | Gdańsk | Polska | wygrana z Bruno Fosterem (GBR) | TKO w 6. rundzie | |
10. | 18 września 1999 | Gdańsk | Polska | wygrana z Ignacio Orsolą (HUN) | KO w 1. rundzie | |
11. | 22 października 1999 | Detroit | Stany Zjednoczone | wygrana z Jeffem Lally (USA) | TKO w 3. rundzie | |
12. | 20 listopada 1999 | Gliwice | Polska | wygrana z Henrym Kollem Njume (CMR) | PTS po 6 rundach | |
13. | 11 marca 2000 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Lukiem Simpkinem (GBR) | PTS po 4 rundach | |
14. | 8 kwietnia 2000 | Gdańsk | Polska | wygrana ze Slobodanem Popovicem (MNE) | KO w 1. rundzie | |
15. | 27 maja 2000 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Neilem Kirkwoodem (GBR) | TKO w 1. rundzie | |
16. | 24 czerwca 2000 | Toruń | Polska | wygrana z Clarencem Goinsem (USA) | TKO w 2. rundzie | |
17. | 19 sierpnia 2000 | Mashantucket | Stany Zjednoczone | wygrana z Danem Conwayem (USA) | UD po 4 rundach | |
18. | 30 września 2000 | Rotterdam | Holandia | wygrana z Everettem Martinem (USA) | TKO w 7. rundach | |
19. | 27 listopada 2000 | Birmingham | Wielka Brytania | wygrana z Michaelem Murrayem (GBR) | TKO w 6. rundzie | |
20. | 17 marca 2001 | Budapeszt | Węgry | przegrana z Arthurem Cookiem (CAN) – walka o tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC | KO w 9. rundzie | |
21. | 7 lipca 2001 | Amsterdam | Holandia | wygrana z Dirkiem Wallynem (BEL) | UD po 6 rundach | |
22. | 13 października 2001 | Budapeszt | Węgry | wygrana ze Stanislavem Tomkatchovem (UKR) | TKO w 3. rundzie | |
23. | 27 października 2001 | Kołobrzeg | Polska | wygrana z Robertem Magureanu (ROU) | TKO w 4. rundzie | |
24. | 22 stycznia 2002 | Gdynia | Polska | wygrana z Catalinem Zmarandescu (ROU) | KO w 1. rundzie | |
25. | 9 marca 2002 | Budapeszt | Węgry | wygrana z Jacobem Odhiambo (KEN) | KO w 1. rundzie | |
26. | 27 lipca 2002 | Nottingham | Wielka Brytania | wygrana z Paulem Bonsonem (GBR) | PTS po 4 rundach | |
27. | 7 grudnia 2002 | Brentwood | Stany Zjednoczone | wygrana z Jacklordem Jacobsem (NGA) | PTS po 6 rundach | |
28. | 8 marca 2003 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Mindaugasem Kulikauskasem (LTU) | TKO w 6. rundzie | |
29. | 12 kwietnia 2003 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Michaelem Holdenem (GBR) | PTS po 6 rundach | |
30. | 5 lipca 2003 | Brentwood | Stany Zjednoczone | wygrana z Jasonem Brewsterem (GBR) | TKO w 2. rundzie | |
31. | 22 listopada 2003 | Belfast | Irlandia Północna | wygrana z Chrisem Woollasem | TKo w 1. rundzie | |
32. | 31 stycznia 2004 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Gregiem Scottem-Briggsem (GBR) | KO w 2. rundzie | |
33. | 10 kwietnia 2004 | Manchester | Wielka Brytania | wygrana z Paulem Kingiem (GBR) | PTS po 4 rundach | |
34. | 26 czerwca 2004 | Belfast | Irlandia Północna | wygrana z Wojciechem Bartnikiem (POL) | PTS po 6 rundach | |
35. | 11 września 2004 | Budapeszt | Węgry | wygrana z Kennym Cravenem (USA) | KO w 2. rundzie | |
36. | 22 stycznia 2005 | Miami | Stany Zjednoczone | wygrana z Tommym Connellym (USA) | TKO w 2. rundzie | |
37. | 19 marca 2005 | Las Vegas | Stany Zjednoczone | wygrana z Travisem Fultonem (USA) | TKO w 2. rundzie | |
38. | 28 maja 2005 | Kalifornia | Stany Zjednoczone | wygrana z Orlinem Norrisem (USA) | MD po 6 rundach | |
39. | 25 maja 2006 | Gauteng | Południowa Afryka | wygrana z Osbornem Machimaną (ZAF) | UD po 10 rundach | |
40. | 4 listopada 2006 | Gauteng | Południowa Afryka | wygrana z Lawrence'em Tauasą (WSM) – walka o tytuł mistrza świata federacji WBF | MD po 12 rundach | |
41. | 8 czerwca 2007 | Motherwell | Szkocja | wygrana z Steve Hereliusem (FRA) | TKO w 9. rundzie | |
42. | 14 września 2007 | Kirkcaldy | Szkocja | wygrana z Manuel Alberto Pucheta (ARG) – obrona mistrzostwa świata federacji WBF | KO w 2. rundzie | |
43. | 25 stycznia 2008 | Dagenham | Wielka Brytania | wygrana z Colinem Kenna (IRL) | UD po 10 rundach | |
44. | 25 kwietnia 2008 | Nowy Jork | Stany Zjednoczone | wygrana z Terrellem Nelsonem (USA) | TKO w 5. rundzie | |
45. | 6 sierpnia 2008 | Nowy Jork | Stany Zjednoczone | przegrana z Zurim Lawrence'em (USA) | UD po 8 rundach | |
46. | 8 listopada 2008 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Danny'm Williamsem (USA) | TKO w 8. rundzie | |
47. | 4 kwietnia 2009 | Düsseldorf | Niemcy | remis z Francesco Pianetą (GER) – walka o mistrzostwo Unii Europejskiej EBU | D po 12 rundach | |
48. | 18 grudnia 2009 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Paolo Vidozem (ITA) – walka o mistrzostwo Europy EBU | UD po 12 rundach | |
49. | 29 maja 2010 | Gelsenkirchen | Niemcy | przegrana z Witalijem Kliczko (UKR) – walka o mistrzostwo WBC | KO w 10. rundzie | |
50. | 25 września 2010 | Wigan | Wielka Brytania | wygrana z Paulem Butlinem (ENG) | TKO w 1. rundzie | |
51. | 26 marca 2011 | Hamburg | Niemcy | przegrana z Aleksandrem Dimitrenką (GER) – walka o mistrzostwo Europy EBU | KO w 12. rundzie | |
52. | 9 listopada 2011 | Londyn | Wielka Brytania | remis z Hastingsem Rasanim (ZWE) | D po 6 rundach | |
53. | 20 czerwca 2012 | Londyn | Wielka Brytania | wygrana z Maurice'em Harrisem (USA) – ćwierćfinał turnieju Prizefighter | SD po 3 rundach | |
54. | 20 czerwca 2012 | Londyn | Wielka Brytania | przegrana z Kevinem Johnsonem (USA) – półfinał turnieju Prizefighter | SD po 3 rundach | |
55. | 23 lutego 2013 | Londyn | Wielka Brytania | przegrana z Martinem Roganem (NIR) – ćwierćfinał turnieju Prizefighter | TKO w 3. rundzie | |
56. | 26 kwietnia 2014 | Legionowo | Polska | wygrana z Włodzimierzem Letrem (POL) – pierwsza walka w Polsce, od 12 lat | TKO w 1. rundzie | |
57. | 1 czerwca 2014 | Lublin | Polska | przegrana z Marcinem Rekowskim (POL) – walka o międzynarodowy pas mistrza Polski | TKO w 7. rundzie | |
58. | 18 marca 2016 | Żyrardów | Polska | wygrana z Andrasem Csomorem (HUN) – Zapowiedzenie zakończenia kariery sportowej przez Alberta Sosnowskiego[22] | TKO w 2. rundzie | |
59. | 9 września 2016 | Gdańsk | Polska | przegrana z Andrzejem Wawrzykiem (POL) – Walka o tytuł Mistrza Polski w wadze ciężkiej | TKO w 6. rundzie |
Inna działalność sportowaEdytuj
W przeszłości trenował kick-boxing, od 2013 trenował również mieszane sztuki walki[23]. Jest instruktorem boksu w Legii[24].
Media i kultura masowaEdytuj
W 2008 roku uczestniczył w programie reality show Big Brother VIP nadawanym przez stację TV4. W latach 2007-2008 wraz z Agnieszką Rylik prowadził emitowany na antenie TVN Turbo program Kuchnia boksu. W marcu 2010 roku nawiązał współpracę ze spółką Mango Media, w ramach której na łamach stacji telewizyjnej Mango 24 promował sprzęt fitness[25].
W 2008 roku ukazał się teledysk "Poczekalnia dusz" raperów Sokoła i Pono z gościnnym udziałem Sosnowskiego, Rafała Maseraka oraz Grażyny Wolszczak.
W kwietniu 2010 pojawił się w wideoklipie do utworu "I żeby było normalnie" promującego album Prosto Mixtape 600V, w który wykonywali raperzy: Felipe, VNM, Jędker, Pezet, Sokół, Numer Raz, Eldo, Brahu. W teledysku, prócz Sosnowskiego, gościnnie wystąpili także bokserzy Krzysztof Włodarczyk oraz Michał Jabłoński[26].
W październiku 2010 opublikowano utwór wykonywany wspólnie przez rapera Pono i Sosnowskiego, zatytułowany "Żelazna Wola"[27].
UwagiEdytuj
- ↑ TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD – niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, D – remis.
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Albert Sosnowski - Andras Csomor: Oficjalne ważenie. ringpolska.pl, 2016-03-18. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ Sosnowski vs. Cook
- ↑ Sosnowski vs. Tauasa
- ↑ Sosnowski vs. Pucheta
- ↑ Sosnowski vs. Lawrence
- ↑ Albert Sosnowski rozbił Williamsa (pol.). wp.pl. [dostęp 21 czerwca 2012].
- ↑ Remis Sosnowskiego (pol.). bokser.org, 04.04.2009. [dostęp 2010-08-12].
- ↑ Sosnowski Mistrzem Europy!
- ↑ Kliczko nokautuje Sosnowskiego. Bokser.org, 2010-05-29. [dostęp 2010-05-29].
- ↑ ringpolska.pl: Kliczko znokautował Sosnowskiego (pol.). [dostęp 29 maja 2010].
- ↑ boxrec.com: Vitali Klitschko vs. Albert Sosnowski (ang.). [dostęp 30 maja 2010].
- ↑ 'Dragon' nokautuje w powrocie (pol.). bokser.org, 25.09.2010. [dostęp 2010-09-25].
- ↑ Walka Dimitrenko vs. Sosnowski odwołana! (pol.). bokser.org, 04.12.2010. [dostęp 2010-12-05].
- ↑ Sensacyjny remis Alberta Sosnowskiego (pol.). sport.onet.pl. [dostęp 2011-11-10].
- ↑ Hamer niespodziewanym zwycięzcą Prizefightera (pol.). bokser.org. [dostęp 21 czerwca 2012].
- ↑ Pindera i Proksa: Sosnowski pokonał Johnsona (pol.). ringpolska.pl. [dostęp 21 czerwca 2012].
- ↑ Sosnowski rozbity przez Rogana (pol.). bokser.org. [dostęp 24 lutego 2013].
- ↑ bokser.org: Wygrana Sosnowskiego, Letr padł bez ciosu (pol.). [dostęp 27 kwietnia 2014].
- ↑ sport.wp.pl: Rekowski pokonał Sosnowskiego przez TKO (pol.). [dostęp 1 czerwca 2014].
- ↑ Albert Sosnowski znokautował Andrasa Csomora podczas gali w Żyrardowie. http://eurosport.onet.pl,+2016-03-19.+[dostęp 2016-03-29].
- ↑ "Smok" Sosnowski chce pożreć Adamka
- ↑ Sosnowski po zwycięstwie: kończę karierę, to jest mój koniec. ringpolska.pl, 2016-03-19. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ Sosnowski walczył z Kliczką, teraz zmierzy się z Pudzianowskim? (pol.). wprost.pl, 2013-07-16. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ Trenerzy klubu bokserskiego Legia. legiaboks.pl. [dostęp 2018-12-2].
- ↑ Dla mediów. Mango.pl, 2010-03-03. [dostęp 2010-03-29]
- ↑ Krzysztof Włodarczyk, Michał Jabłoński i Albert Sosnowski w Prosto Mixtape 600V. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ Pono vs Albert Sosnowski – "Żelazna Wola" (pol.). hip-hop.pl. [dostęp 2010-10-11].